Jammer, want het is een uitstekend middel om belangrijke ontwikkelingen of inzichten te delen. Op een voor de lezer voorspelbare manier. Hij kent het onderwerp van je serie posts, de stijl, de lengte, de urgentie. Voor de blogger zelf leidt het kiezen en uitwerken van items en het ontvangen van lezersreacties tot nieuwe inzichten in een bepaalde activiteit of indeed zijn hele leven.
Lat steeds hoger
Wie een blog begint, kiest deze vorm gewoonlijk omdat hij met enige regelmaat wil posten. Hier begint een scheiding der geesten. Een deel van de aspirant-bloggers vertrouwt op de kracht van de inspiratie en vindt vaste publicatiedata overbodig, beperkend zelfs. Zij creëren daarmee ruimte voor twijfel en uitstel. Omdat de onderwerpen zich opstapelen, ontstaat er ook een keuzeprobleem. Bovendien leggen deze bloggers de lat steeds hoger. Als ze uiteindelijk iets gaan posten, willen ze dat hun stuk écht de moeite waard is. Ze stellen het schrijven uit tot ze genoeg tijd hebben om eraan te sleutelen tot het perfect is en van uitstel komt zo afstel.
Wekelijks vlammen?
Als je een vaste frequentie kiest, ben je van veel twijfel verlost. Ooit is het moment gekomen dat je moet posten, of je tevreden bent of niet. Zeker bij een weekfrequentie kun je niet iedere keer vlammen. Voor mij is dat besef heel goed, want ik zie altijd verbeterpunten. Het onderwerp bepaal ik op woensdag, zodat mijn researcher tijd heeft om materiaal te zoeken en mee te denken. Op donderdag houd ik me met andere zaken bezig. Pas op vrijdag, de dag van verschijning, ga ik schrijven.
Ik heb geen reserveteksten, want die blijk ik niet te gebruiken. Reserve-onderwerpen heb ik evenmin. De actualiteit brengt me op een idee, bijvoorbeeld het feit dat deze post de 173-ste is. Ruim 60.000 woorden heb ik geschreven over de Werdegang van Leven is niet mijn hobby en nog altijd heb ik lezers. Dat is wel een post over bloggen waard.
De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.
Wie een blog begint, kiest deze vorm gewoonlijk omdat hij met enige regelmaat wil posten. Hier begint een scheiding der geesten. Een deel van de aspirant-bloggers vertrouwt op de kracht van de inspiratie en vindt vaste publicatiedata overbodig, beperkend zelfs. Zij creëren daarmee ruimte voor twijfel en uitstel. Omdat de onderwerpen zich opstapelen, ontstaat er ook een keuzeprobleem. Bovendien leggen deze bloggers de lat steeds hoger. Als ze uiteindelijk iets gaan posten, willen ze dat hun stuk écht de moeite waard is. Ze stellen het schrijven uit tot ze genoeg tijd hebben om eraan te sleutelen tot het perfect is en van uitstel komt zo afstel.
Wekelijks vlammen?
Als je een vaste frequentie kiest, ben je van veel twijfel verlost. Ooit is het moment gekomen dat je moet posten, of je tevreden bent of niet. Zeker bij een weekfrequentie kun je niet iedere keer vlammen. Voor mij is dat besef heel goed, want ik zie altijd verbeterpunten. Het onderwerp bepaal ik op woensdag, zodat mijn researcher tijd heeft om materiaal te zoeken en mee te denken. Op donderdag houd ik me met andere zaken bezig. Pas op vrijdag, de dag van verschijning, ga ik schrijven.
Ik heb geen reserveteksten, want die blijk ik niet te gebruiken. Reserve-onderwerpen heb ik evenmin. De actualiteit brengt me op een idee, bijvoorbeeld het feit dat deze post de 173-ste is. Ruim 60.000 woorden heb ik geschreven over de Werdegang van Leven is niet mijn hobby en nog altijd heb ik lezers. Dat is wel een post over bloggen waard.
De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.
