Meer begrip voor passieve pensionado

Bij de pensionering vallen de mensen uiteen in twee groepen. De ene “hoeft niets meer”, komt laat uit bed, loopt om half twaalf nog onverzorgd in pyjama rond, na bij het trage ontbijt uitgebreid de krant te hebben gelezen. De andere is vroeg in de kleren en heeft haast om alles te doen wat tijdens het werkende leven is blijven liggen. Uit het feit dat ik elke week blog, kunt u opmaken tot welke groep ik behoor.

Levensdoel wraak
Aanvankelijk verbaasde ik me over de eerste groep: hadden die mensen dan geen ambitie behalve laat opstaan? Geen gevoel wat hen in actie brengt? Alexandre Dumas gaf zijn Graaf van Monte Cristo (1854) wraak als levensdoel, wraak op degenen die hem zijn grote liefde hadden afgenomen en jaren in de gevangenis hadden laten wegkwijnen.

De hoofdpersoon uit Veranderen: methode (2022) van Edouard Louis heeft een soortgelijke motivatie: “ik wilde succes hebben uit wraak”. Wraak voor de keren dat hij bij de gymles als laatste werd gekozen met de woorden “Nou ja, Eddy dus”. Dat hem gevraagd werd “normaal” te doen in plaats van nichterig. Dat hij in een armlastig milieu is opgegroeid in een verpauperd deel van Noord-Frankrijk.

Premobiele horloges
De meeste mensen hebben meer bescheiden verlangens. Een verhuizing van de stad naar het platteland is populair. Zo populair dat Een tweede leven (1934) van de reeds lang overleden Brit R.C.Sherriff opnieuw is uitgegeven, ondanks gedateerde details. De man krijgt bijvoorbeeld de gebruikelijke klok bij zijn vertrek, hoewel “tijd niet langer van het grootste belang is”. In Nederland was in de pre-mobiel periode een horloge gebruikelijk.
Tot de gebruikelijke ambities behoort ook het schrijven van een boek. Zo heb ik zelf de roman Een kleine promotie gepubliceerd over een oudere bankman die wordt overgeplaatst naar de PR-afdeling van zijn noodlijdende bank.

Lui genot
Of het door mijn dodelijke ziekte komt, weet ik niet, maar ik krijg steeds meer begrip voor de luie levensgenieters. Mijn jaren zijn geteld en mijn leven is eigenlijk af. Ik heb de wensen van mijn ouders vervuld (academische titel, leuke vrouw, goede baan, nakomelingen) en de kinderen zijn tevreden over de (vrije) opvoeding, mijn vrienden heb ik bijgestaan in the hour of need. Door mijn lichamelijk en geestelijk verval zal ik geen nieuw boek meer schrijven en behoren mijn muzikale ambities tot het verleden. Ik kan me beter de geneugten van laat opstaan en niet scheren alvast eigen maken, zolang ik in die zaken nog een keus heb.  

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan onder jouw naam geplaatst

 

Hoofd koel houden essentieel

Kalm blijven is het devies van de weekblogger. Op maandag is de blogdag van vrijdag nog ver weg. Ergens in de week zul je over een onderwerp struikelen, dat is al 322 keer gebeurd, soms moest je zelfs kiezen tussen onderwerpen. En het schrijven van 350 woorden, ach, dat moet een fluitje van een cent zijn voor een ervaren journalist.

Verantwoording
Ooit begon ik mijn blog als verantwoording tegenover de uitvoerders van het Sociaal Plan, waarin ik mijn roman wilde onderbrengen. Dat lukte niet, maar ik bleef bloggen, nu in de hoop in contact te komen met anderen die ook bezig waren met een boek en dezelfde problemen tegenkwamen. Toen mijn roman Een kleine promotie af was, wilde ik stoppen. Omdat het aantal pageviews onverwacht steeg, besloot ik echter door te gaan. Kennelijk was er belangstelling voor wat ik over mijn leven schreef, niet alleen als romanschrijver, maar ook als lezer en family man.

Vakmatige ondersteuning
Mijn weekritme is simpel: woensdagmiddag besluit ik waarover ik informatie nodig heb, donderdagavond bekijk ik wat mijn researcher heeft gestuurd en vrijdagochtend schrijf ik een concept tekst. Na mijn siësta kijk ik die door en leg hem voor aan mijn vrouw, die eventuele indiscreties en onduidelijkheden verwijdert. In een vorig leven was zij hoofdredacteur van drie puzzelbladen, dus zij kan teksten transparant en eenduidig maken. Mijn researcher was overigens ooit vakreferent op een universiteitsbibliotheek, dus ik krijg ondersteuning van professionals.

Gewoon negeren
Het moeilijkste aan bloggen is om er soms níet mee bezig te zijn. Na het posten vrijdag krijg vaak geniale ideeën voor nieuwe blogs. Die moet ik negeren, ook als ik ze in de aanloop naar woensdag vergeet. Ook niet opschrijven, hoe kort ook, want dan blijf ik in mijn hoofd bezig met het blog. Daarom heb ik tijdens mijn camino-wandelingen in Spanje blogpauzes  gehouden. Ik doe dingen en blog erover, niet omgekeerd. Mijn acties en belevenissen voeden mijn blog, anders beheerst het wekelijkse verslag mijn leven. Dan word ik gek of de inspiratie droogt op. Of allebei.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan onder jouw naam geplaatst 

In de wachtruimte zet elk het beste beentje voor

Mijn moeder was in de tachtig toen ze in het ziekhuis kwam wegens een beenbreuk, mijn vader in de negentig toen hij het medisch circuit betrad. Bij hem moest de galblaas worden verwijderd. Na de operatie hoorde hij dat hij een nacht moest blijven. Dat weigerde hij. Terwijl de verpleegster hulp ging halen, trok hij tot verbazing van zijn medepatiënten het infuus uit zijn arm. Hij kleedde zich vlug aan en vluchtte het ziekenhuis uit. Gelukkig stond de tram naar huis klaar.

Vreemde regels
Zoals veel generatiegenoten – ik ben van 1951 – maakte ik veel eerder kennis met het medisch circuit. Ik ben op allerlei manieren onderzocht en behandeld, maar vooral heb ik gewacht. Het personeel is wellevend, anders dan de advocaatklerken uit The Pickwick Papers (Charles Dickens, 1836), die de wachtende bezoekers van hun bazen alleen geërgerd “don’t know” en “can’t say’’ antwoorden.

Wel moet je je aan onbegrijpelijke regels houden, wat iedereen braaf doet. Je komt voor urologie, maar de tweekoppige receptie verwijst je naar de desk van nefrologie, waar de aanmelding plaatsvindt, hoewel met je nieren niets fout is. Aangemeld neem je plaats en wacht op je beurt, een kwartier of een uur, het afgesproken tijdstip geldt alleen voor patiënten.

Gedempte toon
De medische wachtruimtes zijn wel verbeterd sinds Renate Dorrestein in Een hart van steen (1997) schreef over “meubilair waarvan het chroom van ouderdom is gespikkeld en de skai zittingen haarscheurtjes vertonen”. Zowel dokterspraktijken als ziekenhuizen zijn met zorg ingericht, vaak met moderne kunst en automaten voor warme dranken.
De patiënten wachten geduldig, zwijgend of op gedempte toon converserend. Af en toe klinkt gelach, dan maakt iemand een grapje om de spanning te breken.
Grofheid is zeldzaam, types als de kankerende Pozzo in Wachten op Godot (Samuel Beckett, 1952) ontbreken of houden zich in.
Het meest verbazende is natuurlijk dat niemand huilt, ondanks het slechte nieuws dat mensen vrezen en ook vaak krijgen. Het zou in strijd zijn met de goede manieren en daar gaat het om in de wachtruimte van de dokter.

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan onder jouw naam geplaatst

Slechte teksten, grote successen

Vader Abraham (Pierre Kartner) is niet meer. Hij kan ons dus niet meer teisteren met zijn lege en/of kromme teksten, waaraan je niet kon ontkomen, want Kartner was succesvol, wereldwijd.

Viraal café
Een van Kartners songs, Daar in het kleine café aan de haven (1976), werd door ruim tweehonderd andere zangers gecoverd, onder andere als de klassieker The red rose café. Van zijn Smurfenlied (1977) werden in verschillende talen 25 miljoen exemplaren verkocht.

In Nederland “bewoonde“ Kartner in de jaren zeventig de nationale hitparade met liederen als Hoera retteketet (een hoeraatje voor het kabinet) en Uche uche uche (het barst hier van de muggen). In de jaren tachtig werd Kartners succes minder, volgens hem zelf door gebrek aan aandacht van de media. Die konden echter weinig met de auteur van teksten als:
Wij (de Smurfen) pakken jou bij je lurven
Als je niet gelooft dat we leven en bestaan

Van het Café aan de haven vernemen we:
De toog van koper
toch ligt er geen loper
Zinnen die niet suggereren dat deze rijmelaar veel te zeggen heeft, of wil delen.

Bekende Lapjes
Doet de tekst er dan helemaal niet toe? De tekst van Patches (Lapjes) heeft in het Nederlands geen inhoud, maar iedereen kan Patsy (1962) meezingen, zodra hij hoort:
ook al woon je in een krot
met de huisdeur kapot…
Een geforceerd rijm, maar juist daarom memorabel.
En daar gaat het om, zinnen moeten in je hoofd blijven hangen. Volgens consumentenpsycholoog Patrick Wessels helpt het daarbij als de tekst rijmt, hij lijkt meer waar. Behalve memorabel, is een sterke tekst ook opvallend en authentiek, lezen we op de website van musicianwithamission. Inderdaad heeft de vertaler van Patches een opvallende zin geschreven en tekstdichter Kartner was zeker authentiek.
Schrijfcoach Gary Uwer geeft de kern van de zaak: “A good song lyric is any collection of words that creates an emotional response in a listener.” Vervolgens werkt hij een vijfpuntenplan uit om tot een succesvolle tekst te komen. Wijlen Pierre Karstner laat zien dat het ook zonder kan.

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan onder jouw naam geplaatst