Somberheid verkoopt wél

Waarom heb ik geen vrolijker boek geschreven dan Een kleine promotie? Ik had tenminste voor een compleet happy end kunnen zorgen. Nu is het weliswaar opwekkend dat de vrouw van de hoofdpersoon bij hem terugkomt, maar de stemming wordt gedrukt door de aanleiding, namelijk Diederiks ziekte. 

Sombere promotie
De vraag kwam bij me op na de meest recente reactie van een lezer. Hij heeft het boek in één keer uitgelezen: “Niet dat het zo vrolijk stemt. De hoofdpersoon zegt zelf dat leven zijn hobby niet is en dat is te merken ook. De beschrijving van een grote organisatie in problemen is goed getroffen en daarmee moedeloos stemmend. Wat een gebakken lucht, onoprechtheid, onwil om echte problemen onder ogen te zien. Alles in verhullende taal, vaagspraak”.   

Meer lezers vinden het boek somber, maar deze reactie raakte mij, omdat mijn nieuwe verhaal evenmin opwekkend lijkt te worden. Natuurlijk, het centrale personage is succesvol in werk en vriendschap, maar in de liefde een klungel. Waarom is dat? Waarom is ze ook daarin niet succesvol? Zou dat geen aantrekkelijker boek opleveren?

Lachende lezer
Als je de klassieke literatuur bekijkt, verkoopt geluk slecht. Dat verandert niet. Positieve boektitels zijn schaars en soms misleidend. De gelukkigen (2016) van Kristine Bilkau beschrijft inderdaad een goed huwelijk, dat echter  in economische tegenspoed kwetsbaar blijkt. Dit boek is wel een succes.

Ik ben bang dat de schrijfster Wanda Reisel (o.a. Baby Storm,1996) gelijk heeft dat “een conflict of dilemma echt een voorwaarde is voor het schrijven. Het gaat om een innerlijk conflict, een conflict met een ander, een maatschappelijk conflict. Liefst allemaal”.

Een kleine promotie beschrijft alle drie en voegt ziekte toe. Eigenlijk is dat ook een conflict, maar dan binnen het lichaam. Ook heb ik wat humor gebruikt, niet dat ik hoofdpersoon Diederik een lachebek wilde maken, maar om de lezer een opsteker te geven.
 
Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld 

Een roman is een privé-voorstelling

Het kopen van een roman is de aanschaf van een kaartje voor een voorstelling, een individuele, persoonlijke kennismaking met het centrale personage. Net als bij theater of cabaret hangt het koopbesluit voor een belangrijk deel af van de artiest, de schrijver in dit geval. Het is niet voor niks dat op de kaft van een roman bijna altijd een biografische schets staat plus foto van de auteur. Op de posterborden die uitgevers voor hun bestsellers huren, staat een aantrekkelijke afbeelding van de auteur centraal. Daarnaast krijgt de titel van het boek veel aandacht. Het verhaal zelf wordt slechts aangeduid met een paar woorden of een generieke naam, zoals “spannende thriller”.

Bonden via de flap
Een emotionele band met de schrijver stimuleert ons om een roman te kopen. De flapteksten en advertenties moeten zo’n persoonlijke relatie tot stand brengen. Een brede campagne om mijzelf en Een kleine promotie onder de aandacht te brengen, gaat mijn financiële middelen te boven. Wat ik kan doen is mij richten op doelgroepen zoals pr-medewerkers, personeelsfunctionarissen en bankmensen, maar ook dat is moeilijk en duur. Praktischer is om eerst de mensen die mij al kennen te vertellen dat ik een interessant boek heb geschreven.   

Juridisch blog
Hoewel dit blog om juridische redenen ben begonnen, is het geleidelijk aan een instrument geworden om mensen enthousiast te maken voor mijn romanproject. Dat het blog MichielsRoman bestaat, liet ik weten via facebook. Ik weet dat elke week vijftig tot tachtig mensen een post van het blog aanklikken. Een aantal doet dit om in het reactieveld reclame te maken voor gebedsgenezers. Ik betwijfel of zij één zin van het blog lezen, of zelfs maar de titel die erboven staat. Mede gezien de namen achter de likes op facebook denk ik dat ik via het blog zo’n honderd verschillende mensen bereik. Zij weten dat mijn roman bestaat en sommigen hebben hem gekocht, maar niet genoeg om de beoogde vijftig boeken te verkopen.  

Duizend bekenden
Volgens mijn researcher zijn er zo’n duizend mensen die een beeld van mij hebben. Een deel van hen zal mij een eikel vinden: die zullen mijn boek waarschijnlijk niet kopen. Alsnog blijven er in principe genoeg over om blij te worden van mijn Een kleine promotie. Als ik ze maar kon vertellen dat hun ex-collega, studiegenoot of familielid, een onderhoudend en waardevol boek heeft geschreven. Zonder tegen ontzaglijke kosten een mediacampagne op te zetten.
 
Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld 

We moderniseren het verhaal zelf wel

Een cultuurschok, die kreeg ik toen ik een Panorama uit 1973 opensloeg. Reclame voor een Philips kleurentelevisie, want veel mensen keken nog zwart-wit. Voor een lelijke eend  (“Deux-chevaux”) van Citroën die 1 op 72 reed. En veel pagina’s met advertenties voor rookwaar (Willem II-sigaren) en drank (onder andere voor Pimpelburger Bitter van De Kuyper). De levensverwachting nam immers steeds toe en we wilden genieten van de welvaart. En van erotiek, vandaar de rubriek Liefs uit… met bikinimeisjes en reclame voor condooms (Neem gewoon Durex – beter voor beiden).

Panorama en Peyton Place
Mijn vader bond tijdschriften in en sommige zijn historische documenten, zoals de Panorama. Dat vernieuwende blad kwam echter elke week uit. Mijn vader was vlijtig en maakte er vele grote, zware boeken van, waar iedereen nu vanaf wil. Zoals mijn oudere broer, die gelijkvloers gaat wonen en mij de “Pano’s” in de maag splitste. Met pijn in het hart zal ik ze in de al goed gevulde boekenruil zetten, verderop in de straat. Nadat ik me heb laten meenemen naar een universum waarin mensen sliepen in Tweka-uniseks pyjama’s en naar de romantische serie Peyton Place keken onder het genot van koffie uit de “televisiekan”.   

Zorgeloos roken
De schok was heftig omdat ik die tijd vergeten was. Het leven zonder mobiele telefoon, zonder zorgen over rook- en alcoholschade en met kennis die accumuleerde in plaats van verminderde bij elke update. Het leven moet toen volkomen anders zijn geweest en daarom nu moeilijk voorstelbaar, zelfs voor iemand als ik die die tijd nog heeft meegemaakt.
Des te verbazender is het dat we ons moeiteloos kunnen verplaatsen in romanpersonages uit die tijd. Jan Wolkers had vier jaar tevoren de provocerende liefdesroman Turks fruit geschreven. Gerard Reve’s Nader tot U was nog scandaleus.
De stof van de verontwaardiging is allang opgetrokken, mijn hele leven is bijna onherkenbaar veranderd, en toch herlees ik die oude verhalen met plezier. Kennelijk moderniseren we een roman zelf, net als we van de personages mensen maken zoals wij onszelf zien. Lezen is een creatieve actie.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld 

Een onverwacht en sober afscheid

De week begon met de mededeling dat een goede vriend van de Wereldomroep ernstig ziek is en dat “bezoek er niet meer in zit”. Hij wil niemand zien behalve zijn naaste familie, omdat hij te zwak is en/of uit trots. Hem kennende speelt dat laatste ook een rol. Tot de diagnose was hij altijd gezond. Ik zal bij de kist afscheid moeten nemen. Met 83 was hij veruit de oudste van mijn vrienden. Alsnog zijn het Shapes of things to come, zoals de Yarbirds zongen. Zo was ik zelf bijna aan kanker overleden. Uit het feit dat je nu post 250 van dit blog aan het lezen bent, moge blijken dat mijn dubbeltje de goede kant uit is gevallen.

Regenboog voor Mulisch
Uit beroepsdeformatie ga je dan denken aan de sterfscènes in je boeken. De thriller In de schaduw van de Wolkenkrabber eindigt met de verdrinking van de hoofdpersoon Marjan de Vries in de Amstel, bij de aanlegplaats waar de begrafenisboot van schrijver Harry Mulisch afmeerde, onder de kleurige stralen van een regenboog.

Of het centrale personage Diederik in Een kleine promotie zijn kanker overleeft, is een open vraag. In ieder geval verwacht zijn vrouw Claudia dat hij het zwaar krijgt, gezien haar motivatie om terug te keren: “Als jij door de hel moet, ga ik met je mee”.  

Treurige uitvaart
Duidelijk is het lot van de vriend wiens sobere uitvaart wordt beschreven. Hij laat geen vrouw na, “die af en toe huilt en dan een troostende arm om zich heen krijgt van een boomlange zoon”. Geen dochter dus die haar een tissue aanreikt. In het betonnige rouwcentrum zijn alleen een buurvrouw en oude vrienden die nu gezeten burgers zijn: “Wetenschappers, ambtenaren, journalisten, mensen met interessante banen kortom, met goede salarissen, gerieflijke huizen en kinderen die dezelfde weg zijn opgegaan”.  

Ex-chef
In de loop van de tijd hadden deze vrienden hun minder succesvolle compaan uit het oog verloren. Zelfs toen ze door toeval ontdekten dat hij een dodelijke ziekte had, hebben zij weinig actie ondernomen en daar hebben ze nu berouw over. Dat heb ik niet met betrekking tot mijn voormalige radiochef. Integendeel: we zagen elkaar niet vaak, maar wel regelmatig en recentelijk stuurde hij me bijna wekelijks mails over mijn blog, waarop ik altijd antwoordde. Des te treuriger is het, dat ik bij leven geen afscheid van hem kan nemen.  

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld