Concept van Te grijs klaar voor verzending

Net als nu was het weer herfstachtig en onstuimig op maandag 1 juni 2015, toen ik dapper aankondigde dat ik een tweede roman ging schrijven. Het weerbeeld paste goed bij het heftige verhaal van Te grijs, waarvan nu, vijf maanden later, het concept voor me ligt. Het zijn ruim 55.335 woorden ofwel 111 A4-tjes, die ik de zeer gewaardeerde meelezers kan toesturen. Kwantitatief is de planning dus ruim gehaald. Het oordeel over de kwaliteit van het geheel krijg ik eind van de maand. In het nieuwe jaar begin ik dan gelouterd door de feedback aan de Def-versie die ik optimistisch voor eind september 2016 heb gepland.

Geen Alleingang
Een schrijvende vriend, Thomas Lindblad, verbaast zich er over dat ik zo graag feedback op het verhaal wil hebben. Wordt het geen Poolse Landdag? Raak ik het spoor niet bijster met al die meningen? Volgens mij is het tegendeel het geval. De feedback behoedt me voor een creatieve Alleingang waarbij ik me steeds meer verwijder van mijn potentiële publiek.
Bij de eerste kritiekronde bleek al dat ik de lezers essentiële informatie onthield, omdat die volgens mij voor zίch sprak. Mede hierdoor was het huwelijk van hoofdpersoon Diederik ongeloofwaardig en zijn werksituatie onduidelijk. Verder lag het tempo van het verhaal te hoog en bleef duister wat er in het hoofd van Diederik&Co omging. Ik ben blij dat ik in een vroeg stadium op deze ernstige gebreken ben gewezen. Hopelijk heb ik de toen gesignaleerde problemen opgelost. Komende maand zal dat blijken.

 Met Diederik in gesprek
De meelezers zullen zeker nog veel tekstuele en structurele onvolkomenheden melden. Daar ben ik niet bang voor. Mijn grootste zorg is dat mijn personages voor de lezer houten klazen blijven in plaats van mensen van vlees en bloed. Ik vraag de meelezers dan ook expliciet: kun je je voorstellen dat je Diederik ergens tegenkomt en waar zou dat kunnen zijn?  Als hij vraagt wat je van hem vindt, wat zou je dan antwoorden? De lezer mag mijn hoofdpersoon een autist vinden, een eikel of een sukkel. Maakt niet uit, als hij of zij de zestiger Diederik maar voor zich ziet.

Tot volgend jaar
Mijn belangrijkste taak in december is om afstand te nemen. Weg met het vaste productieritme van de dagelijkse 500 woorden en het wekelijkse blog over de voortgang. In plaats daarvan gewoon doen wat in me opkomt: de keukenvloer schrobben, een nieuw biertje brouwen, een trip maken naar Berlijn. En verder vooral tevreden zijn dat het schrijfwerk voor 2015 gedaan is.
Ik dank iedereen die me geholpen heeft met de tekst en alle lezers van mijn blog die hebben meegeleefd met dit avontuur. De meelezers wens ik sterkte en plezier met het verhaal. In 2016, op zaterdag 9 januari, meld ik me weer. Dan begint de noeste arbeid. 

Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen.    

 

Inspectie cast roept twijfel op aan nut van schoonmoeder

Bij de afsluiting van Te grijs 1.0 heb ik de cast nog eens kritisch bekeken. Ik streef naar een verhaal met een beperkt groepje personages, elk met één naam, zodat mijn toekomstige lezers gemakkelijk over hen kunnen praten.  “Als ik Claudia was, zou ik ook weggaan bij die Sombermans van een Diederik.” Verder zou ik hopen dat mijn personages voor de lezer zo herkenbaar zijn, dat hij ze in zijn dagelijkse omgeving tegenkomt.  ”Mijn nieuwe collega is een soort Iris. Een heel lange vrouw en die er met haar luide stem alles uitflapt.” ”Ze leek op Claudia uit het boek, je kon zien dat ze heel mooi geweest was.”  Als lezers zo over mijn personages zouden praten, heb ik goed werk geleverd.

 

 

 

Overbevolkte romans
Het is zeker niet zo dat het succes van een boek afhangt van de laagdrempeligheid van de cast. Tolstojs epos over Napoleons inval in Rusland, Oorlog en vrede, heeft zeker tien belangrijke personages die naar goed Russisch gebruik op drie of vier wijzen worden aangeduid. Een nog sterker staaltje van literaire overbevolking is het ook verfilmde Wolf Hall van Hillary Mantel. Zij voert in het boek zoveel hovelingen van Hendrik VIII op dat ze een verklarende namenlijst van vier pagina’s toe moet voegen plus twee pagina’s genealogische verheldering.  Aan de andere kant van het spectrum zit Steinbeck met The Pearl. De man die de reuzenparel vindt en zijn vrouw opereren in een naamloze omgeving. Nog Spartaanse is Hemmingway in The Old man ad te seal. De oude man is bevriend met een jongen die hem af en toe eten brengt. Die twee en een zwaardvis vormen de hele cast. De hoofdpersonen zijn bovendien naamloos. Voor deze geniale soberheid kreeg hij de Pulitzerprijs. Mantel zag haar exuberantie beloond met de Bookerprijs.

 

Twijfel over schoonmoeder
In de schaduw van de genieën heb ik als simpele krabbelaar gekozen voor soberheid. Ik voer een echtpaar op en eveneens onder naam drie vrienden en twee collega’s. Verder zijn er anonieme figuranten. Ik heb één twijfelgeval: Diederiks schoonmoeder, ooit zangeres en advocaat. Diederik gaat met haar lunchen. Zij weet dat er spanningen zijn in het huwelijk. Vervolgens legt ze haar mes neer en reikt naar zijn hand. “Het is nu allemaal zwaarder vanwege je leeftijd, op het werk wordt het moeilijker om mee te komen en lichamelijk loopt het natuurlijk niet meer zo gemakkelijk.” Heeft Claudia haar verteld over zijn teleurstellende prestaties in bed? Ze knijpt in zijn hand, ze kent hem, ze houdt van hem. “Als je het geluk niet bij elkaar vindt, dan vind je het nergens. Je schoonvader en ik hebben veel gemist, omdat we te ambitieus waren en te hard voor onszelf en voor elkaar. Jullie hebben meer ruimte voor de liefde, gebruik die.” Hij knijpt nu in haar hand. “Ik houd echt van Claudia, ik doe mijn best.” “Ik weet het, jullie doen het beter dan wij. Zullen we een klein toetje nemen met een likeurtje?”

Leuke vrouw, mooi huis ook
Deze naamloze schoonmoeder komt maar in één scene voor. Wat ze zegt is niet schokkend, maar ze is zo aardig. Bovendien woont ze geweldig leuk, ik heb het huis met plezier beschreven. Toch vrees ik dat deze darling gekilled moet worden. Doe ik het niet zelf, dan spreken de meelezers het vonnis wel uit. Ik zal haar missen.

Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen.      

 

Je wilt over Parijs schrijven, maar heeft het zin?

Nadat ik van de eerste verbijstering over het Franse nieuws was bekomen, dacht ik direct: dat moet in het boek. Er heeft een bloedbad plaatsgevonden in een normale Westeuropese stad, op 500 kilometer van het huis van Diederik en Claudia. Na deze terroristische aanslagen zal hun wereldbeeld voorgoed veranderd zijn. Ongetwijfeld komt deze opwelling voort uit dadendrang: de gruwelen in Parijs schreeuwen om actie en mijn actie is erover schrijven.

Relationeel gekibbel
Ik zie ze voor me, Diederik en Claudia zitten op de bank, hij leest een boek, zij is bezig met de tablet en ziet het nieuws: “Zeg Rik, er is een aanslag in Parijs en een gijzeling. Veel doden. Waarschijnlijk het werk van IS.”
Samen bekijken ze het bericht, zetten de televisie aan, zijn geschokt. Dan zegt Diederik: “Wij doen natuurlijk een beetje hetzelfde bij hen. Wij gooien bommen op de IS-strijders en mensen die daar toevallig in de buurt zijn. Ik las laatst hoe zo’n bom werkt…”
Maar dat wil Claudia niet horen en ze vindt zijn opmerking over het bombarderen relativerend en rationeel. “Dat is altijd het probleem met jou, Diederik, je volgt mijn emoties niet.”
En zo worden de verschrikkingen in Parijs teruggebracht tot relationeel gekibbel.

Nee, dat was daarvoor
Vandaag zullen Diederik en Claudia het nieuws intensief volgen, maar voornamelijk doen wat ze altijd doen: werken, kibbelen, het weer goed maken. Voor het verhaal van Te grijs zijn de aanslagen niet relevant. Over een jaar, als het boek af is, zal ons echtpaar al bijna vergeten zijn wat er in Parijs is gebeurd.
“Parijs, Claudia, was dat nou met die bommen in die trein?”
“Nee, dat was Madrid.”
“Oh ja, Parijs was met die linkse cartoonisten.”
“Nee, dat bloedbad, dat kwam daarna, dat was veel erger.”
Dan zal het nieuws bij hen terugkomen, vooral de theaterzaal vol lijken. Ik hoop dat ze dan niet gaan kibbelen over wat erger was.
Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen.    
   

 

Boekenvloed blijft stromen, ondanks financiële ontmoediging

Vorige maand schreef ik een blog met de titel: Een boek schrijven? Je moet wel gek zijn. Hoe gek besefte ik toen ik de site bezocht van de Koninklijke Vereniging van het Boekenvak (KVB). Het Nederlandse lezerspubliek kon in 2014 kiezen uit een verbijsterende 60.000 nieuwe fictie- en nonfictie-titels, waarvan 16.000 in de eigen taal. De KVB telt daarbij alleen commerciële uitgaves, waarvan er in de loop van het verslagjaar minstens één exemplaar is verkocht. De uitgaves in eigen beheer van de vele schrijf- en dichtclubs tellen dus niet mee. Met dit gigantische aanbod blijven de meeste boeken onopgemerkt. Bij een gemiddeld aanbod van 44 Nederlandstalige boeken per dag zal Te grijs één boek extra zijn in een hoge stapel.

Magere royalties
De auteur die van zijn royalties met zijn partner uit eten kan gaan, is een spekkoper. De totale omzet aan algemene boeken - exclusief schoolboeken en wetenschappelijke werken - was in 2014 485 miljoen euro. Stel dat auteurs gemiddeld 10% daarvan als royalties krijgen, dus 48,5 miljoen euro. Als dit allemaal naar de 60.000 nieuwe titels ging, kwam dit uit op gemiddeld 800 euro per titel. Omdat bestsellers veel meer uit de royaltiespot krijgen, blijft er nog minder over voor de andere titels.

Toch optimistisch
Laten we ons nu beperken tot wat ons echt interesseert: de romans. De KVB zegt dat er vorig jaar voor 184 miljoen euro aan fictie is verkocht, 38% van de totale boekenverkoop. Als dit percentage ook geldt voor het aantal nieuwe titels komen we op ruim 6000 fictieboeken per jaar ofwel 16 per dag. Om een kans te hebben op aandacht moet je roman dus geniaal zijn of over een geschikt onderwerp gaan. Ik zet in op het laatste. Ik weet niet hoeveel belangstelling er is voor de confrontatie van een zestigjarige met het ouder worden, maar er is niet veel over geschreven. Ik ben optimistisch. Dat etentje bij de wokchinees, dat zit er best in.

Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen.