Ze zijn er, de honderd exemplaren van Een kleine promotie. Mijn partner Angeline was onverdeeld blij. Ik zelf was verward, ik kon het niet geloven. Ik heb vijf jaar gewerkt aan het boek. Ik heb op het laatst nog twee weken moeten wachten op levering van de proefdruk door vertraging bij post.nl. Het akkoord dat ik gaf, stamt ook van vorig jaar. Verder was het mailadres van mijn rivierenbuurtuitgeverij om onbekende reden uit de lucht gehaald (is zojuist hersteld). Alles zat tegen en nu stond daar ineens een pellet vol met mooie, serieuze boeken. Mijn boeken.
Het zal voor de
verwerking van het nieuws niet geholpen hebben, dat ik vol zat met
pijnstillers. Ik kreeg zondagnacht vreselijke hoofdpijn die met een paar pillen
niet te bestrijden was. De volgende ochtend naar de dokter. Die adviseerde mij
per dag vier Ibuprofenpillen te slikken en acht Paracetamollen en drie
Tramadollen. Die laatste zijn alleen op recept te krijgen, omdat het
verslavende opiaten zijn. Tramadol geeft je inderdaad een fijn gevoel, anders
dan de normale pijnstillers die in grote hoeveelheden onprettig zijn. Vanwege
de positieve bijwerking is Tramadol ook populair bij mensen zonder
pijnklachten. Dat ze dan te suf zijn om auto te rijden, nemen ze op de koop
toe.
Verlustigen
Door de medicijnmist
heen begon uiteindelijk door te dringen dat ik een fase verder ben gekomen. Ik
kan me nu immers verlustigen aan mijn boek en het cadeau doen aan allen die me
hebben geholpen. Hun werk heeft resultaat opgeleverd. Belangstellenden kunnen de
roman binnenkort ook op bol.com kopen (nu alleen bij rivierenuitgeverij@outlook.com).
Waarom ben ik dan niet juichend blij? Toen ik vanochtend zand schepte op de urn
met mama’s as begreep ik het. Ze had mijn roman zo graag in haar handen
gehouden. De kuil in het familiegraf was
ruim en ik had een boek bij me. Zou ik het aan haar meegeven? Ik had het in een
plastic zakje. Het was dus beschermd tegen het vochtige zand. Toen besefte ik
dat het een vreemde indruk zou maken als ik mama een boek meegaf. Misschien
waren grafgiften wel uitdrukkelijk verboden op deze R.K.-begraafplaats. Ik stak
de schep in het hoopje zand en liep weg. Met spijt over een gemiste kans.
De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten