Gisteravond durfde ik het niet, rivierenuitgeverij.com op mijn pc intikken. Met een handige vriend had ik de hele middag gewerkt aan mijn website. Alles leek in orde. Ik wilde dat gevoel van vooruitgang even vasthouden. Een nacht tevreden slapen in de mening dat een klus was afgerond, dat de voltooiing van mijn romanproject in zicht was.
Vóór ik vanochtend aan deze blogpost begon, had ik geen andere keus dan de site te testen. De home bleek in orde, zij het nogal groot, zodat je moet scrollen om bij de afbeelding van het boek te komen.
Het knopje contact leidt de bezoeker
inderdaad naar een contactformulier en vertrouwenwekkende informatie zoals een
fysiek adres, een telefoonnummer, een bankrekening en een KvK-nummer. So far, so good, ik moet niet te
perfectionistisch worden, anders maak ik nooit promotie naar een andere activiteit.
De derde
knop
Helaas maakte de derde
knop, over, een einde aan de illusie
dat ik de websitefase had afgesloten. Over verwees naar een basispagina van WordPress.
Was dan de moeizaam geproduceerde pagina met foto en bio helemaal verdwenen?
Nee, want als ik op de knop meer lezen
klik, zie ik een grote foto van mezelf met daaronder een beschrijving van mij
en mijn bedrijf. Onder de foto staat Hier
meer over het boek en dat klopt, want je ziet nogmaals voor- en achterkant
van Een kleine promotie. De pagina’s
bestaan dus wel, maar zijn via het menu onbereikbaar. En het menu veranderen,
hebben we al geprobeerd. Tevergeefs.
Al
masserend
Ik heb niet gehuild, noch
mijn pc van het balkon geslingerd. Mijn verslagenheid was te groot. Ik had een
moment gehoopt dat ik het einde bereikt had van urenlange slapeloosheid en
machteloze woede.
Op dat moment kwam mijn vrouw achter me staan en masseerde mijn gespannen
schouders. “Je hebt een website en mensen kunnen contact opnemen,” zei ze.
Ik wierp tegen dat de site gebrekkig was en onvindbaar met google, dat ik al
weken door een bad met stroop zwom.
“Zo moet je dat niet zien,” zei ze al knedend. ”Je bent gevorderd. Volgende
week vraag je je vriend tactvol of hij je wil helpen de site helemaal af te
maken.”
Daarmee was alles over de zaak gezegd. Ik gaf haar een kus en begon aan deze
blogpost.
De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het
reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen.
Klik de klaplijst achter Reageer
als open en klik op Naam/URL.
Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het
reactieveld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten