Lezers sprokkelen met een inhoudelijk omslag

Uiteraard heb ik mijn meelezers ook hun mening gevraagd over het omslagontwerp. De angst in een Poolse landdag terecht te komen, is mij vreemd. Ik ken mezelf als eigenwijs en eigengereid. Ik heb er geen moeite mee om in een groep van honderd mensen een mening te uiten die 99 aanwezigen tegen de haren instrijkt. Geen moeite klinkt trouwens te stoer. Ik betreur het dat de meerderheid mijn visie niet deelt, maar zeg met Maarten Luther: “hier sta ik, ik kan niet anders”.     
 

Jongensheld Dick Bos
De meelezers vinden het omslag “heel aardig” tot “heel mooi”. Wel ouderwets, iemand moest zelfs denken aan de strips van Dick Bos, een jongensheld uit de jaren zestig. Ik zelf las Ollie B. Bommel en Donald Duck, geen Dick Bos of Kapitein Rob. Mijn hoofdpersoon hield waarschijnlijk wél van echte helden. Zelf was hij dat niet. In heb de ontwerpers gevraagd iedere associatie met heldendom te vermijden en Diederik op de kaft minder macho te maken.
Een meelezer suggereerde dat ik de nostalgische uitstraling heb gewild, maar dat is niet het geval. Kennelijk past ze wel bij het verhaal over een zestiger.
 
Zwijgzame auteur
Op het omslag staat de hoofdpersoon, zijn vrouw en een bankgebouw. Mijn vriend- en schrijfcollega ThomasLindblad is daar mordicus tegen, omdat ik al visualiseer wat de lezer zelf met haar fantasie wil invullen. Zelf is hij uiterst terughoudend in het verschaffen van informatie. Homoseksualiteit speelt in al zijn zes romans een grote rol, maar dit is uit het omslag niet af te leiden. Het beeld is neutraal, de samenvatting algemeen en personalia ontbreken of zijn vaag. Ik vind dat jammer, want veel mensen kennen Lindblad en zouden zijn romans ook daarom willen lezen.  
  
Black Box
Thomas presenteert zijn romans als een intrigerende black box. Ik geloof meer in het etalage-principe. Laat zien wat de lezer voor interessants kan verwachten en leg contact. Misschien kent hij mij al of kent hij de financiële wereld. Daarom druk ik een foto af en noem ik twee werkgevers. Dat maakt nieuwsgierig naar wat ik te vertellen heb via mijn Diederik, de oudere bankmedewerker. Lindblad gelooft er kennelijk in dat een verhaal via een paar lezers viraal kan gaan. Ik ben niet zo optimistisch. Ik vrees dat ik elke lezer moet verleiden. Als ik dat goed doe, sprokkel ik nog een aardig aantal bij elkaar.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld

Schets kaft klaar, ISBN in overweging

De fysieke publicatie van Een kleine promotie nadert met rasse schreden. Het binnenwerk was al klaar en nu heb ik de eerste schets van het omslag gekregen en voor commentaar doorgestuurd aan de meelezers. Maandag stuur ik de ontwerpsters de feedback, de flaptekst en een selfie. Als de kaft klaar is, kan ik rond de tafel met de drukker. Boy, wat zal ik blij zijn om mijn boek te overhandigen aan iedereen die me heeft geholpen. Het was anders een eenzaam avontuur geweest. En natuurlijk zal ik met veel plezier een exemplaar kopen bij bol.com.

 
Britse efficiency
Maar wacht eens: een professioneel boek heeft een ISBN-nummer of correcter: een ISBN wat staat voor International Standard Book Number. De centrale organisatie bevindt zich in Londen, het is een Brits systeem. We schrijven 1965, de computer kwam op en boekhandelsketen WH Smith zag een mogelijkheid om de traffic van boeken een stuk efficiënter te maken. De toenmalige computers hadden weinig geheugenruimte, dus vroeg het boekenconcern een professor om een unieke code te ontwerpen die de relevante informatie van ieder boek kon bevatten. Dit systeem vormt nog steeds in de meeste landen de basis van de boekdistributie, al is geheugenruimte geen issue meer en kun je boeken gewoon bij naam opzoeken.  
  
Duur boekhuis
In Nederland vraag je een ISBN aan bij het Centraal Boekhuis, de organisatie die de boekhandels belevert. Een ISBN is niet gratis. Integendeel: je betaalt euro 102,20 exclusief 21% BTW. Het CB hanteert intern overigens een andere code. Een ISBN betekent niet dat je boek opgenomen is in het distributiesysteem. Daarvoor moet je een extra aanvraag indienen en betalen, per titel en per geleverd exemplaar.
Ik verwacht niet dat er veel exemplaren van mijn roman via de traditionele boekhandel verkocht worden – tenzij ik ze zelf lever. En dan nog: hoewel ik mijn beste krachten als marketeer zal inzetten, is mijn bereik beperkt en zullen de meeste Nederlandstaligen nooit weten dat mijn keigoede roman bestaat. Jammer maar helaas.
  
Omslagschetsen
Een kleine promotie is het eerste boek van mijn Rivierenuitgeverij, maar hopelijk niet het laatste. Ik wil In de schaduw van de Wolkenkrabber weer beschikbaar maken en een bloemlezing van de haiku’s van mijn echtgenote publiceren. Verder heeft een bevriend schrijver interesse getoond.
Het is waarschijnlijk verstandig om professioneel ogend van start te gaan en dus wat geld uit te geven aan een ISBN. Gezien de buikbobbel die ik vorige week meldde, lijken mijn plannen misschien voorbarig. Intussen ben ik ook door een radioloog onderzocht en kankervrij verklaard. De bobbel is een kleine breuk in het buikvlies. De toekomst strekt zich weer voor me uit.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld

Buikbobbel staat bevrijding niet in de weg

Ik hunker naar bevrijding. Een schrijver is altijd een gevangene van zijn boek. Dat geldt in hoge mate voor promovendi, voor wie de dissertatie de ultieme bekwaamheidstoets is. Daarna kan het echte leven beginnen. Maar ook hobbyromanciers zijn in de greep van hun verhaal. Zeker als dat gaat over iemand die is zoals zijzelf.
 
 

 
Acute angst
In mijn geval was, want ik heb met werken niks meer te maken. Ik begon Een kleine promotie toen ik gepensioneerd was. Dat is nu vijf jaar geleden en ik begin te vergeten hoe strak mijn levensritme bepaald werd door mijn werk, dat veertig uur per week opslokte. Plicht was de regel, vrijheid de uitzondering.
De twee andere thema’s van mijn boek, gezondheid en relatie, spelen natuurlijk nog een hoofdrol in mijn leven, al is de acute angst voor kanker voorbij. Die had ik van me afgeschreven, dacht ik.
  
Diederik en ik
Niets bleek minder waar. Een maand geleden voelde ik een bobbel in mijn buik en toen was ik weer één met mijn hoofdpersoon Diederik. Bij hem was de stofwisseling het waarschuwingsteken, maar dat maakt geen verschil. Hij verdrong het probleem, onderdrukte zijn angst en ondernam niets om helderheid te krijgen. Ik deed precies hetzelfde, zij het dat ik al na een maand alarm sloeg. Vanochtend zat ik bij de huisarts, die me geruststelde. Het bobbeltje bestond uit onschuldig littekenweefsel, van kanker was geen sprake. Hij verwees me wel door naar een echoscopist, voor de zekerheid. Zo begon mijn kankeronderzoek ook, maar nu lijkt de zaak duidelijker te liggen. Bovendien werden bij het tweejaarlijkse periodiek bevolkingsonderzoek naar darmkanker geen “kwaadaardigheden” aangetroffen.
  
Omslagschetsen
Natuurlijk staan mij nog allerlei gezondheidsproblemen te wachten, maar die beleef ik anders als het boek af is. Dan begint een nieuwe levensfase met – als  God het wil – de komst van een nieuwe generatie nakomelingen. Ik wil daarvan genieten en dan moet het boek af zijn. Hopelijk krijg ik volgende week de eerste schetsen van het omslag. Ik ga dan ook een ISBN-nummer aanvragen en het zetsel perfectioneren. Met de drukker ben ik al in gesprek. De bevrijding nadert.
   

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld

Kussen leek al op de terugtocht

Voor veel werkende vrouwen zal het een opluchting zijn, het kusverbod. Geen mannelijke collega’s die je drie keer zoenen als je jarig bent. En als het vaccin nog even op zich laat wachten zal zelfs de nieuwjaarsreceptie kusvrij zijn, als die überhaupt wordt georganiseerd.  
 
Niet kusplichtig
Ik ben geen werkende vrouw, maar een mannelijke pensionado. Met kusplicht heb ik niks te maken en vrouwen zoenen an sich vind ik weinig opwindend. Wel mis ik het kussen van mijn geliefden. Behalve mijn vrouw en mijn jongste zoon heb ik al een halfjaar niemand een kus gegeven. Binnen het gezin heb ik een paar keer voorzichtig gehugd, dat is alles. Verder alleen gegroet op afstand, meestal met de handen in namaste en een lichte buiging. Beter dan niks, maar uiterst onbevredigend.
  
Kussende mannen
Dat de oude situatie terugkeert zodra er een vaccin is, betwijfel ik. Het kussen leek toch al op zijn retour. Kussende mannen waren schaars en meestal de zestig gepasseerd. Jonge vrouwen begroetten hun vriendinnen vaak met een hug. De kans is groot dat de kus zich gaat beperken tot de meest intieme verhoudingen, binnen een gezin en tussen geliefden. Met Een kleine promotie ben ik dan redelijk bij de tijd. Op de eerste pagina krijgt de jarige hoofdpersoon twee kussen van een vriend, maar het gaat hier ook om oudere mannen. Op pagina 55 krijgt hij een kus van zijn zoontje en op de pagina’s 158 en 253 kust collega Iris hem, maar dat is pas na hun one night stand. Verder wordt er in mijn roman alleen gezoend binnen het huwelijk.
  
Negatieve aandacht
Ik heb al eerder besloten mijn roman niet aan corona aan te passen. De verleiding om op de actualiteit in te spelen was groot, want mijn boek zou zeker aandacht krijgen. Dat zal Wim Daniëls ook gedacht hebben. Binnen een paar weken produceerde hij Quarantaine. Dit romandebuut kreeg inderdaad publiciteit, maar niet op de gewenste manier. “Flinterdun en oppervlakkig” oordeelde de NRC “en ontstellend stijf geschreven”.
Volgens de krant is voor een echte coronaroman meer tijd nodig. Pas als corona het nieuws niet langer beheerst, is de tijd rijp voor een roman.   

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)
De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld