Amsterdam is niet eng

Veel mensen komen liever niet in mijn woonplaats Amsterdam wegens de drukte en de onveiligheid, zeker niet op Koningsdag. Anderen worden juist aangetrokken door de vrijheid van het naast elkaar leven zonder je met elkaar te bemoeien. Ik denk dat ik tot de laatste groep behoorde, toen ik na de studie in Leiden in 1980 met mijn vriendin hierheen verhuisde. Ach, je was jong en wilde wat.

Krotwoning
Nu heb ik altijd met plezier in Amsterdam gewoond, zelfs in de Staatsliedenbuurt, waar krakers nachtenlang luidruchtig feest vierden en de junkies tegenover onze woning steentjes  tegen het raam van een dealer gooiden om zijn aandacht te trekken. Ik was bezig met mijn werk en moest door mijn vrienden erop gewezen worden dat ik in een krot in een achterbuurt woonde terwijl er toch voldoende geld binnenkwam voor iets beters. Toen, in 1983, verhuisden we naar het soliede Amsterdam Zuid.

Scheiden
Het vooroordeel van ieder voor zich klopte voor ons niet. We kwamen toen we kinderen kregen in een groep ouders terecht die we volkomen vertrouwden en waar we nog steeds bevriend mee zijn. Scheiden? Dat zou betekenen dat de partners elkaar moeten missen en dat is uitgesloten. Ook al kennen de stellen elkaar hun leven lang, er is nog zoveel wat ze samen willen beleven.

Moreel kompas
Natuurlijk zijn er veel studenten en andere jongeren die hun weg zoeken en tot veel bereid zijn. Maar de meeste Amsterdammers hebben hun moreel kompas gevonden. Natuurlijk zijn er straatjes in de stad waar je liever niet komt als het donker is. Iedere stad kent dat fenomeen. Het is net als drukte. Stille straten zijn niks bijzonders, daarom bepalen de weinige drukke straten het beeld van een stad.
Als je kritiek wil hebben, dan op de povere woningvoorraad: buitensporig duur en vaak van slechte kwaliteit. Zo heeft Amsterdam sterke en zwakke punten: het is een gewone stad en dus zijn er veel aardige mensen.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan onder jouw naam

De toekomst lacht mij even toe

Weleens in een ziekenhuis gelegen en je verbaasd hoe snel je hospitaliseerde? Ik ben vijf nachten opgenomen geweest en had geen idee meer welke dag van de week het was. Ik leefde mee met het dag- en nachtritme van de staf, de dagelijkse onderzoeken, de maaltijden, het gaan en komen van kamergenoten. Mijn bezoek, hoe welkom ook, trok me niet de wijdere wereld in. Zelfs thuisgekomen en ontgipst, bleef ik nog dagen passief en incapabel om mijn leven weer op te vatten.

Waas trekt op
Pas nu kan ik vooruitkijken, naar de 70-ste verjaardag van mijn vrouw, volgende week. Mijn eigen 72-ste viering was leuk, maar wazig. Twee dagen later, toen mijn jongste zoon 30 werd, trok de mist al aardig op. Dat mocht ook wel, want ik was al ruim een week uit het ziekenhuis.

En na volgende week? Een vriend constateerde dat je “op onze leeftijd” niet verder dan een jaar vooruit kan kijken. Je kunt natuurlijk morgen dood zijn, maar je moet iets plannen voor het waarschijnlijke geval dat je nog gewoon leeft.  

Verder herstel
Ik heb ongelukkigerwijs de diagnose CBS die mij vijf tot tien jaar geeft. Dat lijkt dramatisch, maar sommige vrienden zijn mij al voorgegaan. En voorlopig nemen mijn krachten alleen maar toe.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan onder jouw naam 

Blog volgende week hervat

Ik ben weer thuis en op mijn verjaardag, aanstaande dinsdag 18 april, wordt mijn rechterhand bevrijd. Het geringe letsel - de ringvinger lag uit de kom - was aanleiding om de hele hand lam te leggen met een zwaar gipsverband. Op mijn 72-ste verjaardag word ik daarvan bevrijd en kan ik weer bloggen. Tot vrijdag.

Geen blog deze week

Beste lezers,

Michiel mist voor het eerst een blog, vanwege verblijf in het ziekenhuis. Hij denkt nog wel aan jullie, vandaar deze post.

Dank voor alle lieve berichten.

Arthur (zoon)