Je Perfect day bedenken is verbazend lastig

Plan een volmaakte dag. Dat is een van de opdrachten uit het hier eerder genoemde zelfhulpboek Unlimited power van Anthony Robbins. Altijd op zoek naar ingrediënten voor mijn roman omarmde ik het begrip Volmaakte dag onmiddellijk als een onmisbare peiler voor mijn spanningsboog. Ook hoorde ik direct de verleidelijke tonen van Lou Reeds It’s just a perfect day. Verder meldde een vriendin het bestaan van een Italiaanse in 2008 verfilmde roman met dezelfde titel, Un giorno perfetto. Schrijfster Melania Mazzucco beschrijft daarin de activiteiten van een aantal inwoners van Rome in de 24 uur voorafgaand aan de politie-inval waarmee het boek begint. De titel moet ironisch bedoeld zijn, want er gaat in dat etmaal veel fout, zoals dat hoort in een roman.  

Niet terugvorderbaar voorschot
Toen ik probeerde de volmaakte dag te bedenken, ontdekte ik dat het bijzonder lastig is. Verbazend, want je hoeft alleen de dingen op te schrijven die je het allerleukst vindt. Ik mag me bijvoorbeeld laten ontwaken in het Amstelhotel naast de Zweedse actrice Liv Ullmann, mijn sexgodin. Na een overheerlijke champagneontbijt in het Amstelhotel mag ik me laten opbellen door een uitgever die me een niet terugvorderbaar voorschot op Te grijs biedt van een miljoen euro. Maar maken die wonderen de dag volmaakt?   

Dieren voeren
Als je goed naar Lou Reed luistert, zie je dat hij ook worstelde met het perfecte. Vier coupletten lang is het gezellig. Hij drinkt met zijn vriendin sangria in het park en voert de beesten in de dierentuin: it’s such fun. Dan komt het vijfde couplet:
“Just a perfect day
You made  me forget myself
I thought I was
Someone else, someone good.”
En zo zijn we op deze mooie dag toch weer aan het tobben geslagen.   

Roombroodjes
Dit onvermogen om volmaakt gelukkig te beschrijven is kennelijk ons lot. In mijn roman vraagt Claudia aan haar echtgenoot Diederik hoe hij de volmaakte dag ziet.
“Een dag waarop ik niet denk aan vreselijke ziektes,” antwoordt hij.
“Dat spreekt voor zich, maar nu verder.”
“Iets leuks doen met jou. Wandelen in de stad, lunchen bij Krasnapolsky aan de Dam.”
“En lekker vrijen, dat was zeker het eerste waaraan je dacht.”
“Ja, vrijen, dat hoort er natuurlijk ook bij.”
Ze ziet zijn ongemak en vraagt door.
“Maar waaraan dacht je het eerste?”
Aarzelend zegt hij:
“Dat we thuis koffie drinken.”
Hij ziet dat ze feestelijke details verwacht, maar besluit eerlijk te zijn.
“Met een roombroodje erbij.”