Bestuurders kunnen het nooit goed doen

De bestuurders van een stad zijn niet te benijden. Als zij wildplassen willen bestrijden en toiletten plaatsen, klagen burgers over visuele vervuiling door die “afschuwelijke dixies”. Wanneer ze iets aan de woningnood willen doen en hiervoor bouwgrond aanwijzen, blijkt dit terrein van levensbelang voor foeragerende trekvogels. Dat die op de volgende bestemming misschien een plaag zijn, speelt geen rol, want de protesterende kiezers wonen hier en niet in Verweggistan. En zo komen allerlei  tegenstrijdige belangen bij het gemeentebestuur terecht.

Paradijs van flats
De gemeente ontwikkelt ook een visie op de toekomst. Zo plande Amsterdam een wijk voor de Burger van de Toekomst. Die zou gelukkig zijn in de Bijlmer, waar ruime galerijflats werden gebouwd met volop ruimte voor gemeenschappelijke activiteiten. Groen was in overvloed aanwezig.

De burger van de toekomst zou zijn wooncarriѐre beginnen op een verdiepinkje in de Pijp, vervolgens doorstromen naar de ruimere maar oude flats in de aanpalende Rivierenbuurt en dan via de nog grotere, moderne woningen in Buitenveldert naar de Bijlmer gaan.
Dat is heel anders uitgepakt. De Bijlmer werd het door werkloosheid geteisterde Amsterdam Zuidoost waar mensen zonder kleur een minderheid vormen. De Rivierenbuurt is daarentegen zeer in trek en is voor éénverdieners onbetaalbaar. De Pijp is een alternatief aan het worden voor de jonge yuppen die geen auto en kinderen hebben.
En Buitenveldert, waar ik kom te wonen, is comfortabel, maar armer aan sfeer en ook goedkoper. Betaalbare luxe zogezegd.

Welvoorzien
Ik ben er deze week gaan rondkijken, voor het eerst uit nieuwsgierigheid. Vanaf het gebouw met drie etages waarvan we volgende maand de eerste gaan bewonen, leidde Angeline mij via een lommerrijk en breed pad naar het winkelcentrum, de openbare leeszaal en allerlei andere voorzieningen binnen loopafstand, waaronder een filmhuis en een theater.
Klinkt luxe? Nogmaals: Buitenveldert is veel duurder dan de Bijlmer, maar goedkoper dan de Rivierenbuurt. Precies tegen de toekomstvisie van het gemeentebestuur in.

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

Voor het eerst lang samen

Rotsen in een glasheldere zee, dat klinkt naar de Mediterranée, maar gaat over de Noordkust van Bretagne, waar ik met Angeline een paar dagen langs de kust wandelde. Het was onze eerste vakantie samen, zij zat nog op het gymnasium met andere meiden. Jongens werden niet toegelaten, want combinatie van de twee seksen leidde maar tot zedeloos gedrag.

Thuislozen
Het idee voor de kustwandeling was ontstaan in het “voddenraperskamp” in Tours, waar wij in een oud landhuis boeken en oude kleren verwerkten, die andere jongeren inzamelden. Toen al verscheurde ik antieke boeken en stopte ze als oud papier in kratten. Dan brachten ze nog iets op waarmee ex-bankier Abbé Pierre thuisloze Fransen kon helpen.

Liftend waren we in Tours gekomen, slapend in jeugdherbergen en reizend via secundaire wegen, zodat we er vijf dagen over deden.

Zeewater
Na een week begaven we ons per autostop naar Bretagne, waar we naar het strand gingen en begonnen te lopen. Als we bij een dorp kwamen kochten we stokbrood, kaas en een blik met een éénpansmaaltijd. ’s Avonds verzamelden we hout en stookten een vuurtje, waarop we het blik opwarmden. Al doende leerden we 1) dat het lastig is om droog hout te vinden op een strand 2) dat rook altijd naar je toe waait, waar je ook zit en dat 3) gekookt zeewater inderdaad zout afgeeft, maar ook een gore smaak. We hadden slaapzakken en een groot stuk plastic, dat was voldoende voor de nacht.

Arrestatie
Na vijf dagen ging het weer op huis aan. Bijna in Zeeuws-Vlaanderen werden we langs een  provinciale weg gearresteerd door de Belgische politie wegens onzedelijk gedrag. Na een paar uur werden we na een waarschuwing weer vrijgelaten. De volgende dag arriveerden we in Den Haag, waar we na het afscheid elk naar ons ouderlijk huis gingen.

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

De voordelen van ziek zijn

Ondanks dat ik allerlei belangrijke dingen doe, ben ik niet zenuwachtig. Dat is een van de voordelen van een ernstige ziekte. Ik verkoop na veertig jaar mijn huis waar mijn kinderen zijn verwekt en opgegroeid en koop een nieuw, wat geschikter is voor mensen met een lichamelijke beperking. Ik neem besluiten, onderteken aktes, maar intussen zijn mijn gedachten bij mijn kwalen, zoals mijn rechterhand die al slecht functioneert, maar nu ook verstijft.

Korte antwoorden
Gelukkig neemt mijn vrouw Angeline alle communicatie en administratie op zich, zodat ik alleen mijn gedachten hoef te bepalen over vragen als “moeten we het bod met 10.000 euro verhogen?” of “zullen we deze verhuizer nemen?”

Ik denk over die vragen kort na en zeg ja of nee. Vervolgens geef ik mijn aandacht weer aan de zaken die ik echt belangrijk vind, zoals mijn kwalen, hoe lang ik nog zal kunnen lopen en wanneer word ik dement.

Positieve energie
Natuurlijk weet ik dat het essentieel is dat we in augustus een huis met lift hebben en dat we onze appartementen goed hebben verkocht, maar ik voel me niet betrokken. Gelukkig ontleent  Angeline een gevoel van competentie aan de hele verhuizing. Zij heeft uitgedacht waar alles komt te staan, wordt al in het nieuwe huis wakker. Uiteraard heeft ze ook gevoelens van afscheid en verdriet, maar ze is vol positieve energie en werklust, dat is goed. Van mij zullen die niet komen.

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

Storm rond regeling euthanasie

Stormwinden vergezelden ons op onze autorit naar de notaris. Direct na de brug over de Amstel was een boom omgewaaid. Agenten in gele vesten verwezen ons naar een afrit. Via een lange kronkelweg bereikten we een kantoorgebouw waar we in de stortregen om heen zwierven voor we een deur bereikten die naar de lift leidde. Hier liet ik mijn metgezel achter, want euthanasie regel je alleen.

Zaakwaarnemer
Pas toen de notaris mij het levenstestament voorlas, drong tot me door dat het vooral mijn vervanging door mijn oudste zoon regelde wanneer ik handelingsonbekwaam word. Ik kan me niet voorstellen hoe dat is. Ben ik dan te slaperig of te afwezig? Begrijp ik niet wat van mij verwacht wordt, zelfs als het mij geduldig uitgelegd wordt? Zullen we je woning verkopen, zullen we aandelen Shell aanschaffen, dat soort zakelijke vragen.

Mijn vrouw heb ik gemachtigd voor de medische zaken. Zij beantwoordt de vraag of ik klaar ben om te sterven. Om op te houden te bestaan, om haar en andere geliefden voor het laatst te zien en aan te raken, in ieder geval in deze wereld en in deze gedaante.

Vol hoofd
Meteen toen ik het kantoor uit was, belde een goede vriend, maar ik kon hem niet te woord staan, ik moest te erg plassen. En daarna wilde ik maar één ding: naar huis. Mijn hoofd zat vol, ik weet niet waarmee. Een prop gevoelens, moeilijk te duiden. Ik zocht naar doodsangst, maar vond niets. “Ik ben blij dat je dat geregeld hebt,” zei mijn vrouw toen we thuis waren en ik begreep dat ze gelijk had.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam