Ik hoop dat andere worstelende romanciers door mijn voorbeeld geïnspireerd worden. Soms heb je een duw in de rug nodig om kilometers te maken en dat is wat ik wil. Op 31 augustus vertrek ik naar Porto om de Camino Portugues te lopen. Dan wil ik een nieuw manuscript hebben van honderd kantjes A4, dat ik naar mijn meelezers kan sturen. Zo niet, dan stop ik. Mijn romanproject is dan mislukt.
Stokoude mama
De planning is gedetailleerd. Voor elk hoofdstuk heb ik vijf werkdagen om de scènes in de ruwbouw te plaatsen. Begin juli is dat proces voltooid en dan heb ik nog twee maanden voor de afwerking.
Deze planning houdt geen rekening met onverwachte gebeurtenissen. Op 3 mei hoop ik, na vijf jaar medische controles, gezond verklaard te worden. Als ik toch weer kanker blijk te hebben, kan de roman me waarschijnlijk geen biet meer schelen. Verder is mijn moeder 92 en fragiel. Haar overlijden zal waarschijnlijk mijn leven op zijn kop zetten.
Daarnaast werk ik als vrijwilliger voor een belangenvereniging. Vooralsnog staat alleen een congres in Stockholm op de agenda, maar er kan meer werk aankomen.
Er is dus kans op vertraging. In dat geval verschuift de deadline naar eind 2018. Ik heb dan tweeëneenhalf jaar aan Te grijs gewerkt. Als er dan nog geen veelbelovend manuscript ligt, kan ik mijn tijd beter besteden. Een stopreden die niet in het lijstje voorkwam dat ik in mijn vorige blog noemde, maar wel heel belangrijk is: je leeft maar één keer en moet je tijd optimaal besteden.
Vervagende stip
Toen ik bij mijn pensionering in juni 2016 aan Te grijs begon, werkte ik strak toe naar een stip aan de horizon. In januari 2017 lag er een leuk, maar slecht geordend en onvolledig manuscript van honderd kantjes. Tijdens het aanvullen en ordenen ben ik het zicht op mijn doel kwijtgeraakt en misschien komt die helderheid niet meer terug en moet ik dat accepteren. Mijn partner Angeline beschreef onbedoeld het proces in een bekroonde haiku:
De planning is gedetailleerd. Voor elk hoofdstuk heb ik vijf werkdagen om de scènes in de ruwbouw te plaatsen. Begin juli is dat proces voltooid en dan heb ik nog twee maanden voor de afwerking.
Deze planning houdt geen rekening met onverwachte gebeurtenissen. Op 3 mei hoop ik, na vijf jaar medische controles, gezond verklaard te worden. Als ik toch weer kanker blijk te hebben, kan de roman me waarschijnlijk geen biet meer schelen. Verder is mijn moeder 92 en fragiel. Haar overlijden zal waarschijnlijk mijn leven op zijn kop zetten.
Daarnaast werk ik als vrijwilliger voor een belangenvereniging. Vooralsnog staat alleen een congres in Stockholm op de agenda, maar er kan meer werk aankomen.
Er is dus kans op vertraging. In dat geval verschuift de deadline naar eind 2018. Ik heb dan tweeëneenhalf jaar aan Te grijs gewerkt. Als er dan nog geen veelbelovend manuscript ligt, kan ik mijn tijd beter besteden. Een stopreden die niet in het lijstje voorkwam dat ik in mijn vorige blog noemde, maar wel heel belangrijk is: je leeft maar één keer en moet je tijd optimaal besteden.
Vervagende stip
Toen ik bij mijn pensionering in juni 2016 aan Te grijs begon, werkte ik strak toe naar een stip aan de horizon. In januari 2017 lag er een leuk, maar slecht geordend en onvolledig manuscript van honderd kantjes. Tijdens het aanvullen en ordenen ben ik het zicht op mijn doel kwijtgeraakt en misschien komt die helderheid niet meer terug en moet ik dat accepteren. Mijn partner Angeline beschreef onbedoeld het proces in een bekroonde haiku:
het verre lichtje -
toen ik naar iets anders keek
is het uitgegaan.
Het reactieveld onder dit blog komt
tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen.
Klik de klaplijst achter Reageer
als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld. Je kunt me natuurlijk
mailen op michiel.nooren@outlook.comtoen ik naar iets anders keek
is het uitgegaan.
Ha Michiel, je hebt vast al geschreven over het doel van het schrijven. Ik zou me kunnen voorstellen dat de schrijver de lezer iets wil zeggen, of vertellen. Zoals je een gehoor nodig hebt wanneer je iets spannends hebt meegemaakt. Hoe zit dat bij jou? Heb je je zegje al gedaan, ook zonder je roman? Is het licht daarom uitgegaan?
BeantwoordenVerwijderen