De ouderdom komt met gebreken en daar neemt mijn lichaam als CBS-patient een extra voorschot op. Tegelijk word ik ook sentimenteler en dat is niet alleen een nadeel.
Het lichaam wordt stijver en allerlei pijntjes doen hun intrede. Verder neemt het uithoudingsvermogen af. Het gezichtsvermogen wordt minder en ook het gehoor wordt minder. Bijna iedereen boven een bepaalde leeftijd is brildragend en dat is normaal. Anders ligt het bij het gehoorverlies. Mensen worden boos als ze iets niet verstaan en wijten het aan zacht praten, slecht articuleren of achtergrondgeluiden. Doof zijn is nog altijd een schande en dat is de reden waarom veel mensen weigeren een hoortoestel te dragen.
Tranen met tuiten
Een ander ouderdomsverschijnsel is een toename van het aantal keren dat ik tot
tranen toe bewogen ben. Als ik in een relationele crisis zou zitten - maar daar
doen we niet meer aan -, is het normaal om te huilen. Idem als ik op tv een
reportage over Gaza of Oekraïne bekijk.
Maar het gaat over de grens van verantwoord huilen als
ik naar een romcom zit te kijken en dan precies ga huilen wanneer het de
bedoeling is, terwijl dat vaak ten overvloede ook nog eens wordt voorgedaan.
Verder ben ik in tranen bij gevallen van onrecht en tegenslagen waar mensen
echt niks aan kunnen doen.
Mijn echtgenote Angeline is blij met de verlaging van
mijn interne drempel op mijn sentimentaliteit en vindt het natuurlijk
overkomen. Ik ben geneigd het met haar eens te zijn, maar ik heb toch een punt
van twijfel. Dat ik nooit gehuild heb om mijn ziekte. Geen moment.
(eindredactie: Angeline Jansen)
De eenvoudigste manier om te reageren isvia facebook
of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het
reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer
als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als
URL: www.mn.nl.
De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten