Ook goede feestdagen gewenst

De jeuk heeft zich teruggetrokken tot mijn hoofdhaar, wat een verbetering is ten opzichte van de eerdere toestand, toen veel grotere oppervlakken huid mij uit de slaap hielden. De plek is wel nieuw en past niet bij mijn aandoening, zegt de dermatoloog, die de kwaal met een biopt vaststelde, nadat de huisarts tevergeefs twee zalven had geprobeerd.

  
Compleet verzorgd
Een ongeluk komt nooit alleen. Mijn gezonde hand is bij een valpartij vorige week dermate gekwetst geraakt dat ik nu twee bijna nutteloze handen heb. Onhandig ook als je jeuk hebt en wil krabben.
Gelukkig ik heb een levenspartner, want als alleenstaande was ik aangewezen op professionele hulp en steun van vrienden. Prima, maar onvergelijkbaar met de aandacht die mijn vrouw Angeline mij 24/7 geeft. Ze is zo geduldig als mijn traagheid vereist - en ik ben heel traag met alles en dat wordt alleen maar erger.

Euthanasie geen luxe
Ik voel me niet zielig, zoals tijdens het herstel van de chemokuur of in mijn kindertijd. Ik zag toen echt geen uitweg meer, het leven was een last. Dat is nu anders, omdat ik weinig jaren heb.
Mijn diagnose is Cortico Basaal Syndroom, een dodelijk Parkinsonisme zonder therapie. Dat kan nauwelijks erger, in een paar jaar takel ik geestelijk en lichamelijk af tot ik niet meer kan slikken en dood ga.
Een euthanasieverklaring is geen overbodige luxe en die heb ik dan ook. Verder heb ik een goed leven achter me, met volop liefde en vriendschap van mijn naasten, die net als ik in vrede en voorspoed leefden. Wie kan zeggen hoe lang die paradijselijke toestand hier te lande nog voortduurt?
Ik wens je een Fijne Kerst en een Gelukkig Nieuwjaar. We spreken elkaar weer op 12 januari 2024 op deze plek.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

Een traditie om een beetje trots op te zijn

Onvermijdelijk maak je af en toe de balans op van je leven. Dat eindigt gewoonlijk in een lijst van dingen die je nog moet of wil doen. Als je ouder wordt – ik ben 72 – en de productieve jaren achter je liggen, kijk je vooral terug en wordt het to do-lijstje korter.

Goede begeleiding
Deze week organiseerde ik het jaarlijkse zangavondje waarop we eerst een aantal bekende popsongs zingen en besluiten met de bekende kerstliedjes. Dit jaar stonden onder meer Sandy Shaw (Always something there to remind me), Ramses Shaffy&Liesbeth List (Pastorale) en Edith Piaf (Je ne regrette rien) op de playlist. Onder de Kerstliedjes stonden traditionals als Stille nacht en Midden in de winternacht, maar ook het eigentijdsere Wish I was at home for Christmas van Jona Lewie.  
De avond was een succes, dankzij de gitaarbegeleiding van zoon Laurens, het pianospel van echtgenote Angeline Jansen en vriendin Margriet Kuster en natuurlijk het actieve zingen van de acht muzikale gasten, van wie er één speciaal voor de gelegenheid uit Deventer was gekomen.

Paar mannen
Mijn zoon Laurens en ik waren helaas de enige mannen. Ik heb mijn uiterste best gedaan om daarin verandering te brengen, maar de aanwas kwam uit Angelines netwerk. Misschien dat ook een rol speelt dat ik gemakkelijk met vrouwen omga. Dat bleef ook op mijn werk niet onopgemerkt.
“Jij bent een vrouwelijke man,” zei een collega. “Daar wil ik niks mee zeggen, maar je bent geïnteresseerd in baby’s en gevoelens.”
Ik heb mannelijke vrienden en ben met hen op mijn gemak, maar met vrouwen maak ik soepeler contact. Ik moet me daar bij neerleggen.

Actief zangavondje
Ik organiseer het jaarlijkse zangavondje voor de zestiende keer, eigenlijk sinds ik op latere leeftijd een beetje gitaar had leren spelen. Dat kan ik nu niet meer, evenmin als schrijven, autorijden, fietsen en zwemmen. Ook mijn organisatorische vaardigheden verminderen, waardoor ik steeds meer op mijn vrouw leun.  
“Dank je dat je doorgaat met de traditie,’’ zei iemand bij het afscheid nemen. Ik heb vorig jaar ook een zangavondje gehouden, maar toen was mijn ziekte minder zichtbaar. Ze wilde eigenlijk zeggen: ondanks je vreselijke ziekte. Ik vind het zangavondje echter belangrijk. Het is één van de dingen waartoe ik het initiatief heb genomen en die ik links op mijn balans kan zetten, bij de Activa.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

Een Nederlands geluid uit de VS

Het boek heet Het is oké om kwaad te zijn op het kapitalisme (2023) en daar gaat het ook over. Schrijver is Bernie Sanders, een rivaal van president Joe Biden. Succesvol, maar geen echte kanshebber, want socialist. Hij trekt bijvoorbeeld het innovatieve nut van miljardairs in twijfel, die onder andere de media beheersen en mensen als de auteur geen kans geven.  

Grijze koppen
In de VS vindt een worsteling pIaats tussen bejaarden, de president is 81, zijn belangrijkste tegenspeler Trump is 77 lentes jong. Ter vergelijking: Mark Rutte is 56, zijn nationale rol lijkt uitgespeeld.
Gezien de Amerikaanse mores is het niet uit te sluiten dat de man die het presidentskandidaat Joe Biden moeilijk maakte tijdens de primaries ook bejaard is en inderdaad: Sanders is 82, en dat is te merken ook. Hij richt zich tot jonge mensen en spreekt hen ook als zodanig aan, terwijl zij zich  volwassen voelen en dat vaak ook allang zijn. Het kan zijn dat de vertaler er nog een schepje bovenop heeft gedaan, maar woorden als klassenstrijd en arbeidersklasse klinken achterhaald.

Oud nieuws
Veel dingen waar hij bitter voor strijdt hebben wij al. Een universele ziektekostenverzekering bijvoorbeeld. De Amerikanen kennen sinds de jaren zestig Medicare voor 65-plussers en gehandicapten. Voor de werkenden bij grote bedrijven en overheidsinstellingen heeft de werkgever een verzekering afgesloten. De overigen lopen grote risico’s. De ziekenhuizen mogen hen niet weigeren als ze een ongeluk hebben gehad en acute kwalen hebben, maar zodra het gevaar geweken is, staan ze op straat. Zo’n 50 miljoen mensen in de VS leven zo. Sanders streeft naar verlaging van de leeftijdsgrens voor Medicare in plaats van Obama’s Affordable Care Act te gebruiken, die volgens hem teveel ruimte geeft aan het bedrijfsleven.

Nederlandse droom
Ook het onderwijs moet veranderen onder het motto: leidt burgers op, geen robots. Nostalgisch memoreert Sanders dat je vroeger ongeacht waar je woonde, een diploma kon halen en van je salaris een gezin stichten. Dat is nu niet mogelijk van één inkomen. Tegenwoordig heb je geld nodig omdat het openbaar onderwijs is kapot bezuinigd.
Dat is ook op Nederland van toepassing, sinds de opkomst van dure bijlessen en speciale scholen met examentraining. Het openbaar onderwijs blijft achter en dat is fout. Men zegt dat de American dream gemakkelijker te verwezenlijken is in Nederland dan in Amerika door het slechte onderwijs in de Amerikaanse achterstandsbuurten. Nog wel.

Borst kloppen
Sanders boek bevat veel borstklopperij over zijn prestaties en is het voortbrengsel van een man op leeftijd. Van de andere kant staan er ook veel dingen in die nuttig zijn, zoals dat het Congres in het algemeen niet doet wat de meerderheid van de bevolking wil. Zo is in Nederland bekend dat een overweldigende meerderheid buitenlanders als een probleem ziet. Redeneren helpt niet en op een gegeven moment uit de onvrede zich in massaal stemmen op Wilders. Of op Trump.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

Op zoek naar vergeten geuren

Hoe rook het bij opa en oma thuis? Ik heb geen flauw idee. De inrichting van de kamers, het zware tochtgordijn aan de binnenkant van de voorkamerdeur, het  gedempte geluid van de distributieradio, de smaak van de slappe, zoete thee die opa voor de kleine kinderen inschonk, dat herinner ik me nog als de dag van gisteren. Maar hoe het rook?

Neuswijzer
In de uitgebreide bespreking in het Historisch Nieuwsblad van NeusWijzer (2023) van Inger Leemans en Caro Verbeek wordt de vraag niet beantwoord, wellicht omdat woorden ontbreken. Het Jahai-volk in Maleisië heeft diverse woorden om de geur van diverse gradaties van versheid van vlees te benoemen. Het Limburgs heeft nog een speciaal woord voor hoe het veld ruikt na een onweer (“zwaai”), maar het standaardnederlands heeft vooral heel algemene woorden (”muf”) en unieke productnamen (“Earl Grey”).
Leemans en Verbeek wijten dit aan de lage status in het westen van ruiken ten opzichte van zien en horen. De laatste hebben literatuur en muziek voortgebracht. Ruiken en proeven zijn dierlijker of voor de lol en daardoor wetenschappelijk oninteressant.       

Ijle geschiedenis
Mijn eigen geurgeschiedenis is ijl. Ik meen me de geur te herinneren van een kop koffie die mijn moeder net had gezet, maar het kan ook een associatie zijn die later aan de herinnering is toegevoegd. Vreemd genoeg komt tabaksrook in mijn geurgeschiedenis niet voor. Roken was zo geaccepteerd (iedere lift had een asbakje) dat je het niet merkte als de kamer blauw stond van de rook; of je deed een raam open. Ik zal nadenken of ik nog iets meer met de neus heb waargenomen dan de geur van mama’s koffie. Als ik me iets herinner, laat ik het weten.

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam