“Het is vooral ondergoed en zakdoeken die je nog moet doen, Diederik. Ik zou het heerlijk vinden om terug te komen en die nu ook eens netjes in de kast te zien liggen. Een paar andere dingen moet je strijken en ophangen, dat weet je toch wel? ”
Ten overvloede had ze het uitgelegd.
“Ik ben geen oen,” had hij geprotesteerd. “Ik ben een eigentijdse man.”
Geen dromen
De aanduiding van zichzelf als moderne man komt bij hem terug als hij een geschikt muziekje heeft gevonden. De plank is al opgezet en de bout ingeplugd. Hij zal de gestreken kleren in stapeltjes op het bed leggen of meteen aan de hangertjes doen, die liggen klaar. Hij mag soms onhandig zijn, maar is niet structureel incompetent. Hij kan en wil ook traditionele vrouwentaken verrichten. Dat was in zijn tijd een progressief ideaal, maar nu vanzelfsprekend. Wat tegenwoordig de progressieve idealen zijn, weet hij niet. Zelf heeft hij geen toekomstdromen, hij wil houden wat hij heeft en dat is lastig genoeg in een wereld die voortdurend verandert en waarop hij steeds meer zijn greep verliest.
“Ik snap de dingen niet meer, ik voel me verdwaald in de toekomst,” heeft hij onlangs tegen Iris geklaagd.
“Verdwaald in het heden zul je bedoelen.”
Haar correctie was terecht geweest. Het heden zal nooit meer zijn thuis worden, dat is het verleden waarin alles nog vertrouwd was. Zoals de song die uit zijn speakers komt: Help van de Beatles. Hij luisterde al naar dat nummer toen hij op zijn kamertje Latijns en Grieks zat te leren: servus habet columbam, de slaaf heeft een duif. Of worsten van woorden zoals epiparaskeuadzomai, zijnerzijds maatregelen treffen tegen.
Bizar hoe het onderwijs toen georganiseerd was. En nog steeds. Ook Sebas heeft het gymnasium gedaan, hij wilde het zelf omdat zijn beste vriend erheen ging. Tot grote vreugde van Claudia, die immers historica is en enthousiast inscripties ontcijfert. Dat vindt Diederik ook leuk, zo samen puzzelen bij een oude triomfboog of een mozaïek. Claudia weet erg veel en kan levendig vertellen met oog voor detail.
“Kijk Diederik, de vrouwen droegen toen ook al beha’s.”
Het was hem ontgaan, maar zij is erg opmerkzaam en niet alleen bij het bekijken van historische monumenten.
De aanduiding van zichzelf als moderne man komt bij hem terug als hij een geschikt muziekje heeft gevonden. De plank is al opgezet en de bout ingeplugd. Hij zal de gestreken kleren in stapeltjes op het bed leggen of meteen aan de hangertjes doen, die liggen klaar. Hij mag soms onhandig zijn, maar is niet structureel incompetent. Hij kan en wil ook traditionele vrouwentaken verrichten. Dat was in zijn tijd een progressief ideaal, maar nu vanzelfsprekend. Wat tegenwoordig de progressieve idealen zijn, weet hij niet. Zelf heeft hij geen toekomstdromen, hij wil houden wat hij heeft en dat is lastig genoeg in een wereld die voortdurend verandert en waarop hij steeds meer zijn greep verliest.
“Ik snap de dingen niet meer, ik voel me verdwaald in de toekomst,” heeft hij onlangs tegen Iris geklaagd.
“Verdwaald in het heden zul je bedoelen.”
Haar correctie was terecht geweest. Het heden zal nooit meer zijn thuis worden, dat is het verleden waarin alles nog vertrouwd was. Zoals de song die uit zijn speakers komt: Help van de Beatles. Hij luisterde al naar dat nummer toen hij op zijn kamertje Latijns en Grieks zat te leren: servus habet columbam, de slaaf heeft een duif. Of worsten van woorden zoals epiparaskeuadzomai, zijnerzijds maatregelen treffen tegen.
Bizar hoe het onderwijs toen georganiseerd was. En nog steeds. Ook Sebas heeft het gymnasium gedaan, hij wilde het zelf omdat zijn beste vriend erheen ging. Tot grote vreugde van Claudia, die immers historica is en enthousiast inscripties ontcijfert. Dat vindt Diederik ook leuk, zo samen puzzelen bij een oude triomfboog of een mozaïek. Claudia weet erg veel en kan levendig vertellen met oog voor detail.
“Kijk Diederik, de vrouwen droegen toen ook al beha’s.”
Het was hem ontgaan, maar zij is erg opmerkzaam en niet alleen bij het bekijken van historische monumenten.
K.zijde en elastaan
Hij haalt een van haar beha’s uit de wasmand en legt hem op de plank. Eerst checken of de temperatuur klopt. De namen van het materiaal zeggen hem niks: elastaan en polyamide. Op het ijzer staat alleen een temperatuur voor k.zijde. Hij besluit dat polyamide daaronder valt en dat is 70% van de hele beha. Hij legt het kledingstukje uit en haalt het ijzer er licht overheen. Veel te strijken valt er niet. Van de andere kant ziet hij ook geen kreukels. Zo, nu netjes de cups op elkaar en in de bovenste de bandjes. Ineens ziet hij dat er achter de materiaalnaam een tekentje staat. Het lijkt op een strijkijzer met een kruis erdoor. Shit! Dat betekent Niet Strijken. Gelukkig lijkt er niks geschroeid, dat had hij ook wel geroken.
Hij strijkt wel, maar zelden en alleen zijn eigen spullen, als hij netjes voor de dag wil komen. Strijken van ondergoed vindt hij eigenlijk perfectionisme van huisvrouwen met teveel vrije tijd. Claudia is altijd druk en strijkt dus ook zelden, maar nu heeft ze een van haar bevliegingen. Lang zal het niet duren, maar hij kan er beter in mee gaan, dat voorkomt narigheid.
Hij haalt een van haar beha’s uit de wasmand en legt hem op de plank. Eerst checken of de temperatuur klopt. De namen van het materiaal zeggen hem niks: elastaan en polyamide. Op het ijzer staat alleen een temperatuur voor k.zijde. Hij besluit dat polyamide daaronder valt en dat is 70% van de hele beha. Hij legt het kledingstukje uit en haalt het ijzer er licht overheen. Veel te strijken valt er niet. Van de andere kant ziet hij ook geen kreukels. Zo, nu netjes de cups op elkaar en in de bovenste de bandjes. Ineens ziet hij dat er achter de materiaalnaam een tekentje staat. Het lijkt op een strijkijzer met een kruis erdoor. Shit! Dat betekent Niet Strijken. Gelukkig lijkt er niks geschroeid, dat had hij ook wel geroken.
Hij strijkt wel, maar zelden en alleen zijn eigen spullen, als hij netjes voor de dag wil komen. Strijken van ondergoed vindt hij eigenlijk perfectionisme van huisvrouwen met teveel vrije tijd. Claudia is altijd druk en strijkt dus ook zelden, maar nu heeft ze een van haar bevliegingen. Lang zal het niet duren, maar hij kan er beter in mee gaan, dat voorkomt narigheid.
Sensation white
Het strijken van haar ruime onderbroeken gaat goed. Het is geen lingerie die bij hem lusten opwekt.
“Ze zitten lekker, Diederik. En jij wordt toch wel geil.”
Hoelang geleden heeft ze dat gezegd, twee, drie jaar? Sindsdien is zijn stijgkracht verminderd. Vroeger keek hij er naar uit dat ze met hem naar bed wilde. Nu heeft hij er geen haast mee.
De onderbroeken en de hemdjes worden mooi glad onder het ijzer en laten zich netjes stapelen. Uiteindelijk heeft hij nog een modern onderbroekje over, zoals veel van zijn collega’s dragen. Ze heeft het speciaal gekocht voor een lerarenuitje, georganiseerd door haar favoriete collega oude talen.
“Het is onze eigen sensation white, we gaan ook swingen. Zie ik er sexy uit?”
Ze had haar kont naar hem toe gedraaid, de string deels en de billen goed zichtbaar door de broek heen.
“Esthetisch is het een grensgeval,” had hij willen zeggen, ’maar je Latijnse collega wordt toch wel geil.’
Hij had de man een paar keer meegemaakt, een gezet type, niet onknap. Hij was sterk gericht op de vrouwen in het gezelschap, maakte ondeugende grapjes en complimenten en had naar Diederiks smaak te losse handjes. Claudia was erg op hem gesteld. Typisch een man die een uitje met doorkijkbroeken organiseert.
“Gewaagd,” had hij gezegd, “maar het kan.”
Het strijken van haar ruime onderbroeken gaat goed. Het is geen lingerie die bij hem lusten opwekt.
“Ze zitten lekker, Diederik. En jij wordt toch wel geil.”
Hoelang geleden heeft ze dat gezegd, twee, drie jaar? Sindsdien is zijn stijgkracht verminderd. Vroeger keek hij er naar uit dat ze met hem naar bed wilde. Nu heeft hij er geen haast mee.
De onderbroeken en de hemdjes worden mooi glad onder het ijzer en laten zich netjes stapelen. Uiteindelijk heeft hij nog een modern onderbroekje over, zoals veel van zijn collega’s dragen. Ze heeft het speciaal gekocht voor een lerarenuitje, georganiseerd door haar favoriete collega oude talen.
“Het is onze eigen sensation white, we gaan ook swingen. Zie ik er sexy uit?”
Ze had haar kont naar hem toe gedraaid, de string deels en de billen goed zichtbaar door de broek heen.
“Esthetisch is het een grensgeval,” had hij willen zeggen, ’maar je Latijnse collega wordt toch wel geil.’
Hij had de man een paar keer meegemaakt, een gezet type, niet onknap. Hij was sterk gericht op de vrouwen in het gezelschap, maakte ondeugende grapjes en complimenten en had naar Diederiks smaak te losse handjes. Claudia was erg op hem gesteld. Typisch een man die een uitje met doorkijkbroeken organiseert.
“Gewaagd,” had hij gezegd, “maar het kan.”
Leuke verrassing
Hij legt het laatste slipje op het stapeltje en bergt haar spullen op in de mahoniehouten linnenkast, die nog van haar grootouders is geweest. Met het strijken van zijn eigen ondergoed zal hij gauw klaar zijn. Hij telt eerst af wat hij de komende dagen gaat dragen en legt dat ongestreken in de kast, want die spullen zullen als Claudia terug is in de wasmand liggen. Het gaat erom dat de kleren in de linnenkast er netjes uitzien, hij wil zijn vrouw een leuke verrassing bezorgen.
Hij legt het laatste slipje op het stapeltje en bergt haar spullen op in de mahoniehouten linnenkast, die nog van haar grootouders is geweest. Met het strijken van zijn eigen ondergoed zal hij gauw klaar zijn. Hij telt eerst af wat hij de komende dagen gaat dragen en legt dat ongestreken in de kast, want die spullen zullen als Claudia terug is in de wasmand liggen. Het gaat erom dat de kleren in de linnenkast er netjes uitzien, hij wil zijn vrouw een leuke verrassing bezorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten