“Het verlangen” dat je idee gejat is voor de film

Heeft regisseur Joran Lürsen van Het verlangen ons idee gejat? Die vraag drong zich op aan ondergetekende en zijn coauteur van In de schaduw van de Wolkenkrabber toen we deze feel good movie bekeken. Ons boek uit 2012 gaat over een uitgever die een commercieel profiel voor een reeks thrillers zoekt en daarvoor een voluptueuze jonge vrouw in dienst neemt, Marjan de Vries. Zij speelt haar rol als bestsellerauteur heel bekwaam, tot de roem haar naar het hoofd stijgt. Ze wordt dronken op het boekenbal en eist meer geld en invloed op de inhoud van nieuwe boeken. Ze eindigt in de Amstel, bij de aanlegplaats voor de begrafenisboot.

Onooglijke zonderling
In de film spelen Gijs Naber en Alex Klaasen twee uitgevers die een veelbelovend manuscript ontvangen van een onooglijke en stotterende zonderling, vormgegeven door Peter Bolhuis. Ze besluiten het boek op de markt te brengen als werk van een bevallige jongedame in de persoon van Chantal Janzen. Die stuwt de oplage van Het verlangen op tot grote hoogte en viert triomfen als topauteur. De echte schrijver wordt jaloers en eist publieke erkenning. Dit probleem wordt opgelost door deze voyeuristische gnoom te vermoorden, zij het niet door verdrinking.       

Thema Frankenstein
De langbenige Chantal Janzen heeft andere charmes dan de zeer mollige Marjan de Vries. De dikkige gnoom Bolhuis vertoont geen enkele gelijkenis met onze slanke mannelijke auteur, die een womanizer is.
Ook in het plot zijn er ten opzichte van ons boek rollen verwisseld. In de film komt de echte schrijver in opstand, niet zijn mediumpersonage.
Dat alles constateerden wij toen de lichten aangingen in het Citytheater in onze sfeervolle hoofdstad. Er waren veel verschillen, maar de gelijkenis in de verhaallijn was treffend. Een moord in de uitgeverswereld, veroorzaakt door de opstand van een overmoedig mens tegen zijn schepper. Ook proberen zowel Janzen als  De Vries te bewijzen dat ze zelf bestsellers kunnen schrijven, maar dat blijkt in beide gevallen overmoedig.

Plagiaat gewenst
Het verkoopsucces van In de schaduw was erg plaatselijk, maar het boek is wel door honderden mensen gelezen. Vaak bewoners van Amsterdam-Zuid, waar veel filmmensen en andere creatieven wonen. Plagiaat is dus mogelijk, zij het moeilijk te bewijzen. Jammer, want ik zou het graag willen weten. Niet om financiële claims in te dienen, die zouden alleen de advocaten rijk maken. Maar om de wetenschap dat een filmaker door ons idee geïnspireerd is. Navolging is immers het grootste compliment.