Blog blok aan been voor anderen

“Een blog schrijven? Maar je bent op vakantie”. Dat is de verbaasde reactie als mensen ontdekken dat ik tijdens een verblijf elders toch wekelijks een blog schrijf. Tenzij ik het ijzeren ritme onderbreek. Zulke blogpauzes kondig ik altijd aan en ze duren altijd meerdere weken of maanden. Meestal hebben zulke onderbrekingen een reden, zoals de beëindiging van een fase in de romanproductie of een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.  

Wanhopig zoeken
De verbazing over het vakantiebloggen komt voort uit een somber beeld van dit soort verplichte schrijverij. Mensen zien mij weken tevoren al werken aan een voorraad blogs, maar die heb ik niet. Wel gehad, toen ik wekelijks een column over beleggen schreef. Ik ontdekte toen dat zo’n voorraad veroudert, niet meer aansluit bij mijn beleving van het moment.
Nooit heb ik zo’n reserveblog gebruikt, omdat er altijd iets dringenders was.

Ik weet dat mensen mij op vrijdagmiddag wanhopig zien zoeken naar een geschikt onderwerp. Mogelijkerwijs zou dat het geval zijn als ik de onderwerpen moest bedenken. Ik rapporteer echter over de voortgang van een proces, namelijk de productie van mijn roman. In dit proces doen zich keuzes voor en zijn er momenten van twijfel aan de opzet van het project en aan mijn eigen capaciteiten. Onderwerpen genoeg.   

Konijn Edward
Deze post zou bijvoorbeeld gaan over een roman die ik zit te lezen, Holland van de voormalige Irakese dienstweigeraar Rodaan Al Galidi.  Hij beschrijft in dit boek zijn ontdekkingstocht van de Nederlandse omgangsvormen.
“Loop gewoon binnen als je met iets zit,” betekent bijvoorbeeld niet dat je zomaar iemands thuiskantoor kunt binnenlopen. En rouw kan over een dier of een mens gaan, maar de vraag “is Edward een dier of een mens” is ongepast als het de dood van een mens betreft. In het geval van Edward ontdekt Rodaan gelukkig op tijd dat het om een konijn gaat.    

Limburgs heuvelland  
Door een woordenwisseling met mijn echtgenote werd bloggen tijdens vakanties een actueler onderwerp dan cultuurverschillen. We maken namelijk onze maidentrip met de pas gekochte caravan en staan bij Vaals. Mijn partner wilde vandaag een wandeling maken door de besneeuwde bossen van dit schilderachtige heuvelland. Ik stelde qua gezamenlijke activiteit een ochtendwandeling voor.
“Maar hoe moet het dan met je blog? Dat schrijf je altijd ’s ochtends.”
Toen besefte ik pas hoezeer mijn weekblog een blok aan het been is. Andermans been.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld