Griezelauteur King kan heel subtiel zijn

Op tweede Kerstdag gezellig met vrienden per veerpont overgestoken naar het filmmuseum Eye. Daar draaide het in Cannes bekroonde Koreaanse schelmenverhaal Parasite. Door toeval wordt een jongen uit een stinkende krottenwijk huisleraar van een meisje uit een rijk gezin. Via leugens en vervalste documenten haalt hij zijn zus binnen, zijn moeder en zijn vader. Niemand in het rijke gezin heeft het bedrog door, behalve het verwende zoontje. Dat merkt dat ze alle vier hetzelfde ruiken. Die passage deed me denken aan de Amerikaanse schrijver Stephen King.

   
Debiele dromenvanger
In Kings Dreamcatcher (2001) spelen scherpzinnige kinderen de hoofdrol en beschikt de debiel van het stel over paranormale eigenschappen. Ook het boek dat ik nu lees, It (1986), gaat over een groep fantasierijke kinderen. Zij kunnen de moordzuchtige clown en andere monsters zien en daardoor bestrijden. De volwassenen zijn ongelovig, blind en machteloos.
De meeste schrijvers beperken zich in hun fictie tot hun eigen, volwassen perspectief. Ikzelf ook. Ik weet dat ik als kind andere dingen zag dan als tiener en volwassene, maar ik heb geen toegang meer tot die belevingswereld. Heel knap dat King die wel weet terug te halen. Veel mensen zien hem als een platte bestsellerauteur zijn, maar volgens mij voegt hij met zijn inleving in kinderen wel degelijk iets toe aan de literatuur.     

Monsteralarm
Over volwassenen schrijft hij voorspelbaarder. Zo is het enige meisje uit de groep met harde hand door haar vader gecorrigeerd, wat moet verklaren dat ze zich ook door haar man laat straffen met de riem. Psychologie van de volle grond dus, maar dan komt het.
De kinderen hebben op hun bloed beloofd naar hun stadje terug te keren als de monsters weer actief worden. Als de enige die in het stadje gebleven is hen belt, laten ze inderdaad alles vallen en komen aanstormen om de monsters uit te schakelen of te sterven in de poging daartoe. Ook het meisje pakt meteen haar koffer, maar haar tirannieke man blokkeert de deuropening, riem in de hand. Of ze maar meteen weer wil uitpakken en zich voor hem beschikbaar wil stellen.
  
Afrossen
Zoals gewoonlijk ziet hij angst in haar ogen, maar hij merkt dat ze niet bang is voor hem. Hij voelt zich gekleineerd en begint te slaan. Zij accepteert dat, maar probeert hem tussen de slagen door duidelijk te maken dat ze écht weg moet. Hij slaat nog harder, doet een woeste uitval. Dan bekogelt ze hem met cosmeticaflesjes, gooit de kaptafel over hem heen en rost hem af met zijn eigen riem. Niet vanwege zijn wreedheid, maar omdat hij in de weg staat. Pas later dringt tot haar door dat ze zich bevrijd heeft uit een volstrekt onacceptabele situatie.
King heeft 61 boeken geschreven en 200 korte verhalen. The shining, The Green Mile en vele andere zijn verfilmd. Zijn inspiratie en vlijt maken me sprakeloos. En hij kon schrijven. Als ik zijn capaciteiten had, hadden alle uitgevers mijn manuscript willen hebben. Of in ieder geval een paar.
De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.