Mijn vader werd 99. Als ik net zo oud word als hij, heb ik nog bijna een derde van mijn leven voor me. Gezien de paranoia die papa’s laatste jaren verpestten, houd ik het liever bij mijn levensverwachting volgens het CBS: 85,3 jaar. Dat was ook de ideale leeftijd van mijn vader. “80, jongen, 85, ouder moet je niet worden,” zei hij herhaaldelijk. Inderdaad was hij op die leeftijd nog vitaal, actief en positief. Op zijn manier nog vijftien jaar doorleven, daar teken ik graag voor.
Voor een Amerikaanse president ben ik nog te jong, maar dat wist ik niet toen ik aan mijn roman begon. Donald Trump leek een kansloze kandidaat en Joe Biden was de obscure vice-president van Barack Obama. Voor mij was zeventig de leeftijd waarop ik zorgeloos zou bier brouwen en muziek maken. “Een kleine promotie” zou ver achter me liggen, het zou de bevredigende afsluiting zijn geweest van mijn schrijversloopbaan.
Ik moet constateren dat het anders is gelopen. Het project liep jaren uit en zeventien
uitgevers weigerden in de publicatie van mijn roman te investeren. Om het
verhaal beschikbaar te maken moest ik zelf uitgever worden, wat een kostbaar en
langdurig leertraject aan de schrijverij toevoegde, dat ik nog niet helemaal voltooid
heb.
Verrassend
tevreden
De verrassend tevreden stemming
waarmee ik naast mijn eerste vriendinnetje ontwaakte, was achteraf een
voorteken dat deze verjaardag memorabel zou worden. Wegens de coronaregels had
ik een sobere viering verwacht. In plaats daarvan werd ik ‘s middags naar het naburige
Merwedeplein gelokt, letterlijk In de schaduw van de Wolkenkrabber, en door vrienden toegezongen. Anderen stuurden me digitale gelukwensen.
Bij het avondeten betuigden mijn kinderen en aanhang in korte speeches hun
tevredenheid en hun liefde. Ik was natuurlijk overdonderd en pas dagen later
begreep ik dat mijn roman bijzaak was, net als mijn huis en mijn loopbaan. Ik
had iets betekend voor anderen, hun levensgeluk een fractie vermeerderd. Dat besef
maakte deze verjaardag memorabel en verlichtte de last van mijn leeftijd, zodat
ik verjongd dit kroonjaar ben ingegaan.
De simpelste
manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het
reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen.
Klik de klaplijst achter Reageer
als open en klik op Naam/URL.
Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het
reactieveld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten