Huwelijk niet langer vermolmde structuur

Een aantal life events komt in Een kleine promotie niet voor, waaronder het huwelijk. Aangezien één van de drie verhaallijnen de relatie van de hoofdpersoon is, lijkt dat vreemd. Sebas en Claudia zijn echter in de jaren zeventig gevormd en beschouwden het huwelijk als een van de vermolmde structuren. Exclusieve relaties waren passé en de theatrale huwelijkssluiting een leeg ritueel. 

  
Kostwinnersvrijstelling
Ik denk dat mijn hoofdpersoon is getrouwd om vrijstelling van militaire dienst te krijgen, net als de schrijver van dit blog. Wegens kostwinnerschap, want de man verdiende de kost voor de vrouw. Het stel zal voor de wet zijn getrouwd, op maandag, want dan was het gratis. En zonder dat de ouders het wisten, om discussies over aard van de ceremonie (burgerlijk of kerkelijk) en de gastenlijst te voorkomen. En over de cadeaulijst, waar dan een zilveren suikerschep op moest en andere overbodige dingen. Er wás namelijk geen ceremonie en de enige twee gasten kregen na hun getuigenhandtekening van het bruidspaar een kop koffie kado. Met een roze glacé koek, want vrijstelling van militaire dienst was iets om te vieren.
  
Veelbetekenende vernieuwing
De terugkeer van de theatrale huwelijksviering vond ik verbijsterend, tot het huwelijk van mijn oudste zoon met de vrouw waarmee hij al een tijd samenwoont. Als locatie was een sprookjesachtig kasteeltje gekozen. De bruid zou een zorgvuldig gekozen huwelijksjurk dragen. Een witte natuurlijk, waarin haar vader haar zou weggeven. Ik was verbijsterd dat een 30-jarige carrièrevrouw zich liet weggeven als een bezitting. Tot ik hoorde dat zij dat zelf aan haar vader gevraagd had. Het was háár besluit geweest, genomen in samenspraak met mijn zoon. Die werd door mijn echtgenote Angeline naar de trouwambtenaar geleid. Een veelbetekenende innovatie.
  
Gast en getuige
De voornaamste vernieuwing was de tone of voice. De gasten waren de getuigen van de start van een mooie maar gewaagde onderneming. De moeders evalueerden voor het publiek de match, humoristisch, maar scherp. De echtelieden verklaarden elkaar hun liefde; wanneer die ontstaan was en vorm had gekregen, wat ze in elkaar goed vonden, dat ze hun uiterste best zouden doen om elkaar bij te staan. Meer familie en ook vrienden namen het woord of maakten muziek, alles persoonlijk en ondersteunend. Men kende de twee en vond hun huwelijk een goede zaak, men had er vertrouwen in.
Ik denk dat mijn romanechtpaar meer werk van zijn huwelijkssluiting had gemaakt, als die zo persoonlijk en inhoudelijk was geweest als die van mijn zoon en zijn leeftijdgenoten. In ieder geval zou ik dat hebben gedaan.