Herschrijven en het slipje van Iris

Volgens wijlen W.F. Hermans (De donkere kamer van Damokles, 1958) mag in een roman geen mus van het dak vallen zonder gevolgen voor de dramatische handeling. Nu ben ik geen fan van deze zure geoloog annex schrijver, maar hij heeft gelijk. Aan het eind van mijn herschrijfmaand januari heb ik daarom het slipje van Iris in Diederiks kast gelegd. Hij had het in zijn bed gevonden en meegenomen, nadat ze hem verleid had. “Maar wat heeft hij er toen mee gedaan?” vroeg een meelezende vriend terecht.   

Tussen zijn ondergoed
Ik vind herschrijven erg moeilijk, zelf als het zo’n klein dingetje betreft. Uiteindelijk heb ik mijn hoofdpersoon het slipje van zijn collega na de was gewoon bij zijn ondergoed laten leggen, als aandenken. Daar vindt hij het terug, als hij het in zijn broek heeft gedaan en snel een schone onderbroek wil pakken. Achteraf een simpele oplossing, temeer omdat Diederiks vrouw Claudia uit huis is voor een huwelijksevaluatie.
Aan het eind van Leven is niet mijn hobby komt ze terug, maar dat beschrijf ik niet. “Als jij door de hel moet, ga ik met je mee,” zegt ze door de telefoon en daarmee besluit ik het verhaal. De hel van de erop volgende kankerbehandeling ken ik te goed, om me er opnieuw in te willen verdiepen.
 
Stofranden resteren
Mijn Diederik heeft natuurlijk al ervaring met narigheid. Hij is zijn vrouw, baan en gezondheid kwijt. En juist dan begint hij zijn richting te hervinden. Die keer ten goede is bij de meelezers niet overgekomen en daarom heb ik een opruimscène ingevoegd. In het volgende fragment heeft Diederik de geest gekregen en de stapels oude tijdschriften in zijn werkkamer ongezien in een tas gestopt en weggegooid. Stofranden resteren.

Als hij met een dweil de vloer schoonmaakt, valt zijn oog op de tas van zijn basgitaar, ook dik onder het stof. Hij neemt het zware pakket mee naar het aanrecht en begint het mechanisch te poetsen tot het weer glanst. Dan is het tijd voor een vroege borrel of een late mok thee. Hij kiest voor thee, die hij in de keuken opdrinkt, kijkend naar zijn bastas. Was het instrument rood of bruin? Het is zo lang geleden dat hij muziek heeft gemaakt. Met Claudia natuurlijk, maar die speelt nog, en hij… Hij glijdt af naar somber gepeins, tot hij nieuwsgierig wordt: hoe klonk die bas eigenlijk?  

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld