Het huwelijk zou verdwijnen, het was een ossefied structure, net als de gewoonte om je hoogleraren met professor aan te spreken. Wat ervoor in de plaats zou komen wisten wij niet. De cultus om de professor heen is spoorloos verdwenen, maar het huwelijk is helemaal terug.
Dat mijn oudste zoon ging trouwen, is achteraf gezien niet zo vreemd. Hij en zijn vrouw willen dingen netjes doen, zoals het hoort. Zo werd ik een keer gecorrigeerd omdat ik een houten lepel aan een van de kinderen gaf om mee te spelen, in plaats van een stukje speelgoed dat daarvoor bedoeld was.
Dat hij zijn aanstaande ten huwelijk vroeg op een romantische plaats was niet zo verbazend, maar dat het huwelijk op een kasteeltje plaatsvond en dat haar vader haar moest weggeven wel. Even dacht ik dat ze de traditie volgde, maar dat was niet waar, want de vader moet traditioneel toestemming geven voor het huwelijk, maar daar was in dit geval geen sprake van. Ook was de bruid in verwachting, wat vroeger een schande was.
Door haar broer
Drie jaar later vertelde mijn een na oudste zoon dat hij zijn geliefde ten huwelijk had gevraagd, tijdens de wintersport in de sneeuw. De plechtigheid op het stadhuis was een formaliteit, maar vier maanden later vond de viering plaats, op een partyboerderij met speeches en alles. Omdat ik wegens mijn ziekte deze keer geen speech kon houden, had mijn zoon bedacht dat ik hem kon weggeven. Vervolgens werd het stel zogenaamd in de echt verbonden door haar broer, die dit deed met zoveel verve dat de plechtigheid op het stadhuis op de achtergrond raakte.
Roze koeken
Ook in mijn wijdere omgeving trouwen de kinderen de een na de ander, zodat op dit gebied van vermolmde structuren geen sprake kan zijn. Toen Angeline en ik gingen trouwen was dat omdat ik dan niet in militaire dienst hoefde, een andere reden was er niet. Wij trouwden op maandag omdat het dan gratis was. De plechtigheid was sober en naderhand gingen we koffie drinken met de twee getuigen. Bij wijze van traktatie namen we er roze glacé koeken bij. Vervolgens gingen we weer aan de studie. De ouders werden naderhand op de hoogte gebracht. We waren voorlopers, op een toestand die nooit is gekomen.
(eindredactie: Angeline Jansen)
De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveldtevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op deklaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten