Je zou die Poetin toch…

Ja, ik heb vanochtend gehuild. De oorlog in Oekraïne herinnerde me aan het interview met een Syriër die tijdens de burgeroorlog met zijn dochtertje naar de bakker ging. De bakkerij werd gebombardeerd. De vader overleefde, zijn dochter niet.
Misschien ben ik gevoeliger dan voorheen omdat ik een kleindochter heb, maar ik ben niet de enige die vindt dat wij Poetin voor eens en altijd duidelijk moeten maken dat wij zijn wrede agressie niet tolereren. “Gooi de zaak plat,” denk ik. Maar dan vergeet ik de vaders die gezellig met hun dochtertje naar de bakker gaan.

Blij ten strijde
Oorlogsenthousiasme, wreedheid willen vergelden met wreedheid, is van alle tijden. Vooraf lijkt een oorlog duidelijkheid te bieden. Maar de rechtvaardigheid ervan maakt het nog niet een frischen fröhligen Krieg. Zoals de Amerikaanse actie tegen de Iraakse dictator Saddam Hoessein, die maar 100 uur duurde. De Iraakse troepen melted away, legde bevelhebber Schwartzkopf uit. Pas veel later, toen ik cijfers zag over de Amerikaanse bombardementen, begreep ik dat de generaal dat smelten letterlijk bedoeld had.

Lichaamkoeriers
De Britse dichter Friedrich Sassoon meldde zich in 1914 enthousiast aan. Hij was een held en verdreef eigenhandig zestig Duitsers uit een loopgraaf. De oorlogsrealiteit was echter fataal voor zijn geestdrift en maakten hem cynisch:
For death has made me wise and bitter and strong
And I am rich in all that I have lost.
Ook prozaschrijvers verloren hun geestdrift bij nadere kennismaking. Erich Maria Remarque’s Im Westen nichts Neues (1929) werd door de Nazi’s verboden omdat het oorlogsenthousiasme ondermijnde. We Germans van de Duits-Schotse Alexander Starrit had hetzelfde effect, al putte de auteur niet uit eigen ervaring. De Engelstalige roman verscheen in 2020, lang na de Tweede Wereldoorlog, waarin zijn Duitse hoofdpersoon naar het Oostfront wordt gestuurd. De strijd tegen de Russen verslond mensenlevens, zozeer dat Starrit schrijft:
‘De nieuwkomers kwamen en gingen als koeriers die hun eigen lichamen kwamen afleveren.’ Kijkend naar tv-beelden van Oekraïense soldaten, komt dat beeld bij me terug.

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld 

Commitment, daar gaat het om

De Navo zal een Russische aanval op Oekraïne alleen vergelden met strafmaatregelen. Mocht het Rode Leger doorstoten naar een lidstaat, dan is de commitment onbegrensd.
Een aanval op bijvoorbeeld Estland zal betekenen dat ook een ver land als Canada aan Moskou de oorlog verklaart. In Navo-verband zal het alle beschikbare middelen inzetten om Rusland uit Estland te verdrijven. “We gaan natuurlijk Estland niet tot het uiterste verdedigen,” verduidelijkte een hoge generaal. Hij bedoelde dat de Navo Rusland zelf zou aanvallen en militair op de knieën zou dwingen.

Huwelijk offeren
Bij de bepaling van je levensdoelen moet je net als de Navo kiezen tussen niveaus van commitment. Veel mensen willen schrijver worden. Beperken ze zich dan tot het opofferen van vrije tijd om een mooi boek te schrijven? Of gaan ze verder?

“Of je schrijft, of je hebt vrienden,” zegt men. De slopende ziekte van je beste vriend kan een rijke bron van inspiratie zijn. De mishandeling van je levenspartner door een ontsnapte tbs’er kan je in één stap tot een succesvol auteur maken. Maar je keuze voor dit onderwerp zal het einde van je vriendschap betekenen – of van je huwelijk.

Onbedoeld succes
Sommige mensen worden onbedoeld succesvol auteur, zoals de Britse premier Winston Churchill. Hij kreeg in 1953 de Nobelprijs voor literatuur voor zijn geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, een oorlog die hij zelf voerde. Een kleine groep is gedreven en zet alles opzij voor een boek. Een voorbeeld hiervan is Peter Buwalda (Bonita Avenue 2010), die zijn schrijverschap stelt boven zijn vriendin.
De meesten zijn als ik. Ze willen schrijver zijn én vrienden hebben. Als je je best doet, ben je dan een beetje succesvol. Enigszins als de Navo: ze doet een beetje haar best voor Oekraïne, zodat de Russen maar een beetje van het land inpikken. 

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld 

Zuinig ontsparen voor haiku-boek

Met 7% geldontwaarding en een irreële vermogensrendementsheffing kijk je met andere ogen naar je spaargeld. Van een buffer voor de lange termijn is het bederfelijke waar geworden. Bovendien is het begrip lange termijn minder relevant voor mensen van onze leeftijd. Volgens een van mijn zoons is het moment gekomen om te ontsparen, geld uit te geven aan wat we nog willen doen. Het kostbare uitgeven van de gedichtjes van mijn vrouw staat bovenaan mijn bucket list.

Duf A4
Welk formaat moet de geïllustreerde haiku-bundel krijgen? Aan de extremen is alles duidelijk en dat geldt ook voor het formaat van een boek. Bhutan: een visuele odyssee door het laatste koninkrijk van de Himalaya is 2,13 bij 1,52 meter en weegt 60 kilo. Een heel klein boek, met gebeden, meet 5x5 millimeter. Beide formaten zijn ongebruikelijk en onhandig.

Voor normale boeken zijn er drie standaardmaten. De grootste, A4 herinnert de lezer aan nota’s, officiële brieven en andere suffe stukken. Bovendien past een boek van 30x21 cm* niet op de boekenplank, althans niet op die voor de letterkunde.

Zichtbare passie
De keus is dan tussen een kloeke pocket (24x17 cm) en een dubbelgevouwen A4-tje (21x15 cm*, vaak B5 genoemd. Alle maten kunnen kleiner worden uitgevoerd. Ik neig tot het handzame B5. Kleiner is af te raden wegens de details op de illustraties.
Het gedichtje over de afscheid nemende forensen wordt bijvoorbeeld in de dummy vergezeld door de foto Le baiser de l’Hotel de Ville (zie post van 28 januari). Zonder de passie van het stel en de onverschilligheid van de voorbijgangers blijft er niets van de plaat over.
Het Boekengilde is het met me eens over B5 en het is ook het goedkoopste formaat qua drukkosten. Papieren boeken is een dure hobby. We ontsparen dus, maar zuinigjes aan.
*de formaten zijn afgerond op hele centimeters

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie) 

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld 

Partiële blindheid reden tot schrijven

Onze blik is selectief. Op een filmpje op youtube loopt een levensgrote gorilla dwars door een groepje ballende mensen. Omdat de kijker de opdracht heeft om het aantal keren te tellen dat de zes trage amateurs de bal overgooien, ziet hij de aap pas als hij erover hoort. Daarna is het dier – eigenlijk een verklede mens – onmogelijk te missen.

Ziende blind
De ogen zijn camera’s, ze zien alles zonder herkenning en zijn nutteloos zonder software. Die construeert begrijpelijke beelden waar we iets aan hebben bij zien en kijken. Hiervoor moet ook diepte toegevoegd worden, want de ogen zijn tweedimensionaal en hoewel we er twee hebben, is afstand en beweging toevoegen een kwestie van ervaring. Blind geborenen komen na hun genezing in een onbegrijpelijke wereld terecht, waarin ze maar moeizaam hun weg vinden. Sommige blinden zien om die reden af van behandeling.  

Slim lijken
Volgens Gore Vidal (o.a. scenario’s Ben Hur 1959 en Caligula 1979) is de trage en onvolledige waarneming een reden om te schrijven. “Niets is echt echt als het gebeurt,” constateert deze literaire duizendpoot. “De ervaring lijkt pas echt als je haar oproept.”
George Orwell is het met hem eens en noemt dit Historische aandrift. Daarnaast schrijven mensen om Politieke redenen: Orwells eigen 1984 en Animal farm zijn voorbeelden hiervan. Ook Esthetisch enthousiasme kan iemand naar de pen doen grijpen: hij geniet van zijn eigen taalvaardigheid. Tenslotte is er Puur egoïsme en Orwell somt op: “Het verlangen slim te lijken, over te worden gepraat, te worden herinnerd na de dood.”

Hebzuchtige journalisten
Serieuze schrijvers zijn volgens Orwell “over het algemeen ijdeler en zelfzuchtiger dan journalisten, maar wel minder geïnteresseerd in geld.” Als journalist en schrijver zit ik zo drie keer fout. Geen aardige man, die Orwell, al spreekt zijn Esthetisch enthousiasme mij zeer aan. Ik schrijf namelijk allereerst omdat ik zelf van mijn woorden zo intens kan genieten.  

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie) 

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld