Hopen dat op 23-10 mama nog leeft

Ik heb een leverdatum voor het drukwerk gekozen: vrijdag 23 oktober. Dan moet ik de dozen met boeken krijgen thuisbezorgd. Om te verkopen aan nieuwsgierige bloglezers en om weg te geven aan hen die mij bij de productie hebben bijgestaan. Sommigen kregen de eerste versie, die van januari 2016, en willen eindelijk wel eens zien wat er van het project terecht is gekomen. Zelf kan ik niet meer geloven dat het fysieke boek er ooit komt. Ik werk de productieve handelingen af en zal zorgen dat op de afgesproken dag de champagne koel staat. Voor het geval dat.

Wervende teaser

De teaser voor de achterkant is klaar en wordt deze keer wel als wervend ervaren. Hij ligt nu bij de omslagontwerpsters, die hun werk kunnen afmaken. De nieuwe foto was al positief beoordeeld en opgestuurd. Redactioneel hoef ik alleen het colofon voor het schutblad te leveren en de hoofdstuktitels te checken. Dat hoop ik volgende week te doen, als er niets tussenkomt. Ik was dinsdag bij mijn 94-jarige moeder in Den Haag. Ze had amper de kracht om te zeggen hoe blij ze was om ons te zien. Ze worstelt voortdurend tegen de slaap en zal volgens mijn vrouw binnenkort altijd rusten. Mijn wereld zal er dan anders uitzien.

Helaas kwijt

Vooralsnog leeft mama nog en ga ik door met het boek. Er komt uiteraard een e-versie, maar eerst wil ik gaan drukken. Ik heb na veel soul searching besloten om mijn uitgave van "De helaasheid der dingen" van Dimitri Verhulst als maatstaf te nemen voor alles: formaat, bindwijze, papier, inhoudsopgave, wat zich maar voordoet. Helaas ben ik het boek kwijt en is er intussen een nieuwe editie gekomen. De sanseveria op de kaft was kennelijk niet wervend genoeg.

Drukprijs 7,15 euro

Ik heb op basis van "De helaasheid" één offerte laten maken. Voor honderd boeken betaal ik 7,15 euro per stuk. De drukprijs zakt via 5,95 voor tweehonderd exemplaren naar 4,95 als ik driehonderd stuks bestel. Mijn researcher werkt parttime bij een uitgeverij en raadt me aan het in eerste instantie bij honderd te houden. Ook adviseert ze nog twee drukkers offerte te vragen. Veel bedrijven bieden een tool om de drukkosten te berekenen. Een werkte er niet, ik zal later nog eens proberen. Een ander bood qua kaft alleen dubbelzijdig full colour aan, wat ik niet wil. Ik heb dus bij opmerkingen enkelzijdig kleur aangevraagd. Drukhetnu heet dit bedrijf. Dat klinkt goed.

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie) De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld

Laatste loodjes naar zwart gat

Ben ik bang voor het zwarte gat? Ik lijk maanden te doen over de laatste werkzaamheden, in plaats van dagen. Eigenlijk wilde ik met de succesvolle publicatie van mijn roman de kroon zetten op mijn werkende leven. Dat is anders gelopen, maar evengoed bepaalt het project mijn leven. Pas als het klaar is, kan ik met pensioen en worden de dagen zich vrij invulbaar. Dat is best griezelig.

Harry’s champagne
Harry Mulisch nam telkens met een zekere melancholie afscheid van een boek: “Oh ja, ik trek een fles champagne open. Maar toch: jammer dat het af is. Het is voorbij.” Nu werkte Mulisch toe naar het moment dat hij volmaakt tevreden was. Ik zelf ben gestopt toen ik niks meer kon verbeteren aan het nog steeds onvolmaakte manuscript. Harry Mulisch had van Een kleine promotie ongetwijfeld een meesterwerk gemaakt. Nu is het een passabel boek, inhoudelijk interessant en leuk om te lezen. Toch een hele prestatie.

Bang konijn
Een van de losse eindjes is zoals bekend de coverfoto. Het eerste kiekje, met een telefoon gemaakt, bleek niet wervend. Uit onverwachte hoek kreeg ik zelfs een waarschuwende mail. “Je bent een knappe vent”, heette het, “maar de foto ziet eruit als het bekende konijn en die koplamp.” Deze vriendin kan goed fotograferen en stuurde ter illustratie twee flatterende opnames. Haar absoluut overtuigende mail kwam binnen op 4 september. Pas gisteren, twee weken later, heeft een fotograaf bijgaand plaatje van mij geschoten. Dat kon wél de goedkeuring van deze vriendin wegdragen.

Rare vrijheid
En zo nader ik het einde van een tijdvak in mijn leven. Het zal raar zijn om zonder deze schrijfplicht te leven. Het zwarte gat zal er zijn, maar het ziet er naar uit dat de periode van leegte beperkt van omvang zal zijn. Als God het wil, breekt namelijk er een nieuwe periode aan die in het teken staat van kleinkinderen. Ik denk al over een nieuw keurslijf van wekelijks bloggen over het opa zijn.
Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie) De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld

Even onbezorgd chillen aan de Rijn

Wat je ziet, is de voorkant van het omslag van mijn roman. De achterkant wacht nog op een nieuwe foto en een nieuwe tekst. Het project nadert niettemin zijn voltooiing en ik slaap beter. Om vijf uur wakker worden doe ik nog steeds, maar het urenlange tobben tot de wekker gaat, is voorbij. Ik tob thuis nog altijd over de muziek die ik te weinig oefen, het financieel beheer waar ik nog geen beleid voor heb, het achterstallige schoonmaakwerk, de mails die ik moet beantwoorden, de vriendschappen die dreigen te verwateren. Ik tob erover, maar korter. En hier bij mijn dochter Miesja in Bazel, ben ik na vijven gewoon weer gaan slapen.

Volgende maand al
Natuurlijk moet er nog wat gebeuren voor het boek bij bol.com te koop is. Behalve het tekstje en de foto moeten sommige hoofdstuktitels anders. De inhoud en de tekst moeten drukklaar gemaakt worden. Ik wil met de drukker praten en zijn werk zien. Als dat OK is, geef ik de opdracht om een aantal boeken te produceren. Als God het wil, kan ik volgende maand de eerste exemplaren aan de meelezers overhandigen. En met bol.com praten over plaatsing op hun site.
   
Waterdichte tassen
Uiteraard moet ik nog promotionele activiteiten ontplooien, maar dat leek vandaag ver weg. Ik zat aan de oever van de Rijn, om me heen mensen die in de zon zaten, bier dronken en joints rookten. Een kabelpontje zette volk over naar de oude stad, over de brug reden trams af en aan want Bazel is een bedrijvige gemeente. In de zonnewarmte van de nazomer zat ik te wachten tot de rivier mijn dochter en mijn vrouw zou brengen, die bovenstrooms met waterdichte Wickelfischtassen de Rijn in waren gegaan. Een reusachtig binnenschip gleed geruisloos voorbij, stoere mannen boomden een bootje tegen de stroom in, jonge vrouwen zochten lachend verkoeling in het water, zwanen vochten om een stuk brood. Nederland en Een kleine promotie waren ver weg. Heerlijk.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld

Meelezers waarschuwen voor confronterende flaptekst

Volgende week druk ik het omslag af. Dan zal ik for better or for worse een beslissing nemen  over de flaptekst. Het gaat om de spoilers. Bij dit blog vormen die geen probleem. Het onderwerp is immers hoe een verhaal tot stand komt en dat kan ik niet vertellen zonder te onthullen hoe het verhaal (af)loopt. Het is een technisch blog en de lezers zullen nieuwsgierig zijn naar wat voor boek Een kleine promotie uiteindelijk geworden is.      

  
Bedorven door spoilers
Het lijkt me overigens dat spoilers bij een roman het leesplezier niet gauw zullen bederven. Bij een thriller gaat het gewoonlijk om de exceptionele gebeurtenissen die iemand beleeft. Een roman als de mijne gaat over hoe de hoofdpersoon gebeurtenissen beleeft waar wij allemaal direct of indirect mee te maken hebben. Die life events mogen dus op de kaft genoemd worden, zodat de aspirant-lezer weet wat voor waar hij krijgt voor zijn geld. Dus schrijf ik op achterkant van de kaft:
Privé worstelt Diederik met potentiestoornissen en symptomen van darmkanker. Zijn vrouw Claudia vindt hem somber en passief. Ze gaat halverwege het verhaal weg om over de relatie na te denken.
Dat stuitte mijn researcher en mijn echtgenote tegen de borst. Zoveel concrete ellende, dat gaat niemand lezen. Het moest milder of in elk geval vager: Privé worstelt Diederik met zijn gezondheid en met zijn huwelijk, suggereert mijn onderzoeker.
   
Afstotende taboes
Natuurlijk schrok ik bij de mededeling dat ik met mijn tekst lezers zal afstoten. Van de andere kant wil ik graag duidelijk maken dat mijn roman taboes doorbreekt. In zekere mate in de beschrijving van de symptomen van darmkanker en de beleving daarvan door de hoofdpersoon en zijn zoon. En helemaal op het gebied van impotentie, waar geen enkele zestiger over klaagt. Het onderwerp als gevolg van het ouder worden is voor mannen onbespreekbaar. Vaak wijten zij het aan de kwaliteit van hun relatie of aan medicijnen. Vrouwen zwijgen er beschaamd over.
Met mijn roman wil ik deprimerende zaken bespreekbaar maken. Tegelijk wil ik de lezer vermaken, hij moet af en toe kunnen lachen. Beide intenties wil ik in mijn tekstje weergeven en dat is kennelijk niet gelukt. Ik zal me beraden op een betere tekst. In Bazel, want daar ga ik volgende week mijn dochter opzoeken. Op vrijdag kom ik terug en dan heb ik het probleem opgelost. Hopelijk. In ieder geval zal ik volgende week de kaft hier afdrukken.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld