Ik word al een echte uitgever

Bij ieder verkocht boek neemt mijn verlies af, al zal ik nooit quitte spelen. Hoe doen professionele uitgevers dat? De boekwinkels liggen altijd vol met hun producten. Er verschijnen in het Nederlands taalgebied zo’n vijftig titels per dag. Iemand moet die financieren zonder structureel verlies te lijden. Een hardloopmaatje van me is getrouwd met een uitgeefster. Hij schat dat een uitgever duizend exemplaren moet verkopen om uit de kosten te komen. In Een kleine promotie had ook zijn vrouw geen interesse, omdat zij aan het taalgebruik al kan zien dat het geen bestseller wordt, en die zoekt ze. Uit noodzaak.   

Goudmijn
Bestsellers zijn een goudmijn, dankzij de kostenstructuur. De pers kan pas draaien als er is geschreven, geredigeerd, gecorrigeerd, vormgegeven, gezet en opnieuw gecorrigeerd voor pagina’s die met een regel van één woord beginnen en andere Unfug. Deze investeringen zijn bij mij zo'n 1.300 euro. Bij honderd exemplaren is dat een bijna prohibitieve 13 euro per boek. Als ik de kosten kan omslaan over duizend exemplaren, zijn ze een betaalbare 1,30 euro.

De grote vraag is waarom uitgeverijen zo noodlijdend zijn. De reden is dat verreweg de meeste van hun boeken slecht verkopen. Die geldnood zal de lezer toch verbazen, want bij een magere duizend exemplaren is de uitgever al uit de kosten. Het lijkt een wedstrijd zonder nieten. Helaas worden er van de meeste boeken nog geen honderd exemplaren verkocht. De boekwinkel heeft recht van retour, dus de uitgever komt om in kostbaar drukwerk dat alleen als oud papier nog enige waarde heeft.       

Kritisch
Het huidige systeem van hoge consumentenprijzen is bedoeld om een breed assortiment boeken te garanderen. De bestsellers van Maarten ’t Hart financieren bijvoorbeeld de geïllustreerde bibliografie van Remco Campert en het werk van debutanten. Helaas is mijn debuut afgewezen, dus ik ben kritisch gestemd. Ook al was de kans op acceptatie klein, want het systeem kraakt in zijn voegen.
De uitgevers zijn noodlijdend en de boekwinkels ook, ondanks de hoge prijzen. En die kunnen niet verder omhoog. De huidige prijzen dekken de kosten van de uitgever slechts gedeeltelijk en de mijne al helemaal niet. Mijn boek zou in de winkel meer dan dertig euro moeten opbrengen. Dat betaal ik niet voor een roman van 284 pagina’s en de lezer ook niet. Mijn Rivierenuitgeverij lijdt dus verlies, zodat ik me een echte uitgever kan voelen.         

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld 

Boek bijna gedrukt, dus even rekenen

Door de Sinterklaasdrukte heeft het pakketje de weg van Enschede naar Amsterdam met wandelsnelheid afgelegd. En onderweg ruim gepauzeerd. Maar nu is het er, het voorbeeld van drukwerk door het Boekengilde. Het toegestuurde boek ziet er fantastisch uit en daarmee staat niets de productie van Een kleine promotie meer in de weg.

Inclusief proefdruk
Ik heb drie drukkers offerte voor honderd stuks gevraagd, twee in mijn woonplaats en één in Twente. De twee bedrijven in de schrijversstad Amsterdam hebben kennelijk prijsafspraken gemaakt, want het verschil was minimaal. De Boekdrukker kwam op 7,41 euro per exemplaar, exclusief 9% BTW. Drukhetnu zat daar vlak bij. Boekengilde in Twente levert de boeken een derde goedkoper, namelijk voor 4,92 euro (plus de btw van 44 cent). En, zoals gezegd, de kwaliteit is prima. En zij leveren een gratis proefdruk. De lokalen sturen alleen een pdf. Wil je een fysieke proef, dan betaal je extra, wat de kosten per boek met twee kwartjes verhoogt.      

Marge van 40%
Ondanks de relatief lage drukkosten is de productie van honderd boeken begrotelijk. Het omslagontwerp kost 605 euro (inclusief BTW), afgerond 6 euro per boek. Het honorarium van mijn graficus/werkstudent zal op 400 euro uitkomen en het ISBN-nummer kost 320,08 euro. De directe productiekosten komen daarmee op 18,35 euro per boek.
De gebruikelijke boekhandelsmarge is veertig procent van de verkoopprijs. Duurder dan  22,99 moet mijn boek niet worden. Daarvan gaat er dus 9,16 euro per exemplaar naar de winkel. Het Centraal Boekhuis kost ook geld, zeg 2,50 euro per exemplaar. Dat brengt de kosten op 30 euro en het verlies per boek op 7 euro.      

Toch tevreden
Zelfs als de winkels de hele oplage verkopen, zak ik 700 euro in de rode cijfers. Bij verkoop uitsluitend via bol.com zou ik misschien quitte spelen op basis van honderd stuks. Maar ik heb twintig weggeef-exemplaren nodig voor alle mensen die mij hebben geholpen en het is onwaarschijnlijk dat ik de rest helemaal te gelde kan maken.
Is het dan nog leuk, als het zo duur is? Jazeker. De intensieve samenwerking met de meelezers was bijzonder prettig en het is bevredigend om te streven naar vervulling van een sterke wens. Die is helaas slechts ten dele vervuld, omdat geen uitgever zich aan het boek waagde. Gevolg zijn hoge investeringen en weinig publiciteit. Mensen kopen alleen iets als ze weten dat het bestaat. Om hen bekend te maken met Een kleine promotie zou ik opnieuw de spaarrekening moeten plunderen. Omdat de dure reis naar Buthan is geannuleerd, staat daar nog steeds geld op. Dank zij corona.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld 

Zal ik ook een mamaroman schrijven?

 Waarschijnlijk worden er met de feestdagen weer meer boeken over moeders cadeau gegeven. Het aanbod is veel  ruimer dan je zou verwachten. Willen veel schrijvers “genadeloos afrekenen” met hun moeder nu zij hun kritiek niet meer kan lezen? Is er sprake van een plaag, zoals de Volkskrant vorig jaar schreef. Toen was De moeder de vrouw zelfs het thema van de boekenweek.

Stervend kijven
Volgens een Duitse expert in de Nederlandse literatuur gaan romans tegenwoordig vaker over zaken die dicht bij huis liggen en de schrijver zelf heeft meegemaakt. Je komt dan al  snel bij je ouders uit. Dat mag zo zijn, maar Tommy Wieringa beschrijft in Dit is mijn moeder (2019) wel degelijk een tumultueuze relatie. “Mijn moeder was eigenzinnig, avontuurlijk en onvoorspelbaar. Aan haar drie kinderen liet ze zich weinig gelegen liggen,” constateert hij. 

Toch bleef Wieringa contact met haar houden – en ruzie maken, tot op haar sterfbed. Hij schreef uiteindelijk 188 pagina’s over haar. Ter verklaring citeert hij de dichteres Neeltje Maria Min: “Vergeet niet te treuren, als je dat overslaat blijft ze altijd met je mee willen.”       

Geschifte mam
Maarten ’t Hart had ook een moeilijke relatie met zijn volgens hem paranoïde moeder. Hij wachtte met Magdalena (2016) tot de dood van haarzelf en haar broers en zussen die ‘net zo geschift waren’. Ze dachten allemaal dat hun partners vreemd gingen. Ma ’t Hart was er van overtuigd dat haar streng gereformeerde man tijdens het bidden naar andere vrouwen gluurde. Ook zou hij, doodgraver van beroep, in een graf een vrouw verborgen houden, mét haar fiets. ‘t Harts vreemde verhaal sloeg enorm aan bij het lezende publiek. Magdalena is tot nu toe 13 keer herdrukt.       

Ontreddering
Sinds de overigens voorziene en tijdige dood van mijn moeder ben ik verdrietig en ontredderd. Het verbaast me dan ook zeer dat ik niet over haar wil schrijven. Feit is dat ik niks over haar te zeggen heb. Ik had een stroom herinneringen verwacht. Verder dan “ze was een goede moeder” kom ik echter niet. Misschien is dat het probleem. Een roman gaat vaak over conflicten, en die waren er niet tussen mij en mama. Dan ben je gauw uitgeschreven.
Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld