Bij de pensionering vallen de mensen uiteen in twee groepen. De ene “hoeft
niets meer”, komt laat uit bed, loopt om half twaalf nog onverzorgd in pyjama
rond, na bij het trage ontbijt uitgebreid de krant te hebben gelezen. De andere
is vroeg in de kleren en heeft haast om alles te doen wat tijdens het werkende
leven is blijven liggen. Uit het feit dat ik elke week blog, kunt u opmaken tot
welke groep ik behoor.
Aanvankelijk verbaasde ik me over de eerste groep: hadden die mensen dan geen ambitie behalve laat opstaan? Geen gevoel wat hen in actie brengt? Alexandre Dumas gaf zijn Graaf van Monte Cristo (1854) wraak als levensdoel, wraak op degenen die hem zijn grote liefde hadden afgenomen en jaren in de gevangenis hadden laten wegkwijnen.
De hoofdpersoon uit Veranderen: methode (2022) van Edouard Louis heeft
een soortgelijke motivatie: “ik wilde succes hebben uit wraak”. Wraak voor de
keren dat hij bij de gymles als laatste werd gekozen met de woorden “Nou ja,
Eddy dus”. Dat hem gevraagd werd “normaal” te doen in plaats van nichterig. Dat
hij in een armlastig milieu is opgegroeid in een verpauperd deel van Noord-Frankrijk.
Premobiele horloges
De meeste mensen hebben meer bescheiden verlangens. Een verhuizing van
de stad naar het platteland is populair. Zo populair dat Een tweede leven
(1934) van de reeds lang overleden Brit R.C.Sherriff opnieuw is uitgegeven,
ondanks gedateerde details. De man krijgt bijvoorbeeld de gebruikelijke klok bij
zijn vertrek, hoewel “tijd niet langer van het grootste belang is”. In
Nederland was in de pre-mobiel periode een horloge gebruikelijk.
Tot de gebruikelijke ambities behoort ook het schrijven van een boek. Zo heb ik
zelf de roman Een kleine promotie gepubliceerd over een oudere bankman
die wordt overgeplaatst naar de PR-afdeling van zijn noodlijdende bank.
Lui genot
Of het door mijn dodelijke ziekte komt, weet ik niet, maar ik
krijg steeds meer begrip voor de luie levensgenieters. Mijn jaren zijn geteld
en mijn leven is eigenlijk af. Ik heb de wensen van mijn ouders vervuld (academische
titel, leuke vrouw, goede baan, nakomelingen) en de kinderen zijn tevreden over
de (vrije) opvoeding, mijn vrienden heb ik bijgestaan in the hour of need.
Door mijn lichamelijk en geestelijk verval zal ik geen nieuw boek meer schrijven
en behoren mijn muzikale ambities tot het verleden. Ik kan me beter de geneugten
van laat opstaan en niet scheren alvast eigen maken, zolang ik in die zaken nog
een keus heb.
Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)
De simpelste manier om te reageren
is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het
reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen.
Klik de klaplijst achter Reageer
als open en klik op Naam/URL.
Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan onder jouw
naam geplaatst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten