Hoe rook het bij opa en oma thuis? Ik heb geen flauw idee. De inrichting van de kamers, het zware tochtgordijn aan de binnenkant van de voorkamerdeur, het gedempte geluid van de distributieradio, de smaak van de slappe, zoete thee die opa voor de kleine kinderen inschonk, dat herinner ik me nog als de dag van gisteren. Maar hoe het rook?
Neuswijzer
In de uitgebreide bespreking in het Historisch Nieuwsblad van NeusWijzer (2023) van Inger Leemans en Caro Verbeek wordt de vraag niet beantwoord, wellicht omdat woorden ontbreken. Het Jahai-volk in Maleisië heeft diverse woorden om de geur van diverse gradaties van versheid van vlees te benoemen. Het Limburgs heeft nog een speciaal woord voor hoe het veld ruikt na een onweer (“zwaai”), maar het standaardnederlands heeft vooral heel algemene woorden (”muf”) en unieke productnamen (“Earl Grey”).
Leemans en Verbeek wijten dit aan de lage status in het westen van ruiken ten opzichte van zien en horen. De laatste hebben literatuur en muziek voortgebracht. Ruiken en proeven zijn dierlijker of voor de lol en daardoor wetenschappelijk oninteressant.
Ijle geschiedenis
Mijn eigen geurgeschiedenis is ijl. Ik meen me de geur te herinneren
van een kop koffie die mijn moeder net had gezet, maar het kan ook een associatie
zijn die later aan de herinnering is toegevoegd. Vreemd genoeg komt tabaksrook in
mijn geurgeschiedenis niet voor. Roken was zo geaccepteerd (iedere lift had een
asbakje) dat je het niet merkte als de kamer blauw stond van de rook; of je
deed een raam open. Ik zal nadenken of ik nog iets meer met de neus heb
waargenomen dan de geur van mama’s koffie. Als ik me iets herinner, laat ik het
weten.
De eenvoudigste
manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je
klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer
als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als
URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten