Huis dierbaarder door vreemde ogen

Naarmate de verhuizing nadert, wordt mijn huis dierbaarder. Zelfs de trappen, al mag ik die niet meer gebruiken zonder begeleiding van een gezond persoon. Het is gewoonlijk mijn vrouw Angeline die achterwaarts voor me uitloopt bij het dalen (als valbeveiliging) en na de dagelijkse wandeling achter me omhoog klimt (rugdekking bij struikelen). Een gezamenlijke dans, die ik zal missen als ik in het nieuwe huis alleen in de lift sta.

Veel Yuppen
“Als je geluk hebt, wordt een kijker verliefd op je huis,” zei de makelaar. De kans dat we geluk zouden hebben was aanzienlijk, aangezien we twee woningen te koop aanboden in een bij koopkrachtige yuppen populaire buurt in Amsterdam. En inderdaad: een van de talrijke kijkers noemde de tweede etage een droomhuis. Hij bood echter de vraagprijs, wat niet genoeg was. Guller in haar bod was de bieder op de flat erboven, een Canadese vrouw van in de dertig die met haar Nederlandse man een gezin wil stichten.

Meteen verliefd
Meteen na de koop schreef ze een brief. “When I visited, I knew immediately”. Dat het huis haar een gevoel gaf van thuiskomen. Hoe zacht het licht buiten scheen op het groen. Dat ze op veel plaatsen had gewoond en dat haar moeder overal een thuis maakte met boeken en kunst. Zoals wij.
Nu hebben we veel boeken en hangt er werk van familie en vrienden aan elke muur. Eén heeft de kunstacademie gedaan. De Canadese prees dat werk expliciet.
Nooit hadden we een beleid voor wat aan de muur hing of in de boekenkast stond. Nu blijken we in een temple of culture te wonen. Het is jammer dat we weg moeten.

Illustratie: Marij Nielen: Doris Nielen (zj)

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie verschijnt dan onder jouw naam