Een handleiding voor de oudere man

Schrijfdrang leidt tot een overaanbod van manuscripten en boeken, betoogde ik in mijn vorige post. Het woord schrijfdrang blijkt echter weerstanden op te roepen, zo merk ik aan de ontkennende reacties. Schrijfdrang is echter iets anders dan schrijfdwang. Bij dat laatste krijg je het beeld van iemand die dagen en maanden obsessief achter zijn computer zit en probeert een tekst uit zijn hoofd te wringen. Een schrijvende versie van kunstschilder Bavink in Nescio’s Titaantjes die de werkelijkheid op het doek moet dwingen. Met verf lukt hem dat niet. Uiteindelijk kiest hij voor een minder subtiele aanpak en probeert de zon te vangen in een hoedendoos.

Leuk einde
Bovendien heb ik Een kleine promotie (binnenkort te koop bij bol.com, nu alleen via een mailtje naar rivierenuitgeverij@outlook.com) niet geschreven uit pure schrijfdrang alleen. De laatste jaren van mijn werkende leven waren sociaal erg leuk, hoewel bijna alle collega’s  jonge moeders waren. Een paar mannen waren net zo oud als ik en die waren niet gelukkig met de dominantie van de nieuwe generatie. Ik onderwierp me daaraan, het was de realiteit. Voor mijn nederigheid werd ik ook beloond. Toen ik een jaar ziek was hielden mijn collega’s al die tijd contact.      

Afwijzende doelgroep
Mijn werkervaring was zo positief, dat ik een handleiding voor de oudere werknemer wilde schrijven, in de vorm van een autobiografische roman. Omdat het werk verbonden is met de rest van je leven, zijn het geleidelijk aan de belevenissen geworden van een ouder wordende man. Die had ik als doelgroep voor ogen.
Weldra bleek echter dat juist de doelgroep zich niet in de problematiek herkende. Zo werd een gesprek van vier oudere bankmedewerkers als parodie opgevat. Door de ouderen dan. Voor jongeren als mijn middelste zoon was het een feest van herkenning, dat stak hij niet onder stoelen of banken.         
      
Onhoorbaar geritsel
Het netwerk van de B-bank is down en de mannen praten bij het zitje over e-readers.
“Ik lees papieren boeken en de papieren krant,” zegt de souschef. ”Punt uit. De krant is wél veranderd. Nauwelijks nieuws op de voorpagina. Een of twee berichten en een opgeblazen foto. En hij ritselt niet meer.”
Dat is Diederik ook opgevallen. Hij pakt een krant van tafel en frommelt met het papier. Het maakt nauwelijks geluid.
“Volgens mijn zoon kan ik bepaalde hoge tonen niet meer horen. Sebas, zo heet mijn zoon, vouwde laatst een plastic boodschappentasje op om het te bewijzen. Kijk pap, dit maakt nog meer herrie dan de krant. Ik hoorde niks.”
De drukwerkman wijst iedere suggestie van gehoorverlies van de hand.
“Lijkt me onwaarschijnlijk dat het daaraan ligt. Het krantenpapier is sowieso veranderd en de krant is anders gevouwen, dus dat ritselt anders. Ik heb juist het idee dat ik beter hoor. ’s Nachts word ik wakker van het minste geluid.”

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld