Terug naar de radio

Ik houd niet van reünies, maar voor die van de Wereldomroep maakte ik graag een uitzondering. Ik ben altijd graag naar het riante gebouw in Hilversum gereden, waar nu AvroTros zit, die het voor de gelegenheid ter beschikking had gesteld.
In mijn tijd – de jaren tachtig - gaf het vliegtuigvormige pand driehonderd Wereldomroepers onderdak. Concurrentie via internet bestond nog niet. “Wij” hadden een eigen mediaschooltje, in het eigen bos, en een kloeke vijver met fontein. Radio Nederland Wereldomroep was geen bedrijf zoals het Noordhollands Dagblad, maar een instituut.

Nabij Timboektoe
Ik ontdekte de Wereldomroep doordat mijn vrouw een kortegolfradio had meegenomen op haar stage. Zo hoorde ik in een dorpje op driehonderd kilometer van Timboektoe nieuws en reportages van thuis. Dat maakte indruk op een journalist van een provinciale krant.

De reünie was tien jaar na de opheffing van de Wereldomroep. Ik was zelf al twintig jaar geleden vertrokken naar het bankwezen, zodat ik mocht aannemen dat veel collega’s van toen waren overleden of niet in staat om naar de Witte Kruislaan te komen.

Alsnog gefeliciteerd
Er waren evengoed genoeg bekenden. Ze waren ouder geworden en vaak dikker, onherkenbaar soms, maar gelukkig spraken ze mij aan. Eén van de mensen die ik zelf herkende, was een man die vrouw was geworden en over wie ik een verhaal had gemaakt in de Dodo, het schrijversblaadje voor de omroep.
Hoewel ik de gender-problematiek dus serieus nam, was ik naar de studio gevlucht toen zij jarig was en – zoals toen gebruikelijk bij vrouwen – gekust werd. Twintig jaar had dit laffe gedrag mij achtervolgd en ik gaf haar meteen drie zoenen, wat haar verbaasde, want ze wist amper wie ik was.
Tevreden over mezelf, ben ik vroeg weggegaan. De bekenden die er waren, had ik gesproken en ik merkte dat zij meer hadden uit te wisselen met andere, meer recente collega’s. Het was niet mijn feestje, maar ik had gedaan wat ik wilde. Hoewel ik later leidinggevende werd en daarna speechwriter voor de topman van een groot bedrijf, denk ik met weemoed terug aan mijn tijd bij de radio. Ik had tien jaar plezier en werd gewaardeerd. Ik ben weggegaan op het hoogtepunt.

Ik houd een blogpauze in juni en juli. Op vrijdag 5 augustus verschijnt de volgende post 

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Vreemd genoeg komt jouw naam dan in het reactieveld