Maar Egyptisch haten doe ik niet

Ik zit hier in een motelkamer met uitzicht op de auto die in de plassen staat van het parkeerterrein. We hebben een kingsize bed, een magnetron en een apparaat om slappe koffie te brouwen. Amerikaanser kan het niet.

Egyptisch haten
Aanvankelijk was ik liever thuisgebleven om het boek af te maken, maar het is goed dat ik hier ben. Ik ben nog vol van de afwijzing van het manuscript, die voelt als de afwijzing in de liefde. De oude Egyptenaren. begroeven stukjes kleding en magische kruiden bij het huis van de geliefde om de afwijzing ongedaan te maken. In toverspreuken vroegen ze de goden om de geliefde op haar schreden te laten terugkeren. Als die afwijzend bleef, moest ze ellendig creperen, de toverspreuk gaf daarover gruwelijke details. Die haat tegenover de uitgevers heb ik niet. Afgewezen minnaars doen trouwens nog steeds een beroep op de Egyptische magie. Van afgewezen schrijvers weet ik dat niet.

Eten weggooien
In de literatuur is afwijzing door de geliefde een rijk thema, denk aan Turks fruit van Jan Wolkers. Na het vertrek van de teerbeminde Olga werpt de hoofdpersoon zich op iedere vrouw die hij krijgen kan.
Subtieler is Het verhaal van een huwelijk van de Noor Geir Gulliksen (2018). Als de echtgenote van de hoofdpersoon een andere verhouding krijgt, leeft hij zich in haar in. Hij gunt haar dat geluk, want hij houdt van zijn vrouw. Geleidelijk beseft hij dat hij haar verliest en wordt jaloers. Na haar vertrek gooit hij de etensvoorraad weg die ze samen hebben gekocht, want samen bestaat niet meer: “Degene die ze was toen ze bij mij was, is er sowieso niet meer. Degene die ik was toen ik bij haar was, is er ook niet meer.”

Schrijversdilemma
De meeste schrijvers halen hun inspiratie uit hun eigen leven. Dit leidt vaak tot ernstige conflicten met de omgeving, vandaar de constatering: Of je hebt vrienden, of je schrijft. Elke Geurts publiceerde de roman Ik nog wel van jou (2017) en diverse scheidingscolumns, maar werd in het echt ook verlaten. Hoe werkelijkheid en fictie bitterzoet door elkaar lopen, beschrijft ze in het volgende fragment.
Met een bevriend schrijver fiets ik mee terug naar huis.
“Het zijn goede stukjes hoor,” zegt hij. “Je wil hem zo wanhopig graag terug. Dat is de twist die erin zit.”
“En dat wil hij niet, hè” zeg ik.
“Nee!” zegt hij luid. ”Dat wil hij niet!”
Ik denk aan de universele wet van aantrekken en afstoten in de liefde en dat mijn schrijverij op deze manier misschien juist averechts zou werken.
“Wat er ook mooi aan is, is dat hij geen ánder heeft,” zegt de schrijver. “Meestal is er een ander, maar hij wíl je gewoon niet meer.”
“Ja, dat is prachtig, hè?” zeg ik.

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.