Kous is nog niet af

 Mijn vorige post ging over het feit dat je inhoudelijk over bepaalde onderwerpen niet van gedachten kunt wisselen. Immigratie is onder lezers van mijn blog zo’n hot issue, ook als het gaat over een vakman of wetenschapper die wij nodig hebben. Je bent rechts of links en daarmee is de kous af. Dat geldt voor immigratie, maar ook voor de toeslagenaffaire, steun aan de minima en het milieubeleid en zo onttrekken belangrijke maatschappelijke problemen zich aan de ratio en worden er onveranderbare standpunten ingenomen.

Verlammende echo
Een lezer slaat de spijker op de kop door te constateren dat veel mensen het liefste hebben dat hun ideeën “geëchood” worden, wat hij betreurt omdat “onze ideeën zich alleen maar ontwikkelen door daar met elkaar over te praten”.

Een andere lezer stoort zich aan mijn opmerking dat het toelaten van arbeidsmigranten om het tekort aan handen te verhelpen een ”rechts standpunt” zou zijn. Hij wees mij op het Polenmeldpunt van de PVV: ”Dat is tegen elke migratie en echt vrij rechts denk ik zo!” Zeker, maar links omarmt arbeidsmigratie ook niet. Ik was namelijk door een goed geïnformeerde linkse kennis gekapitteld, toen ik wees op de mogelijkheid om sollicitaties van buiten Europa serieus te nemen. “We kunnen daar precies de mensen halen die we nodig hebben,” zei ik. Maar dat was tegen het zere been, omdat er 1) nog werkloosheid in eigen land was en 2) je dan zou doen aan cherry picking, dat wil zeggen die mensen selecteren die overal terecht kunnen.

Misverstand
Toen ik het had over het toelaten van mensen die hier een baan krijgen, namen mijn lezers misschien aan dat dit mijn immigratiestandpunt in algemene zin was en kreeg ik daarom die reacties. Ik doelde niet op vluchtelingen en asielzoekers; ik had het over onze arbeidstekorten en hoe we die kunnen oplossen.

Angst voor verandering
Volgens mij is er geen partij die vrije immigratie van mensen die hier een baan krijgen voorstaat. Daar zijn alle partijen het over eens en is dus een principieel besluit. Een Afrikaan die voor zichzelf zorgt en de overheid verrijkt met belastinggeld, kan daar in Nederland geen enkel recht aan ontlenen. Wij zelf kunnen dat wel, niet door verdienste, maar alleen omdat we hier geboren zijn. Hij/zij zou namelijk een andere cultuur kunnen meebrengen, die onwenselijk is of simpelweg vreemd. De Amerikanen waren bang dat de katholieke Ieren hun protestantse overtuiging zou veranderen en dat was ook zo. Maar ze lieten ze wel toe en de voorspelde rampspoed bleef uit; het land werd een tijd lang alleen maar welvarender en toleranter.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

Nieuwe vrienden hebben de schijn mee

Waarom zijn de mensen die je recentelijk ontmoette zoveel soepeler in de omgang dan de mensen met wie je al decennia optrekt? De nieuwe mensen zijn zoveel opener en spontaner. Komt dat door  gebrek aan mensenkennis of andere behoeftes?    

The place to be
Ik heb de meeste vrienden gemaakt toen ik ging studeren en op mezelf wonen in Leiden en toen ik kinderen kreeg in Amsterdam. Die stad was the place to be voor ruim denkende jongelui. Mijn vaste verkering en ik kwamen beiden uit Den Haag, maar daar wilden we nog niet begraven liggen zo saai was het daar. En Leiden was waar we gestudeerd hadden en niet wilden blijven omdat we vooruit wilden in het leven.

Verder heb ik één vriend van de Christus Koning-basisschool, één vriend van het Jezuïetencollege en één Zuid-Afrikaan in Londen. De laatste leerde ik kennen, omdat hij bevriend was met een meisje, met wie één van mijn Leidse vrienden een onstuimige relatie had. Zijn liefde is op een ander overgegaan, maar mijn vriendschap met de Londense collega is gebleven.
 
Behoedzaam
De meeste van mijn vrienden waren links en zijn dat nog steeds. Met hen vermijd ik over de aanpak van de energietransitie te praten. Ook voel ik mij onvrij als het over immigratie gaat. Er vindt namelijk geen discussie plaats, maar een indeling in rechts en links. Dat het nuttig zou zijn om immigranten toe te laten om de krapte op de arbeidsmarkt te lenigen, is een rechts standpunt. Nederland is namelijk vol. Behalve voor vluchtelingen, want die zijn zielig. Verder zijn vorige liefdesrelaties taboe.

Bij nieuwe vrienden ken je die no go area’s niet en ben je geneigd aan te nemen dat die voor hen niet bestaan. Dat geeft een gevoel van vrijheid. Bij je oude vrienden ken je de gevoelige punten en vermijdt die. Je kent hen immers al decennia.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

Nieuwe jaar heeft veel te bieden

Beste wensen uitwisselen vond ik dit jaar even een uitdaging, tot ik merkte dat mij nog veel goeds te wachten staat. Bijvoorbeeld het eerste kopje koffie van de dag, altijd weer zo heerlijk. Natuurlijk komt er veel narigheid op me af in 2024, maar leuke dingen zullen er ook zijn. De kunst is daarvan te genieten.

Intiem
Ik ben hulpbehoevend, moet met allerlei dingen geholpen worden omdat mijn rechterkant moeilijk aan te sturen is en mijn linkerhand gekwetst is bij een valpartij. Ik kan intussen dingen weer zelf, maar ik doe er lang over en ben onhandig. Ik word meestal door Angeline afgedroogd en aangekleed, wat ze liefdevol doet. Ook met mijn kinderen en vrienden leidt dit tot een ongekende intimiteit bijvoorbeeld als ze mijn jas aandoen of me een hand geven met lopen.

Voor anderen
Ik dacht dat ik voor anderen leef en dat is ook zo. Als ik alleen al denk aan de vier kinderen plus (bijna) aangetrouwde dames, hoezeer hun successen mij blij maken. En ieder nieuwtje van de kleindochters heeft hetzelfde effect. Het promotie-effect noemden we het bij vrienden, naar het gevoel dat je borst doet zwellen als zij hun PhD hebben behaald (net als mijn oudste broer) of anderszins een mijlpaal hebben gepasseerd.  

Verliefd
Bijzonder verheugend is dat ik mijn plezier in lezen terug heb. Momenteel lees ik De kuil (2023) van Laura van der Haar over een samenwonende studente die verliefd wordt op (een vrij onbehouwen) gast, die zij in haar bijbaan in de horeca moet bedienen. Ze wordt door deze projectontwikkelaar versierd en krijgt tot haar verbazing vlinders in haar buik. Ze is naïef en geniet van haar gevoelens en van zijn orgasmes. Tot ze haar vriend verlaat en zich in een van de vakantiehuisjes van haar minnaar vestigt. Al gauw wil hij haar daar weghebben, ruzie breekt uit, zij uit haar mening over zijn echtgenote. Aan eind van het liedje is ze weer gewoon thuis bij haar vriend.  

Bonbons
Ik houd meer dan gewoonlijk van snoep en snacks, temeer daar dat plezier tijdelijk is gezien de voorspelde slikproblemen. Speculaasbrokken verslind ik, bonbons, borrelnootjes. En zal ze ook in het nieuwe jaar genieten.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam