Allerindividueelste expressie van het nieuwe bed

Naast hartverwarmende lofprijzingen krijg ik ook pittige kritiek. Waarom doe je dat jezelf aan, vragen mensen me. Waarom stel je je niet op als een bevlogen romanschrijver die de allerindividueelste expressie van zijn allerindividueelste emotie uit zijn laptop wringt? Die tijdens het scheppingsproces als een kluizenaar leeft en iedereen afblaft die hem afleidt van zijn werk. Dat is immers de manier waarop onsterfelijke kunst tot stand komt.  

Ongelezen romans
Zeker worden op die manier een paar topromans geschreven – en een berg manuscripten die niemand begrijpt en die ongelezen blijven. Dat laatste zou zeker het lot zijn van mijn roman, als ik niet voortdurend feedback kreeg. Als kind nam ik aan dat iedereen zo dacht als ik en dat is nog steeds een valkuil. Ik heb geleerd wat de aanspreekpunten van anderen zijn en heb van communiceren zelfs mijn beroep weten te maken. Maar nog altijd moet ik oppassen dat ik geen wegen insla waarop niemand mij kan volgen.

Kussende hetero’s
Zo beschreef ik twee weken geleden in hoofdstuk 1 de verjaardag van Diederik. Ik schetste het beeld van een zestiger die de zaken redelijk op orde heeft en omringd wordt door een trouwe en stabiele vriendenkring. Hij is jarig en krijgt cadeaus.
“Eén van de grijze mannen kust hem op beide wangen en overhandigt hem een boek,” schrijf ik in mijn onschuld. Het is een illustratie van de omgangsvormen in de groep, meer niet. Een homofiele meelezer zocht echter een diepere betekenis.
“Is het gebruikelijk dat heteromannen elkaar kussen?” vraagt hij twijfelend. De homo’s die hij kent, kussen en knuffelen elkaar alleen als ze seksuele bedoelingen hebben. En staat er niet met nadruk: “één van de grijze mannen”.         

Geheime liefde
Mijn meelezer vermoedt waarschijnlijk een geheime liefde en verwacht dat dit een thema wordt in de roman. Volkomen ten onrechte: dit is de enige keer dat ik de man vermeld. Hij is gewoon één van de vele vrienden die Diederik kussen. Ik nam aan dat het gebruikelijk is dat mannen in een bepaald milieu elkaar kussen. Normaal, leek mij, maar misschien is het heel uitzonderlijk dat autochtone Nederlandse mannen elkaar kussen. Dan zette die ene zin de lezer op ghet verkeerde been en dat is precies wat je als schrijver wilt vermijden. Hoe meer ogen meekijken, des te scherper zie ik wat ik wil vertellen.
Drie presentaties
Onder dit blog volgt weer een fragment dat een indruk geeft van het hoofdstuk 3. De hele tekst over de komst van het nieuwe bed vind je voorzien van tussenkopjes in een extra blog. Belangstellenden van wie  ik het e-mailadres heb, krijgen de in boekletters gezette wordversie. Ik hoop op veel feedback.
Toen ze op kamers ging, heeft Claudia zelf een bed in elkaar geschroefd uit hout dat ze had gevonden. Eigenlijk gestolen, maar omdat het op een grote stapel onbewaakt in de publieke ruimte lag, voelde dat niet zo. Diederik was gehecht aan het ruwe bouwsel waarin zijn zoon is verwekt en vervolgens geboren. Dat monument van hun echtelijk leven hebben ze de voorgaande avond buitengezet, na de montage van het vervangende slaapmeubel. Het staat nu buiten in de koude nacht onder een straatlamp om ’s ochtends, over een paar uur, te worden opgehaald met het andere grofvuil.

Tot dit moment heeft Diederik weinig acht geslagen op de klachten van zijn vrouw dat het oude bed onvoldoende slaapcomfort biedt. Het is te smal en bovendien neemt je behoefte aan comfort toe met de leeftijd, dat is normaal. In dat kader somt ze dan de namen van bevriende stellen die nieuwe bedden hebben gekocht met aparte matrassen, alleen de sprei verenigt de beide slaapplaatsen.
“Wil je dát dan, Diederik?”
Het was een retorische vraag geweest. Ze wilde “nog altijd” graag met hem in één bed slapen, als ze maar ruimte had wanneer ze daar behoefte aan voelde.
“En als ik wil, kruip ik lekker tegen je aan. Dat klitten in het smalle bed benauwt me verschrikkelijk. Dat moet je toch merken.”

Het reactieveld onder dit blog komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld. Je kunt me natuurlijk mailen op michiel.nooren@outlook.com