De brief is uit en ik ben in de race

Ondanks de toenemende stress heb ik toch een stevige synopsis geschreven. Vervolgens heb ik hoofdstuk 2 gekozen waarin Diederik kennismaakt met de PR-afdeling van de bank en snel gedesoriënteerd raakt. Dit alles heb ik zojuist gemaild naar het manuscriptenadres van Uitgeverij van Gennep. Een zware last viel van me af. Hoera, ik ben in de race! Een lange race. Pas als ik in juni niks gehoord heb, weet ik dat Van Gennep mijn roman heeft afgewezen. Tegen die tijd hoop ik meer potjes op het vuur te hebben. Nu kan ik onbezorgd op reis. Voor geïnteresseerden volgt hieronder de synopsis.

 
Synopsis van Te grijs
“Tijdens het doortrekken registreren Diederiks ogen een streepje rood in de pot”. Daarmee begint het verhaal van een 60-plusser wiens leven in vrije val raakt na een overplaatsing op zijn werk. Tot dat moment is hij een man die zijn leven goed voor elkaar heeft. Zijn nieuwe baan ziet hij als een kans om zijn kennis en ervaring op een andere plek in te zetten. De aanvaringen met zijn vrouw Claudia doet hij af als incidenten binnen een overigens goed huwelijk. En de tekenen van darmkanker ontkent hij: “Het zullen de bietjes van gisteren zijn”.

Zijn nieuwe baan op de afdeling communicatie zet Diederiks wereld op zijn kop. Jonge vrouwen die zijn dochter kunnen zijn, geven hem inhoudsloze of dubieuze opdrachten. Hij maakt voortdurend technische blunders en zijn werkplek wisselt met de dag. Terwijl de externe media laten zien hoe de bank naar de ondergang snelt, verzint hij positief nepnieuws. Dat verhindert hem niet om ook mee te werken aan een campagne voor versterking van het morele besef in het bedrijf.

In zijn slaapkamer thuis komt een extra breed bed omdat zijn echtgenote niet meer tegen hem aan wil liggen. Verder nemen door ziekte in zijn vriendenkring de zorgen over zijn gezondheid panische vormen aan. Hij zou al zijn angsten eruit willen gooien, maar daar zit niemand op te wachten.

Op het zwarte strand van een vakantie-eiland komt het hoge woord eruit: “Leven is niet mijn hobby”. Dat heeft Claudia intussen wel gemerkt. Ze vertrekt voor een huwelijkspauze naar een vriendin. Deze woont vlakbij, maar winkelt in een andere straat. Op de bank overleeft Diederik ternauwernood de voortdurende reorganisaties. In zijn lege huis maakt hij de balans op van zijn leven en concludeert gelaten: “Ik hoor er niet te zijn”.

Later, tijdens een wandeling op de mistige pier van IJmuiden, komt hij in opstand en schreeuwt: “Ik eis zinvol werk, ik eis een goed huwelijk. Ik eis geluk verdomme!”

Aan deze eisen wordt slechts ten dele voldaan. Hij wordt verleid door een jonge collega, maar hoort meteen daarna dat de bank failliet is en iedereen op straat staat. En als hij eindelijk naar de dokter gaat wegens zijn bizarre stofwisseling, blijkt hij inderdaad kanker te hebben. Hij aarzelt of hij Claudia zal bellen, maar die heeft via hun zoon het slechte nieuws al gehoord en belt zelf: “Ik heb mijn koffers gepakt en kom eraan. Als jij door de hel moet, ga ik met je mee.”

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld.