Zal ik ook een mamaroman schrijven?

 Waarschijnlijk worden er met de feestdagen weer meer boeken over moeders cadeau gegeven. Het aanbod is veel  ruimer dan je zou verwachten. Willen veel schrijvers “genadeloos afrekenen” met hun moeder nu zij hun kritiek niet meer kan lezen? Is er sprake van een plaag, zoals de Volkskrant vorig jaar schreef. Toen was De moeder de vrouw zelfs het thema van de boekenweek.

Stervend kijven
Volgens een Duitse expert in de Nederlandse literatuur gaan romans tegenwoordig vaker over zaken die dicht bij huis liggen en de schrijver zelf heeft meegemaakt. Je komt dan al  snel bij je ouders uit. Dat mag zo zijn, maar Tommy Wieringa beschrijft in Dit is mijn moeder (2019) wel degelijk een tumultueuze relatie. “Mijn moeder was eigenzinnig, avontuurlijk en onvoorspelbaar. Aan haar drie kinderen liet ze zich weinig gelegen liggen,” constateert hij. 

Toch bleef Wieringa contact met haar houden – en ruzie maken, tot op haar sterfbed. Hij schreef uiteindelijk 188 pagina’s over haar. Ter verklaring citeert hij de dichteres Neeltje Maria Min: “Vergeet niet te treuren, als je dat overslaat blijft ze altijd met je mee willen.”       

Geschifte mam
Maarten ’t Hart had ook een moeilijke relatie met zijn volgens hem paranoïde moeder. Hij wachtte met Magdalena (2016) tot de dood van haarzelf en haar broers en zussen die ‘net zo geschift waren’. Ze dachten allemaal dat hun partners vreemd gingen. Ma ’t Hart was er van overtuigd dat haar streng gereformeerde man tijdens het bidden naar andere vrouwen gluurde. Ook zou hij, doodgraver van beroep, in een graf een vrouw verborgen houden, mét haar fiets. ‘t Harts vreemde verhaal sloeg enorm aan bij het lezende publiek. Magdalena is tot nu toe 13 keer herdrukt.       

Ontreddering
Sinds de overigens voorziene en tijdige dood van mijn moeder ben ik verdrietig en ontredderd. Het verbaast me dan ook zeer dat ik niet over haar wil schrijven. Feit is dat ik niks over haar te zeggen heb. Ik had een stroom herinneringen verwacht. Verder dan “ze was een goede moeder” kom ik echter niet. Misschien is dat het probleem. Een roman gaat vaak over conflicten, en die waren er niet tussen mij en mama. Dan ben je gauw uitgeschreven.
Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie)

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld