2022 niet meteen bij het oud vuil

Guus Wakelkamp (o.a. De stad is een jongen 1987) begon zijn jaargedicht realistisch:
Ik kan de oorlog niet uit mijn gedichten schrijven;
Ook de pijn niet, het verdriet dat jij er niet meer bent.
Hij heeft dit jaar geliefden verloren, net als ik: het is de leeftijd. Ook de oorlog in Oekraïne is bij mij op de achtergrond steeds aanwezig, net als corona eertijds. Die epidemie leek per definitie een lange, onhygiënische strijd uit te sluiten, maar sinds de Russische opmars naar Kiev hoor je niets meer over covid-doden. Voor de media is het kennelijk het één of het ander.

Liefdesbetuigingen
Moeten we 2022 bij het oud vuil zetten? De al geciteerde dichter aarzelt twee couplettenlang, maar constateert dan:
Toch is er iets lichts buiten dit wikken en wegen,
diep van binnen, tussen geven en ontvangen in.
En dat is waar: behalve rampspoed heeft ook dit jaar goede dingen gebracht. Bijvoorbeeld de betuigingen van liefde en vriendschap die mij gelukkig maakten, al was de aanleiding dramatisch.

Bedoeld vrolijk
Voorbij de wanhoop en de zwarte nacht schrijft mijn vriend erg herkenbaar
gaat een adem die je steeds weer voelt:
ze stroomt, eigenwijs, beslist en zacht,  
houdt alles samen zoals het is bedoeld.
Inderdaad, je ziet telkens weer iets waaraan je vreugde ontleent, wat het leven de moeite waard maakt. De mens is niet bedoeld om lang somber te zijn. Ook 2023 zal mooie momenten geven.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan onder jouw naam geplaatst