Schrijven is een hobby en kost dus geld

Officiële uitgevers zorgen voor productie, marketing en distributie. Door hun lidmaatschap van het Centraal Boekhuis (CB) kunnen zij mijn boek binnen enkele dagen laten bezorgen bij 1500 boekhandels.
Het boekenvak is in Nederland strak georganiseerd. De Vereniging ter bevordering van de belangen des Boekhandels (VbbB) houdt de touwtjes strak in handen. Alle boekhandels, ook die via internet, zijn gebonden aan een vastgestelde verkoopprijs. Dit verbod op prijsconcurrentie is in de wet vastgelegd.
In andere bedrijfstakken kunnen grote, efficiënte retailers klanten trekken met goedkope aanbiedingen. In de boekensector mogen ze dat niet, vandaar dat er (nog steeds) zoveel lokale boekhandels bestaan. Die kunnen een compleet assortiment bieden, dankzij het CB. De Vereniging heeft dit in 1871 opgericht als Bestelhuis voor den Nederlandschen Boekhandel. Het heeft sindsdien zijn activiteiten uitgebreid en distribueert nu medische artikelen zoals infuuszakjes, injectienaalden en dieetvoeding.

Kleinschalige CB-optie
Mijn researcher wees me op een andere nieuwe CB-activiteit: self publishing. Volgens haar zou dat een interessante optie kunnen zijn voor Leven is niet mijn hobby. Zij berekende met de CB-module dat een boek van 250 pagina’s in een oplage van 200 ongeveer een tientje zou kosten. De roman komt vanzelf in het CB-assortiment en is dan op 1500 plekken te koop.
Vanzelf, maar niet gratis. Onder het Pumbo-contract voor boeken met kleine oplages betaal je voor opslag 160 euro per jaar. Voor de uitlevering rekent het CB 2,06 per boek. Over deze kosten moet je btw betalen – en over de prijs waartegen je het boek aan de boekhandel levert. Ik ga ervan uit dat ik deze btw niet terugkrijg, tenzij ik een eigen bedrijf start.

Rode cijfers
Als je in een boekwinkel de prijzen bekijkt, lijkt het simpel om aan een roman geld over te houden. Voor een roman van 250 pagina’s is 20 euro normaal. Daarvan krijgt de  boekhandelaar echter 7,70 euro (42% van de verkoopprijs exclusief 9 % btw) en de belastingdienst 1,65 euro. Resteert 10,65 euro. Bij productiekosten van een tientje zou dat 65 cent per boek opleveren. Dat is volstrekt onvoldoende om de CB-kosten uit te betalen, die exclusief btw 2,86 euro per boek bedragen.
In deze verkennende berekening zou verkoop van 200 exemplaren van mijn roman mij 442 euro kosten, los van publiciteitsuitgaven en btw op de CB-handling. Als 200 mensen ieder 20 euro neertellen om mijn verhaal te lezen, vind ik schrijven een erg leuke hobby. Een die geld kóst, maar dat is bij alle hobby’s zo.

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)  

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Te grijs wordt Leven is niet mijn hobby

Net vóór mijn 68-ste verjaardag vond ik een boektitel waarmee ik bij de uitgevers durf aan te komen. Te grijs was een goede werktitel. Ze beschrijft het verhaal: hoofdpersoon Diederik worstelt met het ouder worden en vind zichzelf grijs, te grijs zelfs. Hij werkt op de communicatieafdeling van een bank waar de normen en de logica van het gewone leven met voeten getreden worden: te grijs, te gek voor woorden. De wervende kracht van de oude titel is echter gering.

Vol liefde
Tot lering en vermaak van de lezer zal ik vertellen hoe een zoektocht van vier jaar zo plotseling resultaat had. Afgelopen winter zei een dichtende vriend tegen mij: “ik zou de titel ín het verhaal zoeken”. Een van zijn homo-erotische dichtbundels heet Een mond vol liefde   wat ik geen smakelijke naam vind, maar wel een die de aandacht van een uitgever trekt. Pas deze week leverde het advies een doorbraak op in mijn denken. Ik had in de boekwisselkast bij De Correspondent een omnibus gevonden van J.M. Simmel. Het boek lag de volgende ochtend naast mijn bed en mijn vrouw pakte het op en las hardop de Nederlandse titels van eerder vertaalde romans van de Oostenrijkse bestsellerauteur: Het antwoord kent alleen de wind, Je mag niet huilen, Niemand is een eiland. “Een boektitel kan ook een zin zijn,” concludeerde ze en zette me zo op een nieuw spoor.     

Ontbijt op bed
Terwijl ik de boterhammen uit de keuken haalde kwam de nieuwe titel tot me: Leven is niet mijn hobby. Mijn hoofdpersoon Diederik zegt dit op het zwarte strand van La Gomera, als zijn vrouw Claudia klaagt over zijn continue somberheid en negativiteit. Uit die constatering van haar man trekt Claudia haar conclusie en gaat bij hem weg.
Ik gaf mijn vrouw haar bordje en ging naast haar liggen met het mijne. Ik zweeg over mijn vondst, ik was onzeker en durfde niet te geloven dat ik eindelijk beet had. Pas laat in de middag noemde ik de titel, die een enthousiast onthaal kreeg.    

Clownstranen     
Twee dagen later, op witte donderdag, was ik jarig en dacht na over mijn leven en dat van Johannes Mario Simmel (1924-2009). Hij schreef naast zijn journalistieke werk en zijn filmscenario’s 35 romans (zie foto) waarvan er tot nu toe 83 miljoen verkocht zijn in 30 talen. Had ik Simmel willen zijn, die tot zijn 63-ste als Trivialautor werd weggezet, als Bestseller-Mechaniker, als Fließbandschreiber? Ja, absoluut. Zelfs zonder Simmels upgrade tot serieus schrijver na de publicatie van Doch mit den Clowns kamen die Tränen (1987). Gelezen worden, mensen vermaken, dat is het leukste wat er is.          

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Weersta de zoete lokroep van Boekscout

Er kan bij self publishing veel mis gaan, zo bedacht ik tijdens mijn ochtendlijke fietstochtje met de forenzen. Ik werd zelfs opnieuw boos op Boekscout, hoewel mijn ervaringen daarmee dateren van 2012. In dat jaar verscheen bij Boekscout In de schaduw van de Wolkenkrabber, de literaire thriller van Cécile Sanders en ondergetekende. Boekscout afficheerde zichzelf als laagdrempelige, maar professionele uitgever en doet dat nog steeds. Kwalitatief de evenknie van Querido, Luitingh Sijthoff en Nieuw Amsterdam. Dat circuit had In de schaduw al afgewezen, dus Boekscout was een uitkomst voor ons.          

Balsem voor de ziel
Boekscout kent zijn pappenheimers. Zijn lokroep staat in schril contrast tot de kille toon van de grote uitgevers. “Bij ons kun je met je boek altijd terecht,” verzekert Boekscout de wanhopige auteur, die vreest dat al zijn werk voor niets is geweest. “Je krijgt bij ons de erkenning die je verdient. De kans dat we je manuscript voor onze uitgeverij accepteren is in de praktijk bijzonder groot.” Vooral die laatste zin is sterk, want hij betekent dat Boekscout bepaalde kwaliteitsnormen hanteert. De elders miskende auteur is dus toch een beetje een uitverkorene. Extra reden om zich te koesteren in de balsem voor zijn schraal geworden
artiestenziel.   

Onprofessioneel en onwillig
“Professioneel en zonder kosten,” luidt het motto van Boekscout. Mijn ervaring is dat het bedrijf die beloftes geen van beide nakomt. In ons eerste exemplaar waren titel en auteursnaam op het omslag onleesbaar. Die fout is op ons verzoek kosteloos hersteld. Vervolgens bleken er spelfouten in de tekst te staan. Die zijn verbeterd, maar in de gekuiste versie ontdekten we nieuwe fouten. Voor deze tweede correctieronde bracht Boekscout 35 euro in rekening. Tot onze irritatie stonden in deze editie weer fouten, kennelijk veroorzaakt door hun correctie- en afbreekprogramma. We boden aan om zelf een drukklaar document aan te leveren, maar dat wilde Boekscout niet, het was kennelijk hun eer te na. Er zat weinig anders op dan de typo’s te accepteren.   

Ruzie met de boekhandel     
Mensen kopen alleen een boek als ze weten dat het bestaat. Boekscout leverde als promotiemateriaal een digitaal folderblad dat we aan onze vrienden en bekenden verstuurden. Die mail leverde zo’n twintig verkopen op in de webshop van onze uitgever. In de boekhandel was het boek niet te koop, wegens een conflict met Boekscout. Dat rekende te hoge inkoopprijzen, zodat de boekwinkels niet aan de gebruikelijke 40% marge kwamen. Uiteindelijk hebben we boeken in consignatie gegeven bij de boekhandel in de Amsterdamse Rivierenbuurt, waar het verhaal zich afspeelt. Tot we uit ergernis het contract met Boekscout opzegden, is het daar prima verkocht. De boekhandel heeft op de honderd verkochte exemplaren ook uitstekend verdiend. Wij hebben er geen cent aan overgehouden. Het is mogelijk dat Boekscout zijn leven gebeterd heeft, al wijzen de klachten op schrijvenonline daar niet op. Ik zal in ieder geval niet meer met hen in zee gaan. Liever met Van Gennep, waar ik nog niks van gehoord heb.      

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.

Duidelijkheid wanneer de bladeren vallen

Het einde van mijn romanproject is in zicht, for better of for worse. Tijd dus om de laatste bezigheden te plannen. Hoewel gewend aan schrijven met een deadline, kan ik mijn vrije schrijverij moeilijk in een tijdschema passen. In mijn eerste blog, op 29 mei 2015 voorspelde ik dat de tekst klaar zou zijn “als de bladeren van 2016 vallen”. Een vriend van mij vond die planning van een wild optimisme.
Nu, in april 2019, kan ik hem alleen maar gelijk geven. Het creatieve proces bleek onbeheersbaar en tergend traag. Ik had dat nooit verwacht. Misschien was dat mijn geluk. Zoals een ondernemer die ik interviewde zei: “Als je alles tevoren weet, doe je natuurlijk niks.’’ Inderdaad: met voorkennis had ik dit boek over een mens zoals ik niet geschreven.         

Eind mei
Puur omdat ik graag dingen afmaak, heb ik mijn verhaal voltooid en ik ben er trots op. Ik moet nog wat schuiven met scènes en dan is de tekst klaar voor verzending. Laat ik daar de meest sombere planning op los laten en eind mei als datum nemen voor een brede verzending aan geschikte uitgevers. Die nemen drie maanden de tijd, dus juni, juli en augustus. Per 1 september weet ik of Te grijs professioneel wordt uitgegeven. Gezien het minimale budget dat uitgevers hebben voor debuten, is de kans daarop gering. Toch wil ik het proberen, omdat je nooit weet of een koe een haas vangt.    

Plan B
In de situatie die ik boven schetste, is het wél verstandig om een Plan B te hebben. Ik zal dan ook uitzoeken wat de mogelijkheden zijn voor self publishing, dus zelf een papieren boek en een e-book maken of laten maken. Na deze inventarisatie moet ik onderzoeken hoe ik mijn boek aan de man kan brengen. Op dit moment komen de bladeren schuchter groen uit. Tegen de tijd dat ze bont kleurend van de bomen vallen, weet ik of een ander mijn roman gaat uitgeven. Zo niet, dan doe ik het zelf. Tegen die tijd ben ik daar klaar voor.   

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.