De urenlange autorit over de Keys is een afwisseling van zee, mangrovebossen en Amerikaanse lintbebouwing. Hotels en motels, restaurants, vakantieparken, handels in auto-onderdelen en natuurlijk aanbieders van vistrips en levend aas, mijl na mijl, uur na uur.
Jacht op zwaardvissen
Key West is een verademing. De straten zijn Europees smal, met naast de onvermijdelijke enorme auto’s ook veel voetgangers en zelfs fietsers. De oudere huizen zijn in koloniale stijl, met ruime veranda’s. Eén daarvan was eigendom van Hemingway, die er een zwembad liet aanleggen en in een opkamer in de weelderige tuin A farewell schreef en For whom the bell tolls. En talloze korte verhalen en artikelen, want er moesten fikse rekeningen betaald worden, al was het huis gekocht door de vader van zijn tweede vrouw. Op zijn schrijfmachine tikte hij 500 tot 900 woorden per ochtend, van zes tot twaalf. Daarna ging hij met zijn boot de Pilar op jacht naar zwaardvissen en ander big game. En hij dronk natuurlijk.
Het goede leven
Het huis op Key West is gerieflijk en deed me beseffen dat Hemingway gewend was aan het goede leven. Zijn vader was een welgestelde arts. Tijdens zijn zogenaamde bohemienjaren in Parijs was Ernest correspondent voor de krant Toronto Star, terwijl zijn eerste vrouw een vast inkomen had uit het trust fund van haar familie. Europa was bovendien veel minder ontwikkeld dan de VS en een dollar was heel wat francs waard.
Zoals we zagen bracht ook Hemingway’s tweede vrouw geld mee en de derde was een succesvolle oorlogscorrespondent. Net als Hemingway versloeg ze de Tweede Wereldoorlog en zo ontmoetten ze elkaar. Terugblikkend op hun huwelijk zei ze later “Tijdens de oorlog hadden we het goed. Daarna voerden we onze eigen oorlog.”
Na hun scheiding sloot Hemingway nog een vierde huwelijk, dat stand hield tot hij in 1961 zijn dubbelloops geweer in zijn mond stak en de trekker overhaalde.
Dromen van de marathon
Als middelbare scholier droomde ik ervan, dat ik een Nederlandse tegenhanger van Hemingway zou worden, zij het een die in de liefde wél geluk zou vinden. Toen ik met pensioen ging, dacht ik althans met één roman succes te kunnen hebben. Nu is die droom vervlogen.
Toen ik hier over het strand liep, zag ik een hardloper. Ooit wilde hij misschien de marathon volbrengen, maar zo te zien was dat een illusie gebleken. Toch liep hij met duidelijk plezier. Daar moet ik een les uit trekken.
De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.
Key West is een verademing. De straten zijn Europees smal, met naast de onvermijdelijke enorme auto’s ook veel voetgangers en zelfs fietsers. De oudere huizen zijn in koloniale stijl, met ruime veranda’s. Eén daarvan was eigendom van Hemingway, die er een zwembad liet aanleggen en in een opkamer in de weelderige tuin A farewell schreef en For whom the bell tolls. En talloze korte verhalen en artikelen, want er moesten fikse rekeningen betaald worden, al was het huis gekocht door de vader van zijn tweede vrouw. Op zijn schrijfmachine tikte hij 500 tot 900 woorden per ochtend, van zes tot twaalf. Daarna ging hij met zijn boot de Pilar op jacht naar zwaardvissen en ander big game. En hij dronk natuurlijk.
Het goede leven
Het huis op Key West is gerieflijk en deed me beseffen dat Hemingway gewend was aan het goede leven. Zijn vader was een welgestelde arts. Tijdens zijn zogenaamde bohemienjaren in Parijs was Ernest correspondent voor de krant Toronto Star, terwijl zijn eerste vrouw een vast inkomen had uit het trust fund van haar familie. Europa was bovendien veel minder ontwikkeld dan de VS en een dollar was heel wat francs waard.
Zoals we zagen bracht ook Hemingway’s tweede vrouw geld mee en de derde was een succesvolle oorlogscorrespondent. Net als Hemingway versloeg ze de Tweede Wereldoorlog en zo ontmoetten ze elkaar. Terugblikkend op hun huwelijk zei ze later “Tijdens de oorlog hadden we het goed. Daarna voerden we onze eigen oorlog.”
Na hun scheiding sloot Hemingway nog een vierde huwelijk, dat stand hield tot hij in 1961 zijn dubbelloops geweer in zijn mond stak en de trekker overhaalde.
Dromen van de marathon
Als middelbare scholier droomde ik ervan, dat ik een Nederlandse tegenhanger van Hemingway zou worden, zij het een die in de liefde wél geluk zou vinden. Toen ik met pensioen ging, dacht ik althans met één roman succes te kunnen hebben. Nu is die droom vervlogen.
Toen ik hier over het strand liep, zag ik een hardloper. Ooit wilde hij misschien de marathon volbrengen, maar zo te zien was dat een illusie gebleken. Toch liep hij met duidelijk plezier. Daar moet ik een les uit trekken.
De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten