TV-films vertellen wél een verhaal

Huishoudelijk werk doe ik heel weinig omdat ik vaak fouten maak met scherven die ik niet op kan ruimen tot gevolg. Lang lezen kan ik niet omdat mijn ogen gaan tranen. Dus zit ik veel televisie te kijken en ik moet zeggen dat het de avond vult.

Russisch gevaar
Informatieve programma's bekijk ik zelden. De talrijke talkshows zijn oppervlakkig en gevoelig voor de stemming van de dag. Neem Oekraïne. Het is duidelijk dat de Russen die oorlog nooit zullen winnen, omdat ze te zwak zijn. Ze kunnen nooit tegen het westen op met zijn omvangrijke industrieel apparaat. Toch wordt nu veel ophef gemaakt over de Russische oorlogseconomie, alsof een land dat ver achter blijft bij het westen nu ineens naar behoefte drones en granaten kan produceren, alsof er geen corruptie is en alsof er geen hulpmiddelen nodig zijn zoals grondstoffen en machines. Met een procentje extra naar defensie pareert het westen dat moeiteloos. Toch maken mensen zich echt zorgen over de Russische oorlogsindustrie en voeren er gewichtige gesprekken over. Tot we op een gegeven moment beseffen dat de Russen heel inefficiënt zijn in alles wat ze doen.  Behalve olie en gas exporteert het land nauwelijks iets.

De kabinetscrisis is een ander voorbeeld. De oude regering blijft zitten tot zij het heft kan overgeven aan de nieuwe. Het land wordt dus altijd bestuurd, ook in extreme situaties. Op een gegeven moment hebben we een nieuwe regering, over rechts natuurlijk, want dat willen de meeste mensen. Een nieuwe manier om de problemen op te lossen zal er niet komen, dus wordt het een kwestie van prioriteiten stellen.

Mannenzender
Het zal duidelijk zijn: een fan van de publieke omroep ben ik niet. Ik kijk heel vaak naar wat de mannenzender heet, RTL 7. Soms hebben ze goede films. Verder zijn er actiefilms, waarin er geschoten wordt of mensen lopen voor iets weg. Het is meteen spannend en aan het eind winnen de goeden.  Misdaad is ook aantrekkelijk. Niet alleen omdat er recht wordt gedaan, maar ook omdat de boeven kansloos zijn. De manier waarop bijvoorbeeld bloedsporen gevonden worden met een speciale zaklantaarn. Dan weet je onmiddellijk dat de boeven ’t haasje zijn, want ze hebben overal sporen achtergelaten.

Het is allemaal heel overzichtelijk en een echt verhaal. En dat is wat ik tegen de publieke omroep heb. Ze vertellen niet het hele verhaal, om het spannend te maken. Inhoudelijk stelt het niet zoveel voor en dan prefereer ik een écht spannend verhaal.

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

  

Toch net een goed mens

Ben ik eigenlijk een goed mens geweest?  Tot nog toe, want ik weet niet wat voor kwaad ik de komende paar jaar nog zal aanrichten. Misschien word ik wel verbitterd en boos en ben ik voor mijn omgeving niet te genieten. Tot dusver slaag ik er meestal in prettig gezelschap te zijn. Soms neemt woede bezit van mij, maar dat is relatief uitzonderlijk.

Anti-liegbeleid
Aan mijn opvoeding heeft het niet gelegen. Liegen was een doodzonde en ook huichelen werd afgekeurd. Beloftes moest je gestand doen. Soms moest je onder dwang een loopje nemen met de waarheid, maar dat waren uitzonderingsgevallen. Ook in de verhouding met mijn vrouw en mijn vrienden voerde de waarheid de boventoon. Een enkeling loog structureel, maar die leugens waren doorzichtig of onbelangrijk.

Waarheden
In mijn werk als journalist heb ik natuurlijk veel leugens opgeschreven, maar het was mijn taak om weer te geven wat er gezegd werd. Mijn oordeel over het waarheidsgehalte was irrelevant. Er zijn weinig beroepen waarin de waarheid gesproken wordt en niets dan de waarheid. Vaak weet je niet of iets waar is, omdat je uit moet gaan van bepaalde feiten en je moet aannemen dat die kloppen.

Aparte bank
Een apart geval was toen ik op de afdeling public relations werkte en gedwongen was een beeld van de toestand van het bedrijf te schetsen wat niet helemaal in overeenstemming was met de werkelijkheid. Liegen deed ik niet maar de waarheid spreken ook niet en ik was heel goed in A zeggen op zo'n manier dat je B las. Ik kan dat werk relativeren, maar evengoed ben ik er niet trots op.

Minder lachen
Ik ben niet trots op mijn leven en geloof niet dat de wereld veel gemist heeft als ik er niet geweest was. Maar wacht, mijn humor had ook niet bestaan en de mensen hadden minder gelachen. Misschien helpt dat me over de streep en doet me belanden bij de goede mensen.  

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

 

Ouders tasten in het duister

Als ouder weet je niet veel van je kinderen. In het dagelijks gebruik weet je wel wie druk is en wie af en toe een duwtje in de rug nodig heeft, maar je hebt geen idee van de normen in de klas bijvoorbeeld. Of buiten de klas. 

Aannemelijk

Ik neem aan dat ze niet bewust dingen voor mij achterhouden, maar ik heb geen idee wat voor hen zo vanzelfsprekend is dat ze het niet benoemen. Ik neem aan dat ze eerlijk en open omgaan met hun partners, vrienden en collega’s, maar weten doe ik dat niet. Ik neem aan dat ze hun hart kunnen luchten bij hun vrienden, maar misschien is dat helemaal niet zo. Ik weet alleen hoe ze met mij omgaan en dat is heel liefdevol en behulpzaam. Ik neem aan dat ze tegenover andere mensen ook zo zijn. Daar zou ik me wel eens erg in kunnen vergissen. De ouders in het boek van Herman Koch Het diner (2009) dachten ook het beste van hun kinderen, maar dat bleken monsters te zijn.

Toevallig

Herman Koch beschrijft ouders die geconfronteerd worden met een moord die door hun kinderen is gepleegd. Ze komen er toevallig achter, doordat hun pleegkind hun zoon ermee chanteert om zo op een eenvoudige manier een scooter te bemachtigen. De pleegzoon wordt echter door de zoon en zijn medeplichtige neef vermoord en hun moeder zorgt prompt voor het alibi. De schrijver speelt in op onze vooroordelen want de eerste vermoorde is een thuisloze die ligt te slapen in een telefooncel, terwijl het adoptief kind uit Afrika komt en zichtbaar geen biologisch kind is van de ouders. 

Zwaar belang

Natuurlijk weegt het belang van de kinderen zwaarder dan wat dan ook. Ik kan de vraag naar de laakbaarheid van het gedrag van de moeder en de vader niet beantwoorden. Als je  in een dergelijke situatie komt, stel je heel andere prioriteiten dan het naleven van de wet.  

Ik weet dat ik van de kinderen hou en dat ik een vergaande zorgplicht heb om hen gelukkig te maken of althans vervuld van zingeving. ik zou hen beter willen leren kennen. 

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

 

Ik geloof in een soort hemel

Ik geloof in het hiernamaals. Hoe dat eruit ziet weet ik natuurlijk niet, maar er zijn meer dingen onvoorstelbaar. Zoals dat het heelal uitdijt sinds de oerknal, terwijl het logisch is dat die expansie zou vertragen. En wij leerden op de middelbare school dat alle elementen bestonden uit drie soorten kerndeeltjes: protonen, elektronen en neutronen. Dat blijkt allemaal heel wat ingewikkelder te liggen. Zo is het begrip kerndeeltje achterhaald, doordat  sommige deeltjes op twee plaatsen tegelijk zijn, terwijl andere alleen bestaan als ze bewegen.

Modern
Het hiernamaals is iets betrekkelijk nieuws: in het Oude Testament komt het niet voor. Voor mensen met een statische levenswijze ligt continuïteit voor de hand. Voor wie zijn voorouders onder de drempel van zijn huis begraaft en hetzelfde land bewerkt als zij, vloeien verleden, heden en toekomst in elkaar over.

Ook de universele God voor alle mensen bestond nog niet. Er waren alleen nationale goden. Andere volkeren waren rivalen of vijanden. Zelfs degene die in een hemel geloofde, wilde deze niet delen met heidenen en ketters.
De hemel waarin ik ben opgevoed was alleen toegankelijk voor rooms-katholieken en heidenen die niet beter wisten, omdat ze nooit geconfronteerd waren met het ware geloof.  Verder was de hemel betrekkelijk saai. Je at met een gouden lepel rijstebrij en was verder gelukkig in de aanbidding van God. Spelen was er niet bij.

Saai
Ik geloof nu dat de hemel toegankelijk is voor alle mensen van goede wil. Verder heb ik daarbij het gevoel van thuiskomen en samen zijn, je wordt herenigd met mensen uit je verleden en de toekomst. Zo verwacht ik dat het zal zijn en ik ben niet de enige. Can so many people be wrong? Ja, de geschiedenis geeft genoeg voorbeelden van collectieve verdwazing.  Het voornaamste argument is dat we weinig begrijpen van de wereld om ons heen en dat dus alles mogelijk is. 

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

Een kwestie van geluk

Je zit er op te wachten als je naar een romcom kijkt. Het moment dat de monden bij elkaar komen. En dan weet je: het geluk is daar.

Onvoorspelbaar
Uiteraard is het zo dat kussen fijn is en liefde blij maakt, maar als je in je geheugen geluksmomenten zoekt, vind je niet in de eerste plaats de voor de hand liggende  vreugdevolle momenten zoals de eerste kus of de ontmaagding van de geliefde. Kennelijk is er op die momenten teveel dat de geest bezig houdt. Doe ik het wel goed? Is dit het juiste moment om te tongen? Doe ik haar pijn? 

Hetzelfde geldt voor veel momenten waarop je een stap voorwaarts zet. Bij de uitreiking van de diploma's van de middelbare school -  mij was per telefoon meegedeeld dat ik tot de geslaagden behoorde -  zat ik zo zenuwachtig te roken dat ik de neiging had om een sigaret op de steken terwijl ik er al een in mijn mond had.

Olijven
In mijn geest zoekend naar geluksmomenten kwam ik allereerst op mijn eerste liftreis naar Italië. Het zomerweer liet op zich wachten en op de Brennerpas mistte het constant en regende het geregeld. Aan de zuidkant van de pas was het weer niet beter dan aan de noordkant, zodat ik ontevreden ging slapen. Ik ontwaakte echter in de volle zon in een romantische olijfgaard die ik alleen in het donker had gezien en waarvan ik niet besefte hoe exotisch die was. Een diep geluksgevoel trok door mijn lijf.

Den Haag
Dat moment in Italië valt nog te verklaren als een ogenblik van opluchting.  Een ander geluksmoment dat mij sterk voor ogen staat, was een wandeling die ik maakte met twee vrienden. Het was in Den Haag en we liepen over een brug naar het centrum en ik was gelukkig zonder dat er een bijzondere reden voor was. De zon scheen en een van mijn vrienden had een paarse trui aan die hem heel goed stond, zoals ik constateerde. Verder gebeurde niets, behalve dat we over de Koninginnegracht liepen. Toen trok de boekhandel aan de overkant van het water mijn aandacht en verdween het geluksgevoel. 
Het is dus duidelijk. De zaken die ons levensgeluk bepalen, leveren ons niet die momenten van geluk die we daarvan verwachten. Geluksmomenten staan daar los van en komen als een prettige verrassing. 

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam