Ouderwets blij met nr 2

Deze week is mijn tweede kleinkind geboren is en ik ben blij met de nieuwe wereldburger, Hannah Nooren. Allereerst omdat de ouders graag een tweede kind wilden. Verder huldig ik qua kleinkinderen het oude gezegde: hoe meer zielen, hoe meer vreugd.

Meer = machtiger
Dat laatste is misschien een ouderwetse gedachte. Traditioneel geldt dat een grotere bevolking betekent dat er meer mensen beschikbaar zijn voor het leger en voor kolonisatie. Bij dat laatste speelde de westerse cultuur een grote rol. Die was nodig om de natuurlijke hulpbronnen op een “moderne” manier te ontginnen, want de traditionele methoden werden als achterlijk en ondoelmatig beschouwd. Respect voor inheemse culturen as such was onbekend.

Traditionele waarden
Behalve macht speelt het verlangen naar continuïteit een grote rol. Vroeger was dit geen punt gegeven de superioriteit van de westerse cultuur in productie en bewapening en omvang van de bevolking. Nu de bevolkingsgroei afneemt of omslaat in krimp groeit de angst dat de oude waarden verloren gaan.
Ook op persoonlijk vlak speelt continuïteit een rol. In Spanje sprak ik een oudere campinghoudster met twee dochters van rond de veertig. Die wilden genieten van de goede dingen van het leven: mooi wonen, reizen. Kinderen pasten niet in dat plaatje, zo simpel was dat. De oude moeder stond machteloos: met haar kinderen zou haar geslacht uitsterven. Zij zelf zou dat waarschijnlijk niet mee maken, maar toch grijnsde de leegte haar aan. Was haar leven voor niets geweest?

Voorplanting geen plicht
Natuurlijk is het niet de taak van elk mens om zich voort te planten, altijd zijn er mensen geweest die dat niet deden terwijl ze anderen in staat stelden dat wel te doen. Volgens sommigen zouden we allemaal zelfs het voorbeeld van de twee Spaanse vrouwen moeten volgen, zodat de aarde niet langer belast wordt met een plaats innemende en vervuilende mensheid. Het moge zo zijn. Ik ben blij met mijn kleindochter.

 De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

Frankrijk nog altijd land van la Gloire

In Nice, tussen de haven en het begin van de Boulevard des Anglais, prijkt een enorm  monument ter herdenking van de miljoenen Fransen die gesneuveld zijn in de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). Dat de soldaten nogal eens door beschieting met de eigen kanonnen uit de loopgraven werden gejaagd eer zij de Duitsers te lijf gingen, wordt niet vermeld. Het waren allemaal helden die hun leven gaven voor “la Gloire de la France’’. In elke stad en ieder dorp vind je zo’n monument, maar dat in Nice is een van indrukwekkendste.

Lachlust
De Franse obsessie met de roem van hun vaderland wekt bij veel Nederlanders de lachlust op. Wat stelt Frankrijk nu voor vergeleken bij de VS, China en Japan? Zelfs binnen Europa moet het Duitsland en Groot-Brittannië voor laten gaan.

Het was niet altijd zo. In de 17^de en 18^de eeuw was Frankrijk het leidinggevende land van Europa. Lodewijk XIV veroverde een groot deel van het toen machtige Nederland en werd alleen door de Waterlinie tegengehouden. Napoleon onderwierp half Europa en drukte een permanent stempel op bestuur en wetgeving. Pas de industrialisatie van Groot-Brittannië en de eenwording van Duitsland maakten een einde aan de prominente positie van Frankrijk in Europa.  

Amerikaanse steun
De Eerste Wereldoorlog werd door Frankrijk gewonnen dankzij Amerikaanse steun. De Tweede Wereldoorlog ook, nadat het land aan het begin, in 1940, een vernederende vrede met Adolf Hitler had gesloten, die Frankrijk meer dan tweederde van zijn grondgebied kostte en alleen Vichy Frankrijk overhield. In de post-Brexit Europese Unie moet Parijs met een tweede plaats genoegen nemen. En toch is er het geloof dat Frankrijk een land is waar de wereld vol bewondering en verwachting naar kijkt. Het glorierijke verleden is daar de oorzaak van. Dat doet het ergste vrezen voor de Britten, die de Fransen als wereldmacht van de troon hebben gestoten.

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

Het is wat het is

We beginnen in een ontspannen ritme te komen, geloof het of niet. Mijn ziekte blijft natuurlijk voor verassingen zorgen (zo kan ik niet meer zwemmen), terwijl uit Nederland ook geen blij makende berichten komen. En toch vermaken we ons.

Raadselachtige apparaten
Zo genoten we gisteren van een bezoek aan de internationale parfumhoofdstad Grasse. Op de middelbare school had ik erover gelezen en rekende op een stad omringd door bloemenvelden, zoals het internationale plantenveredelingscentrum Enkhuizen tussen de proefvelden ligt van giganten als Monsanto en Syngenta. De omgeving van Grasse is echter bloemarm en de geurindustrie is geconcentreerd bij het bescheiden treinstation midden in het stadje. De bedrijfsnamen zoals Galimard en Moulinard zijn onbekend, terwijl fameuze merken als Yves Saint Laurent en Lancôme ontbreken in het straatbeeld. Wel trekt het Musée Internationale de la Parfumerie de aandacht en er zijn een paar kleinere bedrijfsmusea met onbegrijpelijke toestellen waarmee vroeger de essence uit de bloemblaadjes werd gewonnen.

Kleine schaal
Hoewel ik de bloemen en klinkende namen bleef missen, vond ik de stad gezellig zoals die tegen een helling was opgetrokken, bedrijvig maar kleinschalig, waardoor de benauwdheid ontbrak van bijvoorbeeld het groots opgezette Genua. Grasse is een stadje met een zekere bovenregionale functie en dat is het.
Tevreden met wat we gezien hadden, reden we door het donker huiswaarts. Ik heb geen hoop ooit nog te zwemmen, maar we hebben Grasse gezien en dat was leuk.
   
De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

 

Eindelijk vakantie

De aangename ochtendzon schijnt over de camping, over de bomen en de daartussen opgestelde caravans en over het heuvelachtige beboste landschap. Campers zijn schaars, want het publiek is ouder en de toegevoegde waarde van een motorhome is nog niet tot deze groep doorgedrongen. Als zij de caravan vervangen, investeren zij liever in een exemplaar met een ruimere zithoek en vloerverwarming voor trips in eigen land, waar hittegolven als de huidige de uitzondering zijn en fris Hollands zomerweer de norm.

Langzaam aan
Het wekt alom verbazing dat iemand zo kort na een verhuizing uitgebreid op vakantie gaat. Ik heb echter de financiële middelen. Ook lijkt het mij goed voor het bonden met de nieuwe woning als die het vertrouwde eindpunt is van een lange afwezigheid.

Ik reis met mijn vrouw in comfortabele etappes. Autorijden is voor iemand met mijn trage hersens niet verantwoord, zodat het rijden op haar neerkomt en zij is ook de jongste niet meer. Op één dag van de Riviera naar huis jakkeren zoals we deden toen de kinderen nog jong waren, is nu een onvoorstelbare krachtsinspanning.

Reis vergeten
Al vermoeid van de verhuizing reden we naar een camping aan de schilderachtige Ourthe in de Ardennen, waar we de eerste ruzie kregen. De tweede reisdag kampeerden we op een heuvel aan de bronnen van de Maas om de volgende dag op te stomen naar een langwerpig veld ten zuiden van Lyon aan de Rhône. Het weer was hier mild, maar de Mistral woei krachtig.
De laatste etappe was intens. Onder een harde middagzon trokken we in lange files naar onze eindbestemming, een camping bij de Loupe, in het achterland van Nice. Na aankomst kregen we weer ruzie en sliepen verbitterd in. Bij het ontwaken waren we meteen klaar om de strijd te hervatten, maar de schoonheid van de ochtend zat in de weg.
“Het is hier wél mooi,” zei Angeline aarzelend.
“Kunnen we de heenreis niet vergeten,” stelde ik voor. “En dit als dag één beschouwen.”
Een moment fronste haar voorhoofd, tegenwerpingen vormden zich op haar lippen. Toen ontspande ze zich en knikte instemmend.

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

 

Mannen over de vloer

Ik haat vreemde mannen in huis. Vreemde vrouwen zou ik net zo intens haten, maar de reparateurs, installateurs en verhuizers zijn meestal man. Dat geldt niet voor huisartsen, maar die komen ondanks de naam zelden bij de patiënt in de woning.

Eerst afvoer vernieuwen
Ik ben net verhuisd en heb de eerste werklieden al over de vloer gehad. Ze kwamen de afvoer van de verwarming vernieuwen, hoewel de oude nog prima was, maar regels zijn regels. De twee mannen waren vriendelijk maar groot en liepen in de weg. Waar ze niet zelf konden zijn, stalden ze hun gereedschap uit. Wankel als ik ben, moest ik mijn weg zoeken naar de wc, die ik vaak bezoek. Ik heb er slecht van geslapen.

Dol op mannen
Mijn vrouw is juist dol op werklieden en had ze ook in ruime mate ingeschakeld. Eerst besloten we wat mee kon en verpakten dat in tientallen dozen. De meubelen werden  gestickerd. Dat zorgde al voor chaos, want alles stond door elkaar en je kon niets meer vinden.
Toen kwamen de mannen. Vier kwamen uitzoeken wat voor de kringloop geschikt was respectievelijk afgestort moest worden. Ze kwamen nog eens terug, nadat de verhuizers waren geweest. Die stonden om half acht ‘s ochtends met vijf man voor de deur en waren om drie uur klaar met inladen. Om negen uur in de avond zaten we op het nieuwe adres tussen de dozen.
Behalve de mannen van de kringloop kwamen er op het oude adres ook nog mannen die de gaatjes dicht maakten en schoonmaakten. Niet goed genoeg, want de dag erop waren mijn vrouw en een vriendin nog twee uur aan het stofzuigen en dweilen.

Eerst op vakantie
Bij het uitpakken van de boeken bleken meesterwerken te ontbreken terwijl de tweede keus wel was meegekomen, zodat Im Westen nichts Neues (1929) vervangen is door het minder beroemde Der Weg zurück (1931).
Het is mij intussen duidelijk dat verhuizen altijd een ramp is, hoeveel mannen je ook inschakelt. Verder hebben we de zaken nu min of meer op orde, al valt er nog veel te finetunen. Nu gaan we eerst op vakantie naar de Franse Rivièra, ver van de Hollandse werklieden.

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam