Eersteling uit de schaduw

Binnenkort verschijnt, deo en corona volente, een heruitgave van In de schaduw van de Wolkenkrabber. Dat was mijn eerste fictionboek, een literaire thriller naar een idee van Cécile Sanders. Toen was zij medeauteur, nu researcher voor het blog over mijn roman Een kleine promotie. In juni 2013 presenteerden Cécile en ik de eerste editie bij Jimmink, de boekhandel van de Rivierenbuurt. In die gerieflijke wijk, bekend van Anne Franks kindertijd, speelt het verhaal zich af.

Boekhandelsboycot
De samenwerking met uitgever Boekscout verliep moeilijk. Allereerst waren correcties niet doorgevoerd, of hadden geleid tot nieuwe fouten. We zeiden daarom spoedig het contract op. Een nieuwe uitgave liet helaas op zich wachten. Weldra was het boek alleen nog incidenteel antiquarisch verkrijgbaar. Dit tot verdriet van Jimmink, die voor een goede prijs gesigneerde exemplaren had verkocht aan buurtbewoners. Zonder dat hij hoefde te investeren in voorraad, want wij leverden de boeken aan. Jimmink betaalde pas na verkoop, maar die verkoop deed hij ook bekwaam. De andere boekhandels boycotten ons boek, omdat Boekscout een lagere boekhandelsmarge hanteerde dan de gebruikelijke 40% van de winkelprijs. Ook dat ontdekten we pas na sluiting van het contract.      

Montere blikken
De eerste editie, waarvan ik één exemplaar heb, ligt voor me op de keukentafel waaraan ik dit blog schrijf. Mijn scènes van In de schaduw schreef ik op mijn werkkamertje, ‘s avonds, want ik werkte nog. Bij bankverzekeraar SNS REAAL, die na talloze reorganisaties door de overheid van de ondergang werd gered. In 2013, hetzelfde jaar waarin In de schaduw verscheen en ik gediagnosticeerd werd met dodelijke darmkanker. Die diagnose was voorbarig: ik heb sindsdien zeven jaar geleefd, waarin ik vijfhonderd kilometer camino de Santiago heb gewandeld en een tweede fiction-boek geschreven. Op de omslagfoto’s van In de schaduw is van mijn ziekte niks te zien: ik kijk net als Cécile monter de wereld in.       

Mossels of kokkels
De confrontatie met een eerder schrijfsel is vaak ontluisterend. Voorzichtig  bekijk ik de titel, de eerste en laatste pagina. Het dreigende In de schaduw van de Wolkenkrabber vind ik een spannende titel voor een thriller die bovendien appelleert aan een iconisch gebouw in de hoofdstad. Het verhaal start visueel, met de dikke Marjan de Vries die voor het raam zit en chocolade zeevruchten eet, mosselen of kokkels, naar gelang de van de Amstel naderende trams links of rechts de Wolkenkrabber passeren. Het verhaal eindigt met het vertrek van de vrouw die Marjan vermoord heeft. Ze loopt de trap en slaat de voordeur dicht, maar haar gastheer kijkt toch even door het raam. Om te controleren of deze gevaarlijke vrouw ook echt het pand verlaten heeft. Niet verkeerd, deze ijkpunten. Ik ben blij dat het boek weer te koop komt.