Uitvinden wat
je wilt is een van de lastigste klussen in je leven. Dat geldt voor je relatie,
je loopbaan en je woonplaats. Pragmatisch het meest voor de hand liggende kiezen,
betekent alleen uitstel. Ooit dringt de vraag zich op of je je nog verder moet
aanpassen aan je partner, je energie moet blijven besteden aan je huidige baan
of je geld moet besteden aan het opknappen van een huis dat eigenlijk maar half
bevalt.
Kijken en piekeren
Het bovenstaande geldt ook voor de kaft van je roman. Tot november vorig jaar hoopte ik dat een van de zeventien aangeschreven uitgevers met een mooie kaft zou komen. Na de zeventien afwijzingen moest ik zelf bepalen wat ik wilde. Die vraag werd steeds prangender toen ik besefte dat de verkoop van het boek in belangrijke mate zou afhangen van het omslag. Ik heb gepiekerd, bekroonde omslagen bekeken, geblogd over het onderwerp. Machteloos en gefrustreerd zag ik de maanden verstrijken.
Inhoudelijk lokken
Ik aarzelde om ontwerpers te benaderen, omdat ik vreesde dat hun kunstwerken weinig zouden ingaan op het verhaal. Hoe dat anders zou moeten, wist ik echter niet. Tot ik een artikel las over schilders uit de Gouden Eeuw. Zo laat Vermeer op Brieflezende vrouw zien dat de partner van de lezeres haar serieus neemt. Hij heeft twee kantjes geschreven. Eén houdt de vrouw in haar hand en een ligt voor haar op tafel. De landkaart op de achtergrond betekent dat hij schrijft omdat hij op reis is. Het parelsnoer geeft aan dat de vrouw zich graag mooi maakt, we nemen aan voor haar echtgenoot of vriend. Door een trouwring af te beelden, had Vermeer duidelijkheid kunnen scheppen, maar hij houdt het liever spannend.
Op zo’n 17-eeuwse manier wil ik de lezer met het omslag mijn boek binnenlokken. Een kleine promotie draait om een man in de zestig die worstelt met zijn lichaam, zijn relatie en zijn werk. Daar kon ik beelden bij bedenken. Ik maakte zelfs een ruwe schets van de kaft. Nu durf ik wel met een ontwerper in zee te gaan. Het denkwerk van mijn kant is gedaan.
Het bovenstaande geldt ook voor de kaft van je roman. Tot november vorig jaar hoopte ik dat een van de zeventien aangeschreven uitgevers met een mooie kaft zou komen. Na de zeventien afwijzingen moest ik zelf bepalen wat ik wilde. Die vraag werd steeds prangender toen ik besefte dat de verkoop van het boek in belangrijke mate zou afhangen van het omslag. Ik heb gepiekerd, bekroonde omslagen bekeken, geblogd over het onderwerp. Machteloos en gefrustreerd zag ik de maanden verstrijken.
Inhoudelijk lokken
Ik aarzelde om ontwerpers te benaderen, omdat ik vreesde dat hun kunstwerken weinig zouden ingaan op het verhaal. Hoe dat anders zou moeten, wist ik echter niet. Tot ik een artikel las over schilders uit de Gouden Eeuw. Zo laat Vermeer op Brieflezende vrouw zien dat de partner van de lezeres haar serieus neemt. Hij heeft twee kantjes geschreven. Eén houdt de vrouw in haar hand en een ligt voor haar op tafel. De landkaart op de achtergrond betekent dat hij schrijft omdat hij op reis is. Het parelsnoer geeft aan dat de vrouw zich graag mooi maakt, we nemen aan voor haar echtgenoot of vriend. Door een trouwring af te beelden, had Vermeer duidelijkheid kunnen scheppen, maar hij houdt het liever spannend.
Op zo’n 17-eeuwse manier wil ik de lezer met het omslag mijn boek binnenlokken. Een kleine promotie draait om een man in de zestig die worstelt met zijn lichaam, zijn relatie en zijn werk. Daar kon ik beelden bij bedenken. Ik maakte zelfs een ruwe schets van de kaft. Nu durf ik wel met een ontwerper in zee te gaan. Het denkwerk van mijn kant is gedaan.
De simpelste
manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het
reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen.
Klik de klaplijst achter Reageer
als open en klik op Naam/URL.
Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het
reactieveld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten