Vastgelopen, dus eerst maar wat klooien met excel

Zoals ik al blogde, vond ik het eng om met vakantie te gaan: zou ik daarna de productie weer kunnen opstarten? Even leek het wel te lukken, maar nu zit ik echt vast.
“Hoeveel heb je deze week al geschreven?” vroeg mijn partner gisteren, toen ik stond te koken. Ze verwachtte 2000 woorden, of misschien 1000, zeker niet minder.
“Niks,” zei ik naar de koekenpan kijkend. “Wil je trouwens paprikapoeder op de tofoe?”

Dan maar storyboarden
Vorige week was ik optimistisch, omdat ik ideeën had. Die heb ik nog steeds. Ik was deze week op yoga. We stonden collectief te wankelen met één been opgetrokken, om vervolgens op een krachtige uitademing het zwevende been naar achter te strekken en de armen naar voren te duwen. Op die manier stoot je de dagresten uit. Het was zo’n absurd groepsgebeuren dat ik meteen een yogascène wilde inplannen. Maar waar moet die komen in het verhaal? Dat was vóór de vakantie bij bijna iedere scène duidelijk, maar nu is de context een probleem voor me. Veel eerder dan verwacht moet ik inventariseren en vaststellen wat voor scène waar nodig is. Dat ga ik dan volgende week maar doen, ik heb vandaag wel een werkbaar storyboard gemaakt in excel; dat is tenminste iets.

Behoefte aan boost
Deze vertraging is erg frustrerend. Ik wil weer vaart maken, net als Diederik. In het volgende fragment zit hij naast Iris in de SUV van haar man, ze staan in de file. Diederik vraagt zich af waarom ze contact met hem zoekt, met hem wil samenwerken:
 “Hij is niet de man die haar werkende leven zal opvrolijken of haar loopbaan een boost kan geven. Hij verlangt zelf vurig naar een boost. Second wind wil hij krijgen, een bevrijdende versnelling van het tempo, zoals die zich juist op dat moment in het verkeer voordoet. De ruimte tussen de auto’s neemt toe en in plaats van geïrriteerd voort te kruipen, cruisen ze weldra weer ontspannen over de autobaan.”

Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld.

 

 

 

Graag een storyboard als Kerstcadeau

Het is herfst en tussen de buien en de stormen komt het einde van het jaar in zicht. Dan zal het land kaal en koud zijn en heb ik, Inch´Allah, 100 pagina´s met scènes uit het leven van Diederik. Dit manuscript wordt door de meelezers bekeken en van commentaar voorzien. De ergste inconsequenties, ongeloofwaardigheden en overbodigheden komen dan aan het licht. Ook zal na die analyses duidelijk zijn wat de sterke punten zijn van het verhaal. En vervolgens? 

Artiest of administrateur?
Misschien moet ik een huisje huren op een woest eiland als La Gomera en me door lange wandelingen en diepe meditaties openstellen voor het Grote Inzicht, maar zo ben ik niet, dat is iets voor artiesten. De administratieve aanpak past mij beter.
Er zijn drie thematische spanningsbogen in Te grijs: de ontwikkeling van Diederiks gezondheid, van zijn huwelijk en van zijn maatschappelijk functioneren. Die spanningsbogen lopen door het hele verhaal en hebben subboogjes in ieder van de pakweg 12 hoofdstukken.
Door in december alle pakweg 36 scènes een plek te geven op deze landkaart, krijg ik een story board met de structuur van mijn boek. Een geweldig Kerstcadeau zou dat zijn. In januari begin ik vervolgens de stukjes te harmoniseren en ontbrekende scènes toe te voegen. Uiteindelijk ligt er in september een strak georganiseerd, soepel lopend verhaal. Nogmaals, Inch’ Allah, als de Muze het wil.

Leven geen hobby
Intussen moet ik nog gewoon produceren. Ik werk nu aan de scène waarin Diederik en Claudia op het strand van het al genoemde Canarische eiland La Gomera hun huwelijk evalueren.
“Het strand is een smalle strook lavazand tussen rotsmuren en een ziedende zee. Af en toe klinkt boven het gebulder van de golven het gezang van Duitse hippies die een ritueel opvoeren voor de zonsondergang.
“Ik kan zo niet door met je” zegt Claudia. “Ik wil een partner die me blij maakt, die me het gevoel geeft dat ik een leuk mens ben, een aantrekkelijke vrouw. Die me het gevoel geeft dat het leven fijn is of althans de moeite waard. En jij doet dat niet.”
Ze kijkt hem aan, geschrokken van haar eigen woorden. De Duitsers lopen nu achter elkaar in een kring over het zand. Een van hen heeft een klein kind op de schouder dat uitgelaten mee kraait.
“Zo wil ik me voelen als ik bij je ben. Af en toe. Nooit is te weinig.” zegt Claudia en begint te huilen. Diederik trekt haar tegen zich aan en mompelt over haar haren heen:
“Leven is niet mijn hobby. Sorry.”

Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld.

 

 

 

Waar ging dat boek ook al weer over?

Onvermijdelijk heb ik in de vakantie aanvankelijk veel aan Te grijs gedacht. Ik zag steeds leuke locaties voor scènes. Zoals de Romeinse brug van Cordoba in de middaghitte. Graag had ik Diederik en Claudia uit hun aironditioned auto laten stappen en deze lange brug opgeleid, aanvankelijk luidruchtig ruziënd, maar geleidelijk tot stilte gebracht door het geweld van de zon en, uiteindelijk bij de andere oever aangekomen, eensgezind in hun honger naar schaduw en verkoeling. Daarmee zou ik de hele roman samenvatten in één scène. Dit ambitieuze plan vervaagde echter naarmate mijn hoofd en lijf zich vulden met het Zuid-Spaanse hier en nu.

 

Een man in het nauw
Ik weet niet of de brugscène er ooit komt, want locaties in eigen land hebben de voorkeur. Een samenvatting van de roman heb ik al gemaakt. Een lezer wees me erop dat hij na alle blogs over het schrijfproces wel eens iets meer wilde horen over het verhaal zelf. Welnu, dat gaat over het moment in het leven van een man waarop wat hij doet allemaal niet goed meer is. Zijn grapjes en verhalen zijn minder gewenst, op het werk speelt hij een ondergeschikte rol, zijn liefdesuitingen zijn verkeerd en op het verkeerde moment. Lichamelijke gebreken doen hun intrede, ziekte en dood beginnen deel uit te maken van het dagelijkse leven. Dit proces leidt dikwijls tot trotse ontkenning en isolement, maar soms ook via acceptatie tot een nieuw positief levensgevoel.

Diederik heruitgevonden
Dit proces krijgt vlees en bloed in de vorm van de hoofdpersoon Diederik. We weten al van het eerste blog dat hij zestig jaar oud is en vreest darmkanker te krijgen. Die steeds toenemende angst blijkt terecht, maar de behandeling van zijn kanker is kansrijk. De tweede spanningsboog is de slijtage van Diederiks huwelijk met lerares Claudia, die bij hem weggaat en na de diagnose resoluut terugkeert. De derde rode lijn is Diederiks gedwongen aanpassing aan een nieuwe werkorganisatie en nieuwe technieken. Een invoelende, veel jongere collega begeleidt hem daarbij met stevige hand. We ontmoeten Diederik als hij verward is en gedemoraliseerd. Wanneer we afscheid nemen heeft hij zich heruitgevonden en weer zin in zijn bedreigde leven. De slopende behandeling van zijn ziekte valt buiten dit verhaal.

Nog steeds creatief
Ik heb ruim 70 pagina’s klad en nog 30 kantjes te gaan voor het concept klaar is. Dan moet ik er een gestructureerd en onderhoudend verhaal van maken. Bij die gedachte zakt de moed me in de schoenen, maar niet geschoten is altijd mis. Het belangrijkste is dat de creatieve stroom aanhoudt. Op mijn eerste ochtendlijke fietstocht kwam ik langs de door watergeweld ontregelde VU en zag meteen een dramatische ziekenhuisscène voor me, waarbij de door panische angst gekwelde Diederik met bed en al wordt geëvacueerd. Claudia komt aanstormen, maar door een administratieve fout is haar partner lange tijd onvindbaar. Weer een item voor het ideeënlijstje, samen met die brugscène. Ik heb weer zin om aan de slag te gaan.

Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld.