Na mijn korte ochtendwandeling zit ik hier aan mijn bureau te piekeren. Ergens in de komende twee jaar zal ik afscheid moeten nemen. Ik weet nog niet precies hoe snel de ziekte voortschrijdt en welke ongemakken nog in het verschiet liggen, maar dat ik ergens in die periode het tijdelijke met het eeuwige moet verwisselen is zeker.
Ik ga ervan uit dat ik tot eind december in een draaglijke toestand ben, ook voor mijn vrouw Angeline. Dan is de geboorte uitgerekend van mijn derde kleinkind, het eerste kind van mijn middelste zoon Laurens en zijn vrouw Cécile en tevens mijn eerste kleinzoon. Daarna zal de kwaliteit van mijn leven bepalend zijn voor het tijdstip waarop ik de huisarts vraag om mij een dodelijke injectie toe te dienen en mij zo uit mijn lijden te verlossen.
Ik stel me zo voor dat ik ook mijn laatste nacht in bed met mijn echtgenote doorbreng, zoals de voorgaande nachten, en een paar uur zal kunnen slapen. Dan zullen de kinderen komen om mij samen met mijn vrouw uitgeleide te doen.
4 brieven
Op een nader te bepalen tijdstip zal ik mijn vier kinderen een brief overhandigd hebben, waarin ik wijze raad geef. Maar wat te doen aan mijn vrienden die vaak al langer in mijn leven zijn dan mijn kinderen? Hun raad geven lijkt mij zinloos: wie ben ik dat ik zou weten hoe ze hun leven zo goed mogelijk kunnen blijven vormgeven.
Hun loopbaan ligt achter hen en aan hun persoonlijk leven valt weinig meer te veranderen, maar zij vertegenwoordigen een schat aan herinneringen. Aan tijden van jeugd en kracht en overmoed, zoals ook is vastgelegd op talloze foto's. Ik krijg bijna zin om afscheid te nemen.
(eindredactie: Angeline Jansen)
De eenvoudigste manier om te reageren isvia facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveldtevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op deklaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je
naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten