Communicatieve meerwaarde van boek gering

Als ik Te grijs af heb, ben ik één van de 300.000 Nederlandstaligen die een voltooide roman op de harde schijf heeft. Ik mag aannemen dat ik dan ook aanschuif in de rij auteurs die een officiële uitgever zoeken. De kans op acceptatie is miniem. Querido krijgt 800 manuscripten per jaar toegestuurd. Daarvan geeft het er uiteindelijk één of twee uit. Dat hoeft niets te zeggen over de kwaliteit van de inzendingen. Querido kan sowieso maar een paar nieuwe boeken per jaar naar de markt begeleiden. Het heeft een bescheiden budget en kan niet teveel risico nemen.
 

 
Brave New Books
De gang door het circuit van officiële uitgevers kost veel tijd en vergt veel incasseringsvermogen, want je beschouwt afwijzing toch als een negatief oordeel over je verhaal. Veel simpeler en minder belastend lijkt het professionele eigen beheer-circuit. In 2015 publiceerden 200 auteurs hun verhaal via Brave New Books. Voor minder dan duizend euro krijg je van hen 100 papieren boeken, die iedereen via bol.com kan bestellen. Desgewenst meldt Brave New Books je roman aan bij het Centraal Boekhuis, waar alle boekwinkels het kunnen bestellen. Voor recensies en andere publiciteit en voor de marketing moet je zelf zorgen.      
   
Harde handel
Deze uitgeefmethode bespaart je de rondgang langs de gevestigde uitgevers. In plaats daarvan moet je de boekwinkels langs. Je biedt het boek daar aan voor twaalf euro, de winkel verkoopt het voor 22 euro, goeie deal. Maar de wereld van de boekhandel is hard. Als de winkelier tien exemplaren koopt ben je spekkoper. Die tien moeten binnen een halfjaar zijn verkocht, anders geldt je boek als onverkoopbaar en oud.
Schrijvers denken vaak dat hun boek langzaam zijn weg wel zal vinden, via mond tot mondreclame. Boekhandelaren denken dat zelden. Het is daarom verstandig om bij de inkopende boekwinkels binnen een maand overal een exemplaar te kopen. Dan vermijd je het risico dat er geen andere klant is en de boekhandelaar je roman automatisch uit de verkoop haalt.  
  
Kwebbelkont
Uit communicatief oogpunt levert het fysieke boek naar alle waarschijnlijkheid weinig op. Zelfs als je geaccepteerd wordt door een grote uitgever, zal de oplage niet meer dan duizend zijn. Alleen voor een paar grote namen drukt een uitgever méér. De publicitaire inspanning zal navenant zijn.
Als je de cijfers uit het fysieke uitgeefbedrijf ziet, zijn mijn 150 regelmatige lezers al tamelijk bevredigend. En ik kan digitaal nog veel meer doen. The sky is the limit: de vlogger Kwebbelkont (Jordi v.d. Bussche) heeft meer dan vijf miljoen volgers en er komen per maand gemiddeld 200.000 bij. Ook  Enzo Knol en Monica Geuze communiceren met meer dan een miljoen Nederlandstaligen. Deze vloggers behoren natuurlijk tot de eredivisie van hun sector. Duidelijk is wel dat we bij internet in een andere orde van grootte denken dan bij communicatie met bedrukt papier.    
  
Echt digitaal
Toch wil ik een fysiek boek, een oplage van twee is al genoeg. Eén exemplaar gaat naar de Koninklijke Bibliotheek om eeuwig te bewaren. Het andere exemplaar zet ik trots in de boekenkast, tussen Nescio en Saskia Noort in, om te pronken bij mijn vrienden. Als ik mijn boek aan mijn kinderen laat zien, zullen ze ook blij zijn.
“Wat leuk, zo’n papieren boek.”
Er meteen aan toevoegend:
“En het bestaat natuurlijk ook écht, digitaal bedoel ik.”
Voor hen en anderen die niet kunnen wachten op de papieren Te grijs een nieuw hoofdstuk in een apart blog. Hieronder een fragment.    
  
Een turbulent vertrek
De scholen zijn dicht wegens herfstvakantie en Claudia vertrekt met twee vriendinnen naar Rome. Dat is al voor de zomer afgesproken, toen hij zich nog competent, adequaat en gezond voelde, ver voor Diederiks leven werd gedestabiliseerd door zijn overplaatsing..
“Ik zal je missen,” zegt Claudia bij het ontwaken en ze knuffelen elkaar langdurig voor zij naar de badkamer gaat. Hij doet goedgeluimd boterhammen in de toaster en laat een stukje roomboter smelten in de pan voor de eieren. Later zal hij er strooikaas op doen, want daar houdt ze van. Maar nu staat ze ineens met een van woede verwrongen gezicht voor hem, de ochtendjas half open.
”Waar heb je de stop van het bad gelaten?” schreeuwt ze. ”Je weet dat ik de trein van kwart over acht moet hebben. We vliegen om twaalf uur!”
Hij loopt mee naar de badkamer waar ze op zoek gaan naar de stop, een regelmatig terugkerend ritueel sinds het stopkettinkje aan het bad is afgebroken. Is de stop achter de wasmachine gevallen? Is hij met de in het bad voorgeweekte kleren ín de wasmachine gedaan? Het is een hele zoekoperatie zo kort voor vertrek.
“Kun je niet voor deze keer een douche nemen?”

Het reactieveld onder dit blog komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld. Je kunt me natuurlijk mailen op michiel.nooren@outlook.com