Mijn vrouw wist het allang

In ben er te ongeduldig voor, maar mijn vrouw Angeline kijkt naar alle verkiezings- en formatienieuws. Ik zie in het voorbijgaan de onderhand bekende talking heads, maar de wederopstanding van Wilders en zijn PVV was mij geheel ontgaan. Ik zag de PVV als een constante, niet al te belangrijke factor in het politieke krachtenveld – tot woensdagavond.

Strategieën
Angeline had haar strategische keuze tegen Wilders en dus voor Timmermans al gemaakt. Ik had weinig vertrouwen dat Frans daadwerkelijk huizen zou bouwen, de armoede zou bestrijden of zelfs het klimaat beter zou maken. Volgens mij was het probleem dat de meeste grote partijen weigerden prioriteiten te kiezen en had mijn hoop gevestigd op de nuchtere en pragmatische Caroline van der Plas en de BBB. Die zag ook, dat Nederland mankracht nodig heeft, die vluchtelingen bij het huidige op compassie gebaseerde beleid niet kunnen bieden. We hebben massa’s arbeidsmigranten nodig – nu ze nog te krijgen zijn. Dat begrijpt Caroline en ze zegt het ook.

Apart publiek
Wat mij als ex-mediaman opvalt, is de scherpe scheiding die er onder TV-kijkers is. Angeline keek bij Tweede Kamerverkiezingen bijna uitsluitend naar de publieke omroep. Meer had ze niet nodig. Toen besefte ik dat het steeds zo was geweest: zij kijkt graag naar mensen die iets te vertellen hebben, hetzij over het nieuws, hetzij in talkshows. Die uitstraling heeft de publieke omroep, van nuttigheid.
Ik kijk juist vooral films en series en ben vaak te vinden op RTL7. En daar hoor ik niks over de verkiezingen of de opmars van de PVV. In het geval van de afgelopen verkiezingen had ik misschien vaker naar de publieke omroep moeten kijken. Dan had ik mijn stem heroverwogen.

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

Reputatie blijkt toch van gewicht

"En reputatie, is die belangrijk voor u?”
Ik keek de Parkinson-psycholoog verbaasd aan. We hadden het net over wat belangrijk voor me was in het leven en nu word ik geacht me druk te maken over mijn eindrang of gewichtige publicaties.

Stiekem stout
Naderhand besefte ik dat ik reputatie wel degelijk belangrijk vind. Dat iemand zijn wetenschappelijke loopbaan als hoofddocent heeft afgesloten in plaats van als medewerker vind ik irrelevant. Belangrijker vind ik echter hoe iemand als collega is, als vriend en als ouder. Ik merk dat ik minnaars die hun geliefde stiekem bedriegen, veracht.  En dat ik niks te maken wil hebben met mensen die hun partner met de baby laten zitten.
Ook slechte vaders vallen in die categorie van zover wil je niet zinken.

Boterham
Sommige mannen mishandelen hun kind, door het structureel hard te slaan bijvoorbeeld, of door het voedsel te onthouden. Deze mannen verdienen straf, ook als ze zelf mishandeld zijn.
De meeste Nederlandse vaders doen hun best om hun gevoelens in toom te houden. Ze zijn pas tevreden als hun kind gelukkig is, of althans een goede boterham verdient in een eerlijk beroep en een dito partner heeft gevonden. Wat dat betreft, ben ik gezegend met vier succesvolle kinderen, van wie er twee al partners hebben die ook van wanten weten.

Kwenie
Ben ik nu een goede vader? Dat weet ik niet. Ik heb gezien dat de middelbare school een marteling was voor mijn zoons, maar heb er niets aan proberen te doen. Ze hebben normen en waarden mee gekregen, maar zelf hun weg moeten vinden. Dat was verre van eenvoudig, voor al mijn kinderen. In hoeverre valt me dat te verwijten?
Ik weet alleen dat mijn kinderen me hoog hebben zitten. Ze doen het allemaal anders, maar “de tijd is ook anders” en bovendien “zijn we andere mensen dan jij, papa”. Mijn reputatie bij mijn kinderen is goed en dat vind ik heel belangrijk.

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

Geluk moet je zelf maken

Hoe het gesprek op zo’n belangrijk onderwerp kwam weet ik niet meer, maar de vraag was wanneer je in je leven het gelukkigste was geweest. Ik weet niet wat ik zei, mijn ervaring was beperkt, ik zat nog op de middelbare school. De vader van mijn vriend zei met stelligheid dat hij als student het gelukkigste was geweest: je had helemaal geen zorgen. Nu had hij inderdaad een zware baan, maar ik was geschokt doordat hij zijn vrouw diskwalificeerde als bron van geluk. Zij had niet gestudeerd en was pas later in zijn leven gekomen. Als de brenger van zijn geluk, maar evengoed was hij zonder haar gelukkiger geweest! Plotseling kon ik geen hap meer door mijn keel krijgen.

Wakker liggen
Nu ik aan de andere kant van mijn leven ben aangekomen ben, begrijp ik de vader van mijn vriend beter. Je ligt inderdaad wakker van ruzies met je partner, de ziektes van je kinderen en uitdagingen op het werk. Als uitwonend student heb je die geen van alle.
Nou, relationele problemen heb je natuurlijk wel. Dat het achteraf eendagsvliegen waren, neemt niet weg dat ze je echt pijn konden doen.

Stokbroodje eten
Ik had zelf een leuke studietijd in Leiden. Ik herinner mij het genoegen waarmee ik op vrijdagochtend na het college Oude Geschiedenis een stokbroodje en een blikje leverpastei kocht, wat ik op mijn kamer opat terwijl ik over de aardappelplant naar de overliggende studentenkamers keek. De kamer was klein omdat ik pas op het complex woonde en je naar anciënniteit steeds ruimere kamers kreeg. Tot mijn vreugde was er centrale verwarming en een douche, die je met zestien mensen deelde. Soms was je gelukkig, net als in latere perioden. Bijvoorbeeld toen de jongens nog klein waren en ik ze gezellig naar de crèche bracht.
En neem de huidige periode: mijn diagnose voorziet in verdere aftakeling en dodelijke slikproblemen. Toch geniet ik van mijn kleinkinderen en een wandeling door de buurt of een leuk bezoek. De mens kan overal iets moois van maken, als hij maar weet dat een ander dat niet voor hem kan doen en hij geen keus heeft.

|De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

In nood door de tijd

Ik heb net een vol batterijtje in mijn wekker gedaan, wat nog een hele klus was, omdat ik de lege er niet uit kon krijgen, terwijl ook het bijzetten problemen opleverde. Al peuterend bedacht ik dat er geen enkele reden is waarom een pensionado zou moeten weten hoe laat het precies is. Een uur of zelfs een dagdeel is meestal genoeg nauwkeurigheid. Toch was ik blij dat ik de juiste minuut had ingesteld.

Altijd wachten
Het grootste deel van de geschiedenis volstond men met een grove aanduiding van het tijdstip, dan wachtte men “tot iedereen er was”. Dit wachten leidde tot tijdverspilling en overtreding van de onder andere Gilderegels. In de dertiende eeuw kwam de centrale klok en werden afspraken mogelijk op een van te voren afgesproken tijdstip.

De eerste klokken werden ontwikkeld in kloosters, waar Gods kostbare tijd niet verspild mocht worden met op elkaar wachten. Later bouwden veel steden een klokkentoren met luidklokken, zodat inwoners wisten wanneer ze moesten stoppen met werken, dat ze naar de kerk moesten of een brand helpen blussen.
Geleidelijk aan werden plaatselijke tijden geharmoniseerd, zodat het in Den Helder net zo laat is als in Maastricht. Dat is geografisch incorrect: de tijd is een politiek compromis.

Eeuwige rust
Politiek compromis of niet, de tijd jaagt je op. Je laat acties onvoltooid of stelt ze uit omdat de klok een bepaalde waarde aangeeft op een schaal die zich elke twaalf uur herhaalt. Je zou meer relaxed moeten leven, zonder dat akelige tijdsbesef. Een soort van meditatieve verlichting. Maar als dan Magere Hein nadert, zou jij hem niet zien aankomen in je eeuwige heden.   
De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam