Ik had mij gasbesparend in vijf minuten gewassen en stond nog
even gasverspillend te joy-douchen. Toen kwam uit het niets het besef hoe
arrogant ik was geweest om te denken dat ik zonder kwalen tachtig zou worden. De
meeste van mijn vrienden hebben ernstige aandoeningen en sommige zijn medicijnafhankelijk,
ik blogde daar al over. Zij zijn ongeveer van mijn leeftijd. Had ik echt
verwacht er met darmkanker af te komen? De chemotherapie was vreselijk, maar werd
gevolgd door gezonde jaren waarin ik onder andere de roman Een kleine
promotie schreef en een camino liep van vijfhonderd kilometer.
Lucas Cranach der Aeltere: Jungbrunnen/The Fountain of Youth (1546)
Doodvonnis herzien
Toen ik de diagnose kanker kreeg, was alles gericht op geruststelling.
De grens tussen curatief (genezing) en palliatief (verzachtend) was niet scherp
en de medische wetenschap kon “veel meer doen dan je denkt’’. Alsnog zou ik binnen
een paar jaar sterven. Latere onderzoeken sloten gelukkig steeds meer onheil
uit en nu zit ik hier: kankervrij. Dat wél.
Dat eerste gesprek met het medisch team was inhoudelijk onverwacht heftig. Toch
waren het geen verpletterde mensen die samen bij het ziekenhuis wegfietsten.
Mijn partner en ik konden weinig met het doodvonnis. Het zou weken geduurd
hebben voor de vreselijke werkelijkheid tot ons zou zijn doorgedrongen. Hoe
lang weet ik niet, wegens herziening van het vonnis.
Why we age
Het zal dus wel even duren voor het parkinsonnieuws helemaal is ingedaald. Dat
er verwerking plaats vindt, weet ik onder andere door twee verjaardagscadeaus.
Mijn middelste zoon gaf mij vorige maand het boek Lifespan. Why we age – and
why we don’t have to van David Sinclair (2019). Aangezien ik vrees eind
juli te horen dat mijn snelle veroudering onvermijdelijk is, leg ik dat boek
voorlopig in de kast.
Gelukkig gaf de vriendin van mijn zoon mij een paar weken later alsnog Ronald
J. Frederick’s handleiding to use the wisdom and power of your emotions to
get the life you really want. Dat ik gevoelens verdring, is zeker. Bovendien
heeft het boek een toepasselijke titel: Living like you mean it. Inderdaad,
het wordt tijd om het leven serieus te nemen.
De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Vreemd genoeg komt jouw naam dan in het reactieveld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten