Griezelauteur King kan heel subtiel zijn

Op tweede Kerstdag gezellig met vrienden per veerpont overgestoken naar het filmmuseum Eye. Daar draaide het in Cannes bekroonde Koreaanse schelmenverhaal Parasite. Door toeval wordt een jongen uit een stinkende krottenwijk huisleraar van een meisje uit een rijk gezin. Via leugens en vervalste documenten haalt hij zijn zus binnen, zijn moeder en zijn vader. Niemand in het rijke gezin heeft het bedrog door, behalve het verwende zoontje. Dat merkt dat ze alle vier hetzelfde ruiken. Die passage deed me denken aan de Amerikaanse schrijver Stephen King.

   
Debiele dromenvanger
In Kings Dreamcatcher (2001) spelen scherpzinnige kinderen de hoofdrol en beschikt de debiel van het stel over paranormale eigenschappen. Ook het boek dat ik nu lees, It (1986), gaat over een groep fantasierijke kinderen. Zij kunnen de moordzuchtige clown en andere monsters zien en daardoor bestrijden. De volwassenen zijn ongelovig, blind en machteloos.
De meeste schrijvers beperken zich in hun fictie tot hun eigen, volwassen perspectief. Ikzelf ook. Ik weet dat ik als kind andere dingen zag dan als tiener en volwassene, maar ik heb geen toegang meer tot die belevingswereld. Heel knap dat King die wel weet terug te halen. Veel mensen zien hem als een platte bestsellerauteur zijn, maar volgens mij voegt hij met zijn inleving in kinderen wel degelijk iets toe aan de literatuur.     

Monsteralarm
Over volwassenen schrijft hij voorspelbaarder. Zo is het enige meisje uit de groep met harde hand door haar vader gecorrigeerd, wat moet verklaren dat ze zich ook door haar man laat straffen met de riem. Psychologie van de volle grond dus, maar dan komt het.
De kinderen hebben op hun bloed beloofd naar hun stadje terug te keren als de monsters weer actief worden. Als de enige die in het stadje gebleven is hen belt, laten ze inderdaad alles vallen en komen aanstormen om de monsters uit te schakelen of te sterven in de poging daartoe. Ook het meisje pakt meteen haar koffer, maar haar tirannieke man blokkeert de deuropening, riem in de hand. Of ze maar meteen weer wil uitpakken en zich voor hem beschikbaar wil stellen.
  
Afrossen
Zoals gewoonlijk ziet hij angst in haar ogen, maar hij merkt dat ze niet bang is voor hem. Hij voelt zich gekleineerd en begint te slaan. Zij accepteert dat, maar probeert hem tussen de slagen door duidelijk te maken dat ze écht weg moet. Hij slaat nog harder, doet een woeste uitval. Dan bekogelt ze hem met cosmeticaflesjes, gooit de kaptafel over hem heen en rost hem af met zijn eigen riem. Niet vanwege zijn wreedheid, maar omdat hij in de weg staat. Pas later dringt tot haar door dat ze zich bevrijd heeft uit een volstrekt onacceptabele situatie.
King heeft 61 boeken geschreven en 200 korte verhalen. The shining, The Green Mile en vele andere zijn verfilmd. Zijn inspiratie en vlijt maken me sprakeloos. En hij kon schrijven. Als ik zijn capaciteiten had, hadden alle uitgevers mijn manuscript willen hebben. Of in ieder geval een paar.
De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

A farewell to Ernest Hemingway

Hier in Miami Beach langs de stormachtige zee gelopen om na te denken over Ernest Hemingway (1899-1961). De schrijver van het romantische A farewell to arms en het Spartaanse The old man and the sea moet van dit tropische weer gehouden hebben, warm maar wisselvallig en altijd nadrukkelijk aanwezig. Hij woonde tussen zijn vele reizen door van 1931 tot 1939 ’s winters op Key West, de laatste van een lange sliert vlakke eilanden die met het vasteland en elkaar verbonden zijn door de Overseas Highway. Daarvóór liep er een spoorweg. Deze werd door de orkaan van 1935 verwoest.
De urenlange autorit over de Keys is een afwisseling van zee, mangrovebossen en Amerikaanse lintbebouwing. Hotels en motels, restaurants, vakantieparken, handels in auto-onderdelen en natuurlijk aanbieders van vistrips en levend aas, mijl na mijl, uur na uur.

Jacht op zwaardvissen
Key West is een verademing. De straten zijn Europees smal, met naast de onvermijdelijke enorme auto’s ook veel voetgangers en zelfs fietsers. De oudere huizen zijn in koloniale stijl, met ruime veranda’s. Eén daarvan was eigendom van Hemingway, die er een zwembad liet aanleggen en in een opkamer in de weelderige tuin A farewell schreef en For whom the bell tolls. En talloze korte verhalen en artikelen, want er moesten fikse rekeningen betaald worden, al was het huis gekocht door de vader van zijn tweede vrouw. Op zijn schrijfmachine tikte hij 500 tot 900 woorden per ochtend, van zes tot twaalf. Daarna ging hij met zijn boot de Pilar op jacht naar zwaardvissen en ander big game. En hij dronk natuurlijk.

   

Het goede leven
Het huis op Key West is gerieflijk en deed me beseffen dat Hemingway gewend was aan het goede leven. Zijn vader was een welgestelde arts. Tijdens zijn zogenaamde bohemienjaren in Parijs was Ernest correspondent voor de krant Toronto Star, terwijl zijn eerste vrouw een vast inkomen had uit het trust fund van haar familie. Europa was bovendien veel minder ontwikkeld dan de VS en een dollar was heel wat francs waard.
Zoals we zagen bracht ook Hemingway’s tweede vrouw geld mee en de derde was een succesvolle oorlogscorrespondent. Net als Hemingway versloeg ze de Tweede Wereldoorlog en zo ontmoetten ze  elkaar. Terugblikkend op hun huwelijk zei ze later “Tijdens de oorlog hadden we het goed. Daarna voerden we onze eigen oorlog.”
Na hun scheiding sloot Hemingway nog een vierde huwelijk, dat stand hield tot hij in 1961 zijn dubbelloops geweer in zijn mond stak en de trekker overhaalde.    

Dromen van de marathon
Als middelbare scholier droomde ik ervan, dat ik een Nederlandse tegenhanger van Hemingway zou worden, zij het een die in de liefde wél geluk zou vinden. Toen ik met pensioen ging, dacht ik althans met één roman succes te kunnen hebben. Nu is die droom vervlogen.
Toen ik hier over het strand liep, zag ik een hardloper. Ooit wilde hij misschien de marathon volbrengen, maar zo te zien was dat een illusie gebleken. Toch liep hij met duidelijk plezier. Daar moet ik een les uit trekken.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Maar Egyptisch haten doe ik niet

Ik zit hier in een motelkamer met uitzicht op de auto die in de plassen staat van het parkeerterrein. We hebben een kingsize bed, een magnetron en een apparaat om slappe koffie te brouwen. Amerikaanser kan het niet.

Egyptisch haten
Aanvankelijk was ik liever thuisgebleven om het boek af te maken, maar het is goed dat ik hier ben. Ik ben nog vol van de afwijzing van het manuscript, die voelt als de afwijzing in de liefde. De oude Egyptenaren. begroeven stukjes kleding en magische kruiden bij het huis van de geliefde om de afwijzing ongedaan te maken. In toverspreuken vroegen ze de goden om de geliefde op haar schreden te laten terugkeren. Als die afwijzend bleef, moest ze ellendig creperen, de toverspreuk gaf daarover gruwelijke details. Die haat tegenover de uitgevers heb ik niet. Afgewezen minnaars doen trouwens nog steeds een beroep op de Egyptische magie. Van afgewezen schrijvers weet ik dat niet.

Eten weggooien
In de literatuur is afwijzing door de geliefde een rijk thema, denk aan Turks fruit van Jan Wolkers. Na het vertrek van de teerbeminde Olga werpt de hoofdpersoon zich op iedere vrouw die hij krijgen kan.
Subtieler is Het verhaal van een huwelijk van de Noor Geir Gulliksen (2018). Als de echtgenote van de hoofdpersoon een andere verhouding krijgt, leeft hij zich in haar in. Hij gunt haar dat geluk, want hij houdt van zijn vrouw. Geleidelijk beseft hij dat hij haar verliest en wordt jaloers. Na haar vertrek gooit hij de etensvoorraad weg die ze samen hebben gekocht, want samen bestaat niet meer: “Degene die ze was toen ze bij mij was, is er sowieso niet meer. Degene die ik was toen ik bij haar was, is er ook niet meer.”

Schrijversdilemma
De meeste schrijvers halen hun inspiratie uit hun eigen leven. Dit leidt vaak tot ernstige conflicten met de omgeving, vandaar de constatering: Of je hebt vrienden, of je schrijft. Elke Geurts publiceerde de roman Ik nog wel van jou (2017) en diverse scheidingscolumns, maar werd in het echt ook verlaten. Hoe werkelijkheid en fictie bitterzoet door elkaar lopen, beschrijft ze in het volgende fragment.
Met een bevriend schrijver fiets ik mee terug naar huis.
“Het zijn goede stukjes hoor,” zegt hij. “Je wil hem zo wanhopig graag terug. Dat is de twist die erin zit.”
“En dat wil hij niet, hè” zeg ik.
“Nee!” zegt hij luid. ”Dat wil hij niet!”
Ik denk aan de universele wet van aantrekken en afstoten in de liefde en dat mijn schrijverij op deze manier misschien juist averechts zou werken.
“Wat er ook mooi aan is, is dat hij geen ánder heeft,” zegt de schrijver. “Meestal is er een ander, maar hij wíl je gewoon niet meer.”
“Ja, dat is prachtig, hè?” zeg ik.

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Layouten is kunst met een doel

Ik ga Leven is niet mijn hobby zelf layouten. Maar hoe? Zelfs met standaard software als MS Word kunnen we allemaal een tekst mooi opmaken. We hebben behalve de op beeldscherm populaire schreefloze lettertypes zoals Arial ook een keur aan schreefletters. De bekendste is de Times New Roman, ontworpen voor de The Times of London. Deze en andere schreefletters worden bijna alleen gebruikt voor kranten, tijdschriften, boeken en ander drukwerk.
Voor Sinterklaasgedichten heb je diverse handschriftletters. De meeste lettertypes (fonts) komen in een familie, die bestaat uit hoofd- en gewone letters (kapitaal en onderkast), allemaal in recht en cursief en in mager en vet. Nog steeds te weinig keuze? Dan zijn er Smallcaps, hoofdletters die je als kleine letter kunt gebruiken.

 
 

Snoepwinkel
In deze snoepwinkel van letters is het verleidelijk om je mandje vol te laden. Ik krijg uitnodigingen en vermiste-poezen-briefjes in de bus met vijf verschillende lettertypes. Kunstwerkjes zijn het, alleen: als layouter ben ik geen vrije artiest. Grafisch ontwerp is een toegepaste kunst met als doel een tekst (of verzameling beelden) te ontsluiten voor de lezer. Van ieder grafisch element moet je kunnen uitleggen wat de functie is. Dat is een normale eis. Als schrijver van de roman kan ik immers ook vertellen waarom ik een bepaald woord of leesteken gebruik.

Zelfonderschatting
“Ik let daar allemaal niet op,” zullen de gemiddelde boekenlezers zeggen. “Dat is voor vakmensen, die zien dat.” Daarmee onderschatten zij zichzelf. Zij nemen die grafische signalen niet bewust waar, maar reageren er wel op. Abstracte tekens omzetten in taal is een gecompliceerd proces. Herinner je je nog hoe moeilijk het was om een b van een d te onderscheiden?
Lezen is bij ons geautomatiseerd en we interpreteren grafische signalen in een fractie van een seconde. Overbodige signalen zoals verandering van lettertypes verlengen de verwerkingstijd en verkleinen het leesplezier. In de beperking toont zich de meester, dat moet ik voor ogen houden. Onopvallend moet ik de lezer helpen om te genieten van mijn roman.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

 

Bloggen, hoe gaat dat eigenlijk?

De kans is groot dat jij, lezer van mijn blog, zelf ook geblogd hebt. En misschien nog doet, wanneer het zo uitkomt. De kans is echter groot dat door recente drukte je laatste post al een tijdje geleden is. Veel blogs sterven een stille dood.
Jammer, want het is een uitstekend middel om belangrijke ontwikkelingen of inzichten te delen. Op een voor de lezer voorspelbare manier. Hij kent het onderwerp van je serie posts, de stijl, de lengte, de urgentie. Voor de blogger zelf leidt het kiezen en uitwerken van items en het ontvangen van lezersreacties tot nieuwe inzichten in een bepaalde activiteit of indeed zijn hele leven.

Lat steeds hoger
Wie een blog begint, kiest deze vorm gewoonlijk omdat hij met enige regelmaat wil posten. Hier begint een scheiding der geesten. Een deel van de aspirant-bloggers vertrouwt op de kracht van de inspiratie en vindt vaste publicatiedata overbodig, beperkend zelfs. Zij creëren daarmee ruimte voor twijfel en uitstel. Omdat de onderwerpen zich opstapelen, ontstaat er ook een keuzeprobleem. Bovendien leggen deze bloggers de lat steeds hoger. Als ze uiteindelijk iets gaan posten, willen ze dat hun stuk écht de moeite waard is. Ze stellen het schrijven uit tot ze genoeg tijd hebben om eraan te sleutelen tot het perfect is en van uitstel komt zo afstel.  

Wekelijks vlammen?
Als je een vaste frequentie kiest, ben je van veel twijfel verlost. Ooit is het moment gekomen dat je moet posten, of je tevreden bent of niet. Zeker bij een weekfrequentie kun je niet iedere keer vlammen. Voor mij is dat besef heel goed, want ik zie altijd verbeterpunten. Het onderwerp bepaal ik op woensdag, zodat mijn researcher tijd heeft om materiaal te zoeken en mee te denken. Op donderdag houd ik me met andere zaken bezig. Pas op vrijdag, de dag van verschijning, ga ik schrijven.
Ik heb geen reserveteksten, want die blijk ik niet te gebruiken. Reserve-onderwerpen heb ik evenmin. De actualiteit brengt me op een idee, bijvoorbeeld het feit dat deze post de 173-ste is. Ruim 60.000 woorden heb ik geschreven over de Werdegang van Leven is niet mijn hobby en nog altijd heb ik lezers. Dat is wel een post over bloggen waard.      
De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Goed marketingplan, maar boek moet vrolijker

Ik heb veel positieve reacties gekregen op mijn plan om als ervaringsdeskundige op te treden op bijeenkomsten over ouderenbeleid. “Je verhaal over optredens herinnerde mij eraan dat er een heel circuit van sprekers blijkt te bestaan die hun eigen boek promoten,” schreef mijn oudste broer. Hij denkt hierbij allereerst aan signeersessies in boekhandels. “En dan zijn er natuurlijk clubs als de Rotary en Probus die sprekers zoeken.”
Een vriendin die in de politiek zit, schreef de weloverwogen zin: “Ik vind je idee van ervaringsdeskundige een levensvatbare.” Een andere had voortvarend gegoogeld op de woorden personeelsmanagement oudere werknemers seminars. Ze kreeg een overvloed aan resultaten waaronder de site pw. met de column Oudere werknemers zijn de nieuwe standaard. Zij vraagt zich af of ik mijn optredens moet ophangen aan een blog, want “bloggen kan je goed”.

 

Hartverwarmend vertrouwen
Het is hartverwarmend hoezeer mensen blijken te vertrouwen op mijn vaardigheden als spreker en blogger. Twijfel is er helaas over mijn vermogen om een verkoopbaar boek over ouderenbeleid te schrijven. “Mensen willen goed nieuws horen,” constateerde de vriendin die gegoogeld had. Op Leven is niet mijn hobby zitten ze niet te wachten.
Ik vind de roman hoopgevend: hoofdpersoon Diederik weet op zijn bizarre werkplek te overleven, blijft overeind na het vertrek van zijn vrouw Claudia en stapt dapper het medisch circuit in. Helaas komt het verhaal somber over. “Diederik laat het allemaal maar gebeuren,” zei een meelezer. “Uiteindelijk komt Claudia bij hem terug, maar zelf is hij niks veranderd.”   

Beter leven
Uit de reacties blijkt dat mijn marketingplan goed is. Het past alleen niet bij het product dat ik wil verkopen. De keus is dus om een ander marketinginstrument te zoeken of de roman aan te passen. Het lijkt me het beste om te kijken of ik de roman positiever kan maken. Mijn aanvankelijke bedoeling was om te laten zien dat je de ouderdomsproblemen moet accepteren en dat er dan een nieuw, boeiend leven op je wacht. Die boodschap moet ik duidelijker presenteren.
Ik zal de roman nog één keer kritisch bekijken, maar dat is het dan wel. Uiterlijk in april, op mijn 69-ste verjaardag, moeten de hard copy en het e-boek klaar zijn. Dan ga ik de marketing aanpakken en andere projecten intensiveren zoals brouwen en muziek maken. En misschien bundel ik mijn blogs tot een boek en zoek daarvoor een uitgever. De adressen heb ik nog.   

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Marketing door luchtig ouderencabaret

De naar eigen zeggen “bevlogen” Achterhoekers van Het Boekenschap B.V. hebben nog niets van zich laten horen. Intussen heb ik de pretentieloze Amsterdammers van printenbind.nl benaderd voor een printofferte. Maandag ga ik er heen om een boekje met papiermonsters op te halen en hun producten te bekijken.

57 titels per dag
De hoofdreden om een officiële uitgever te zoeken, is de marketing van Leven is niet mijn hobby. Natuurlijk is de kwaliteit van een boek belangrijk, maar de doelgroep moet wel weten dat het bestaat en koopwaardig is. Aangezien er elke dag gemiddeld 57 Nederlandstalige titels verschijnen, is het geen eenvoudige klus om aandacht te krijgen. Uitgevers hebben daar ervaring mee en beschikken over een netwerk van journalisten.
Nu alle relevante uitgevers mijn manuscript hebben afgewezen, moet ik zelf mijn publiek benaderen. Maar hoe? Mijn middelste zoon Laurens vertelde mij dat een kennis veel boeken verkocht, omdat hij lezingen gaf over het onderwerp van het boek. Dat bracht me op een idee.   

Geinige ervaringsdeskundige
Mijn roman gaat over de problemen waar oudere werknemers tegenaan lopen. Helaas vind juist deze groeiende doelgroep het verhaal confronterend en somber. Jongeren staan er veel meer open voor. Veel personeelsfunctionarissen zijn jong.
Dat bracht mij op het idee om me aan te  bieden als ervaringsdeskundige voor seminars over ouderenbeleid. Mijn radiocollega’s noemden mij de enige financiële journalist met wie de luisteraar kon lachen. Zelf vind ik het leuk om life op te treden en ik wilde zelfs korte tijd cabaretier worden.     

Groot en kleingeld
Ter oriëntatie zocht ik op de site despreker.nl naar hun aanbod over het onderwerp ouderenbeleid. Deze zoekopdracht leverde geen resultaat op. Wel kreeg ik enig inzicht in de tarieven. Voor een zekere Kim Spinder moet je bijvoorbeeld 2000-4000 euro betalen. Deze innovatiedeskundige stond in het Koninklijk Theater Carré en sprak op de MixMashup in San Francisco, zegt de toelichting wervend. Enthousiast over dit honorarium zocht ik verder en kwam op showbird.nl. Die hebben geen sprekers over ouderenbeleid. Wel de saxofonist Jan van Oort, “een ervaren muzikant die de perfecte sax sound heeft en DJ equipment”. Honorarium voor twee uur: 325 euro plus reiskosten.     

Schrijf je rijk
Ik ben geen twee uur aan het woord en een slechte muzikant. Van de andere kant hebben organisatoren voor bijeenkomsten over ouderenbeleid ruime budgetten. Het activeren van slecht functionerende ouderen levert overheden en bedrijven immers veel geld op.
Laten we heel voorzichtig zijn en uitgaan van 250 euro per optreden. Stel dat de kosten van 250 boeken 3000 euro bedragen. Dan heb ik bruto met zes optredens mijn investering terugverdiend. Ieder verkocht boek is dan winstgevend. Schrijven zou daarmee een profit center worden, in plaats van een dure hobby.   

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Dapper offerte gevraagd voor 250 boeken

Ben ik blij dat ik een loper ben en geen tikker! In het laatste geval had ik uren achter mijn laptop gezeten, gestrest zinnen schrijvend en wissend. Nu kon ik buiten lopen, losjes mijn gedachten sturend naar de opbouw van mijn Plan B-blog en zinnen verzamelend die bij me opkwamen. Het was wel een vrij lange wandeling, want zelf uitgeven is een gecompliceerde operatie. Gelukkig was ik omringd door herfstkleuren en liep ik onder een koesterende herfstzon.

Betaalde hulp
Zelf uitgeven is moeilijk, maar je hoeft het niet alleen te doen. Talloze websites bieden hulp aan, op het eerste gezicht uit liefde voor boeken, bij nadere beschouwing ook uit liefde voor geld. Wij zien graag uw manuscript, zegt de een, maar betaalde redactie is altijd verplicht. Wij helpen graag bij de marketing, u betaalt de kosten, schrijft de ander. De bemiddeling bij correctie, lay-out en druk is evenmin gratis, al zijn de kosten onzichtbaar. Het is dus zaak om zoveel mogelijk zelf te doen en dan nog moet ik een paar duizend euro uitgeven om mijn roman een kans te geven om door te dringen tot het lezerspubliek.   

Bevlogen Achterhoekers
Om een eerste stap te zetten, heb ik een opgave van de drukkosten gevraagd bij Het Boekenschap B.V. Dat is een bedrijfje van vijf boekenmakers in de oude dorpsschool in Zelhem, in de Achterhoek. Wonend in het pretentieuze maar weinig competente Amsterdam heb ik het buitengebied hoog zitten. De nuchterheid blijkt helaas ook daar relatief. Het Boekenschap noemt zichzelf naast betrokken en betrouwbaar, ook “bevlogen”. Op dat laatste zit ik niet te wachten. Doe normaal!   

Harde keuzes
De drukofferte dwong me tot een paar harde keuzes. Allereerst is er de kwestie van de verwachte oplage. Printing on demand is de meest voorzichtige methode: je bestelt de boeken mondjesmaat, naar behoefte. Het alternatief is meteen een partij in offset te laten drukken. Dit is lonend bij minimaal 250 exemplaren.
Ik verwachtte dat een echte uitgever minimaal 1000 exemplaren van Leven is niet mijn hobby zou kunnen verkopen, waarschijnlijk veel meer. Hoeveel zal ik er zelf aan de man brengen zonder de mediacontacten van een gevestigde uitgever? Voor de meelezers en de promotie heb ik maar 25 exemplaren nodig. Van de andere kant: alles begint met ambitie. Ik heb meteen de prijsopgave gevraagd voor 250 exemplaren. Standaardformaat paperback op sober standaardpapier, dat wel.  

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Helaas afgewezen, nu Plan B

Er is geen uitgever die Leven is niet mijn hobby wil publiceren. Zeven aangeschreven bedrijven hebben een afwijzing gestuurd. De overige tien hebben nooit iets van zich laten horen. Aangezien ik de laatste manuscripten op 12 juli heb verstuurd, beschouw ik dat als teken dat ze niet warm lopen voor mijn pennenvrucht. Aan een bevestiging van ontvangst doen de meeste uitgevers niet. Of mijn verhaal op het juiste bureau is beland en serieus is bekeken, weet ik maar in één geval.
Maarten Muntinga (Uitgeverij Rainbow) noemt mijn verhaal somber (“uw blog is eigenlijk veel leuker”) en lijkt het te vergelijken met Reve’s De avonden. Een vleiende vergelijking, al vind ik mijn roman een stuk positiever en humoristischer. Houd moed, besluit Muntinga, Reve heeft ook moeten leuren met zijn verhaal.  

Levensdroom
Nu ben ik zeer bereid om nieuwe deuren langs te gaan, maar ik zou niet weten welke. Ik heb alles uit de kast gehaald om de interesse op te wekken en toe te treden tot het selecte groepje professionele romanschrijvers. Dat is mijn droom sinds mijn kindertijd. Een bijna levenslange droom, want ik ben 68. Sporters dromen heftig, maar vrij kort. Als je 35 bent, weet je dat je nooit voor het nationaal elftal geselecteerd zult worden of naar de Olympische Spelen zult gaan. Ontdekt worden als schrijver kan op iedere leeftijd, al heeft deze auteur de hoop opgegeven.   

Wel moedig
Het is triest. Ik doe het mezelf aan, natuurlijk. Wie zich geen persoonlijke doelen stelt, faalt nooit. Hij kan bij elke mislukking zeggen dat hij niet echt zijn best heeft gedaan en het ook niet zo graag wilde. Ik wil heel graag schrijver zijn en hoopte dat ik het ooit zou worden. Het was steeds een troostend perspectief, zoals ik pijnlijk besef nu het wegvalt. Van de andere kant ben ik tevreden dat ik mijn kinderdroom serieus heb durven nemen. En ga ik aan de slag met Plan B: zelf uitgeven.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Brieven gepost en op blogverlof tot 1 november

De laatste hardcopy-manuscripten van Leven is niet mijn hobby zijn op weg naar de uitgevers en de ontspanning neemt bezit van me. Zeventien brieven met bijlage heb ik verzonden, meer geschikte uitgevers kon ik niet vinden. Ik heb de lijst van Schrijverspunt uitgevlooid en in de veel langere lijst van zelfstandige uitgevers gezocht op namen die iets beloofden. Beide lijsten noemen uitgevers die intussen gestopt zijn of geen manuscripten accepteren. Bovendien zijn zelfstandige uitgevers vaak gespecialiseerd op regio, spirituele richting of seksuele voorkeur. In die situatie blijven er verbazend weinig kandidaten over die meerwaarde beloven.

Horde genomen
Wat de uitslag van deze actie ook wordt, ik heb weer een horde genomen op de weg naar publicatie. De eerste was het besluit om het manuscript als voltooid te beschouwen. De lokroep van uitstel is moeilijk te weerstaan, maar dat is me gelukt. Vervolgens werd ik geconfronteerd met de onverschilligheid van de uitgeefwereld wat betreft debutanten. Het was ontmoedigend, maar ik heb doorgezet. Met een zekere tevredenheid kan ik dus op blogverlof gaan, tot vrijdag 1 november. Dan maak ik de balans op en formuleer Plan B.  

Sociaal schrijven
Ik dank Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie) voor hun hulp bij dit blog. Hoewel ik ben begonnen om juridische redenen, is het gaandeweg een vaste plek geworden om problemen op te lossen en de juiste keuzes te maken. In tijden dat het schrijfproces dreigde vast te lopen, hield het blog me gaande. Het schrijven ervan en de reacties erop voorkwamen dat ik eenzaam bleef tobben en twijfelen. Uiteraard zijn de twee meeleesrondes in dit opzicht onmisbaar geweest. Ik dank de deelnemers van harte. Schrijven is zoveel leuker als je het samen doet.  

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Hoffelijke uitgevers sturen twee afwijzingen

Twee snelle afwijzingen in twee dagen, dat komt hard aan. Hoffelijk zijn de uitgevers wel. Atlas (tevens Contact) stuurde maandag meteen een ontvangstbevestiging en donderdag een (negatief) antwoord. UnieboekSpectrum heb ik dinsdag gemaild. Vandaag kreeg ik al bericht: ze geven al jaren geen fictie meer uit. Dat was mij op de website niet duidelijk geworden.
Ik heb beide uitgevers bedankt voor de snelle reactie. Van Gennep, in maart benaderd, heeft nooit iets van zich laten horen. Zelfs geen bevestiging dat ze de vrucht van bijna vier jaar arbeid hadden gekregen. Schandalig.

Helaas
Ter lering de mail van Atlas:
Geachte Michiel Nooren,
Wij hebben uw manuscript met belangstelling gelezen. Helaas moeten wij u zeggen dat wij van oordeel zijn dat uw werk niet past in het fictiefonds van Atlas Contact. Wij zijn dan ook tot de conclusie gekomen dat wij geen mogelijkheid zien tot uitgave.
Gezien het grote aantal manuscripten dat wij wekelijks ontvangen zijn wij helaas niet in de gelegenheid uw manuscript van commentaar te voorzien. Het spijt ons u niet positiever te kunnen berichten. In de hoop dat u elders onderdak zult vinden voor uw werk.
Met dank voor het in ons gestelde vertrouwen.
Met vriendelijke groet,
Anne van Binsbergen
Redactieassistent

Drie-vijf
Van de acht benaderde uitgevers kan ik er nu drie schrappen. Ik wil in totaal twintig pogingen doen. Twee brieven liggen al gelukkig al klaar, want ik ben totaal gedemotiveerd om weer uit te leggen waarom mijn verhaal zo goed in hun fonds past. Terwijl ik volgende week Leven is niet mijn hobby nog met begeleidend schrijven aan tien uitgevers moet toesturen.
Op het dakterras overdacht ik zojuist de treurige toestand. Terwijl ik de planten water gaf, ontdekte ik dat mijn mooiste boompje dood is. De bladeren zijn groen, maar blijken totaal uitgedroogd. Een slecht voorteken?
Na het weekend ga ik onverdroten door met mijn project, indachtig de woorden van een topmanager van een Amerikaanse techgigant: “Mislukking is niet het tegendeel van succes. Het is er een onderdeel van.”

Onmisbare gids voor afgewezen schrijvers

Fay Weldons Waarom wil niemand mijn boek uitgeven komt voor mij te laat. Ik heb het manuscript afgesloten. Leven is niet mijn hobby is zo goed als ik het nu kan maken. Op vrijdag 12 juli wil ik hier melden dat ik het aan twintig uitgevers heb toegestuurd. Dan pak ik de auto en ga met mijn vrouw Angeline kamperen in Noord-Spanje. Na terugkeer wil ik bier brouwen, planten verzorgen en klussen. Tijdens een maandenlange blogpauze kunnen de uitgevers mijn verhaal bekijken. Op vrijdag 1 november maak ik de balans op en ga indien nodig over op Plan B. Hoe dat er uitziet weet ik niet, maar het doel is de productie en verkoop van mijn verhaal.  

Lezen ho maar
Het laatste boek van de hoogbejaarde Britse roman- en scenarioschrijfster is absoluut een aanrader. In 38 pagina’s legt ze uit hoe je een roman schrijft, of beter gezegd: had moeten schrijven om geaccepteerd te worden. De ondertitel is immers Handboek voor de afgewezen schrijver. In vijftig pagina’s geeft Weldon negen mogelijke redenen waarom je geen uitgever hebt kunnen vinden. Eén is er dat je synopsis slecht is. Hieraan kun je zien dat Weldon niet de illusie koestert dat een uitgever je hele manuscript leest en het op basis daarvan accepteert of afwijst. De begeleidende brief, de synopsis, de biografie, ze zijn essentieel voor het oordeel. “Verstuur niks waarvan je niet elk woord kan verantwoorden,” waarschuwt ze hen die menen dat hun verhaal zichzelf verkoopt.    

Zeker niet controversieel
Alsnog gaan vijf redenen die zij geeft voor afwijzing over de kwaliteit van het verhaal. Het is te saai, het is nietszeggend, het mist structuur, er is te weinig plot of de auteur is onvoldoende geletterd. Ik geef toe dat ik de slager ben die zijn eigen vlees keurt, maar ik zie deze mankementen niet in mijn roman. Eén de overige drie redenen is dat het verhaal te controversieel is. Vind ik niet. Wat ik over het bankwezen zeg is vernietigend, maar algemeen bekend.
Dan de vraag of de roman een Unique Selling Point heeft. Zeker: hij gaat over banken en is voor bankmensen extra interessant.
Minder zeker ben ik over het afwijzingsargument “te ouderwets”. Ik heb daar van de jongere meelezers geen klachten over gekregen, maar kan het zelf niet beoordelen. Daarvoor ben ik simpelweg te oud, net als mevrouw Weldon trouwens.
    
Lelijk zelfmedelijden
Het boekje begint met “Arme jij”. Afwijzing is een klap, maar “zelfmedelijden staat niemand goed”: je krijgt er rimpels van en hangende mondhoeken. Zoek dus de oorzaak en ga aan de slag. Probeer het manuscript te herschrijven “maar dat is hard en saai werken”. Of begin aan een nieuw boek, want de volgende keer “is veel gemakkelijker”, aldus de schrijfster van Down among the women en de tv-serie Upstairs downstairs. Ik heb de makkelijke weg gekozen.   
Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie) 

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Gegraveerde beelden en gekloofde kiezen

Beelden kunnen in het geheugen worden gegraveerd, net als woorden trouwens. Cinefielen en willekeurige ouderen zullen bij de woorden Marathon Man denken aan de tandartsscène (zie illustratie). Daarin wordt student Dustin Hoffman met een hobbyboormachine “behandeld” door tandarts en ex-Nazi Lawrence Oliver. Omdat bij de proefvertoning kijkers misselijk de zaal verlieten, is de scène sterk ingekort. Alsnog liep mijn vrouw walgend naar buiten. Dat was in 1976, tweeënveertig jaar geleden, maar de herinnering is nog vers.  

Met de grote spuit
Hinderlijk vers, want deze week stond in het teken van tandartsbezoek. De oorzaak van mijn pijn, een “uitbehandelde” kies, zou chirurgisch worden verwijderd. Tijdens een eerdere zware behandeling had de paradontoloog al aangekondigd dat ik harde botten heb en mijn kiezen bij extractie eerst “gekloofd” moesten worden. Omdat ik onder het bloeddoek kennelijk bleek wegtrok, zei hij troostend dat ik me over botontkalking geen zorgen hoef te maken. Dat gesprek kwam de afgelopen week steeds bij me terug. Natuurlijk zou het kloven alleen door gekraak, gewring en gezaag voelbaar zijn. Pijn zou ik niet voelen, dankzij injecties in het gehemelte, met de grote spuit.  

Van Gennep overtijd
Van het aanschrijven van meer uitgevers is het niet gekomen. Wel heb ik er vijf gekozen en de namen aan mijn excelbestand toegevoegd. Daarin zet ik de data van verzending en de datum waarop ik geen antwoord meer hoef te verwachten. Van Gennep (aangeschreven 21 maart) is al over datum. Brandt (24 mei) belooft binnen een week bevestiging van ontvangst, maar maakte die belofte niet waar. Weinig hoopgevend. Wel informeerde mijn dementerende moeder bij mijn wekelijkse bezoek hoe het Boekenbal was geweest. Prematuur, maar ik zie het als een gunstig voorteken. Mijn kies is eruit, ik heb geen napijn meer en ach, Marathon Man is maar een film. Mijn stemming is goed en ik ga nieuwe uitgevers aanschrijven. Nooit geschoten is altijd mis.

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie) 

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Kiezen tussen twee vrouwen en onder de boom

Om een boek te verkopen, moeten de potentiële kopers weten dat het bestaat. Aandacht krijgen is moeilijk, want er verschijnen tweeduizend Nederlandse boeken per maand. De gemiddelde oplage ligt ergens tussen de vijftig en de honderd. Er is een klein aantal bestsellers met oplages boven de vijfduizend. Daartegenover staan honderden titels die meteen bijgezet worden in de Boekenkast der Vergetelheid.

Rutte en Garrix
Naamsbekendheid helpt de verkoop enorm. Een boek van premier Mark Rutte of DJ Martin Garrix krijgt veel publiciteit en wekt ongelezen al de interesse van uitgevers en publiek. De meesten van ons hebben echter beroepen die niet tot relevante bekendheid leiden.
Voor ons privéleven rukt de pers evenmin uit, tenzij we gruwelijke moorden plegen of de Jackpot van de Staatsloterij winnen (dertig jaar lang tien mille netto per maand).
Het ligt dus voor de hand om als schrijver naar enige bekendheid te streven. Ik doe dat al via mijn blog, waarvan het totale aantal hits vorige week de 10.000 passeerde. Nu het manuscript af is, denk ik eraan mee te doen aan een verhalenwedstrijd. Daar zijn er vrij veel van en ze vragen korte inzendingen. Dat is goed, want het schrijven op boeklengte heb ik even gehad.

Vrouwen aan zee
Schrijvenonline geeft een lijstje van actuele wedstrijden: tot eind juli zijn dat er zeven. Drie gaan er over poëzie en vallen voor mij af. Van de rest is er één georganiseerd door het Bisdom Hasselt. Het gaat om gedichten en prozateksten van een spiritueel karakter. De winnende bijdrage verschijnt in de rubriek Even stilstaan van de Belgisch krant Het belang van Limburg. Verder organiseert Godijn Publishing een wedstrijd voor verhalen die spelen in de Middeleeuwen. Helaas heb ik tijdens mijn studie geschiedenis en daarna te weinig over die periode gelezen om me in deze strijd te storten. Dan kan ik beter voor schrijfcoach Kelly Meulenberg iets bedenken over een foto van twee vrouwen aan zee (zie illustratie). De deadline voor deze contest is al eind juni, maar de gevraagde lengte is ook slechts 400 woorden.

Origineel onder de boom
Blijft over de wedkamp van Schrijverspunt. Maximaal 1250 woorden, vrij in te vullen, zolang je ergens het thema Onder de boom gebruikt. Inzenden tot eind juli. Schrijverspunt biedt betaalde schrijfcoaching aan en self publishing. Daarnaast is het een gewone uitgeverij. Door deel te nemen geef je Schrijverspunt toestemming je verhaal te gebruiken in een bundel die hij uitbrengt als er “voldoende kwalitatieve inzendingen” zijn.
Dat klinkt allemaal heel goed. Een tekst van drie keer dit blog (3 x ca 400w=ca 1250) moet in zes weken te schrijven zijn. Als je een idee hebt over wat er onder die boom gebeurt. Een origineel idee ook nog! Ik ga hier diep over nadenken, terwijl ik nieuwe uitgevers aanschrijf.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

De eerste vijf uitgevers hebben het manuscript

Zo, één klik en mijn brief flitst naar Uitgeverij De Bezige Bij, de laatste van de vijf. De brieven zijn verschillend, want afgestemd op het fonds van de uitgeverij. Nu een paar maandjes wachten, want uitgeverijen hebben veel aanbod van manuscripten. De komende tijd zal ik er nog meer benaderen en al doende leren.

 

 

Veel missers
Er ging veel verkeerd, deze eerste keer. Bij de ene vergat ik de gevraagde Biografie mee te sturen, dus  moest ik een tweede zending doen. Bij de andere bleken er twee spellingsfouten in de mail te staan. Een derde kreeg een mail zonder titel. Ik was erg in de stress en dat is ook begrijpelijk, want de kans om uitverkoren te worden is minimaal, maar de beloning maximaal. Als mijn roman officieel wordt gepubliceerd, is een levenswens vervuld.        

Zeven versies
Natuurlijk was er een goede reden om de zending opnieuw af te gelasten. Zeker. Na de kiespijn van vorige week, viel ik begin deze week van een ladder. Ik had pijn en liep mank, maar dat was geen reden voor uitstel. Het was de uitspraak van een proeflezer, dat ik eigenlijk het hele verhaal opnieuw moest schrijven. “Dan kom je op het Boekenbal en anders gaat dat niet lukken” zei ze. Tja, Jan Wolkers begon zeven keer opnieuw, alsof zijn eerdere versies niet bestonden.        

Dan maar geen meesterwerk
Hoop dat ik alsnog een meesterwerk zou scheppen en angst voor afwijzing maakten dat een aantrekkelijke optie. Helaas heb ik die al uitgeprobeerd en geconstateerd dat ik de inspiratie miste voor een nieuwe ronde. Het verhaal is zo goed als ik het nu kan maken. Wegsturen dus en denken aan een nieuwe creatieve uitdaging. Intussen méér uitgevers benaderen: De Bezige Bij, Brandt, Koppernik, Luithing-Sijthoff en Xander heb ik gedaan. Er zijn er nog veel meer en ik werk verder aan Plan B. Maar niet vanavond, dan neem ik het ervan. Prosit.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.