Schuldgevoel overviel me deze week toen ik Dante’s De
goddelijke komedie zat te lezen. Ik
wil een eigentijdse roman schrijven en moet dus goed op de hoogte zijn van wat
er nu gebeurt op literair gebied. En wat
doe ik? Ik besteed mijn tijd aan een in Nederlands proza vertaald Italiaans
gedicht van een rancuneuze balling uit 1321. Terwijl lezend Nederland massaal De tolk van Java aanschaft, waarmee
Alfred Birney de Libris Literatuurprijs heeft gewonnen. En zich verdiept in de
bestseller My way van Monica Geuze,
die ons inwijdt in de nieuwe wereld van de vloggers. Van Geuze kan ik als blogger
het nodige leren over het vergroten van mijn bereik. Wie weet moet ik filmpjes
gaan maken om publiek voor Te grijs
te werven. De concurrentie is groot en
je moet tegenwoordig als schrijver van
alle markten thuis zijn. Monomediaal werken
is just not good enough.
Oltmans traagheid
Ik geef dus kostbare tijd aan oude meuk. Als het gaat om klassieke romans is dat te verdedigen. Veel romans uit de 20ste en 19de eeuw zijn prima leesbaar en relevant voor de hedendaagse schrijver. Naarmate we in de tijd teruggaan wordt de actie wél langer ingeleid. J.F. Oltmans –die van de boekenlijst– begint Het slot Loevenstein (1833) met een lange uitleg. Hij heeft al een tijd oude manuscripten liggen uit de Tachtigjarige oorlog. “Menigmaal had mij de lust bekropen, om ze door druk gemeen te maken. Dan, niet gewoon voor het publiek te schrijven, liet ik dit voornemen varen.” Zo zeurt hij nog een tijdje door, voor we in Heusden een ruiter zien naderen en het avontuur begint.
Ik geef dus kostbare tijd aan oude meuk. Als het gaat om klassieke romans is dat te verdedigen. Veel romans uit de 20ste en 19de eeuw zijn prima leesbaar en relevant voor de hedendaagse schrijver. Naarmate we in de tijd teruggaan wordt de actie wél langer ingeleid. J.F. Oltmans –die van de boekenlijst– begint Het slot Loevenstein (1833) met een lange uitleg. Hij heeft al een tijd oude manuscripten liggen uit de Tachtigjarige oorlog. “Menigmaal had mij de lust bekropen, om ze door druk gemeen te maken. Dan, niet gewoon voor het publiek te schrijven, liet ik dit voornemen varen.” Zo zeurt hij nog een tijdje door, voor we in Heusden een ruiter zien naderen en het avontuur begint.
EU-immigrant Crusoe
In de 18de eeuw – toen de Britten ook al voortdurend overhoop lagen met Europa– publiceerde Daniel Defoe zijn Robinson Crusoe (1819). Hij begint met een vroom voorwoord en overvoert zijn lezers vervolgens met details over het gezin waar zijn fictieve hoofdpersoon vandaan komt. Zijn vader kwam uit Bremen en heette eerst Kreutznaer, later verbasterd tot Crusoe. Zijn moeder stamde uit “a very good family” in York.
Net als de lezer wil afhaken, hoort hij dat de oudste broer van Robinson gesneuveld is bij Duinkerken. “What became of my second brother I never knew any more than my father and mother did know what was become of me.” En met die zin trekt hij ons het ijzersterke verhaal in over Crusoe’s schipbreuk en jarenlange verblijf op een eenzaam eiland.
In de 18de eeuw – toen de Britten ook al voortdurend overhoop lagen met Europa– publiceerde Daniel Defoe zijn Robinson Crusoe (1819). Hij begint met een vroom voorwoord en overvoert zijn lezers vervolgens met details over het gezin waar zijn fictieve hoofdpersoon vandaan komt. Zijn vader kwam uit Bremen en heette eerst Kreutznaer, later verbasterd tot Crusoe. Zijn moeder stamde uit “a very good family” in York.
Net als de lezer wil afhaken, hoort hij dat de oudste broer van Robinson gesneuveld is bij Duinkerken. “What became of my second brother I never knew any more than my father and mother did know what was become of me.” En met die zin trekt hij ons het ijzersterke verhaal in over Crusoe’s schipbreuk en jarenlange verblijf op een eenzaam eiland.
Surrealistische komedie
Toen ik aan De goddelijke komedie begon, verwachtte ik dat mijn geduld flink op de proef zou worden gesteld. De eerste zin was dan ook een prettige verrassing.
“Op het midden van onze levensweg bevond ik mij in een donker woud. (…) Wanneer ik eraan denk, slaat mij de schrik weer om het hart.” Dante zet ons meteen midden in zijn surrealistische tocht door Hel, Voorgeborgte en Hemel.
Toen ik aan De goddelijke komedie begon, verwachtte ik dat mijn geduld flink op de proef zou worden gesteld. De eerste zin was dan ook een prettige verrassing.
“Op het midden van onze levensweg bevond ik mij in een donker woud. (…) Wanneer ik eraan denk, slaat mij de schrik weer om het hart.” Dante zet ons meteen midden in zijn surrealistische tocht door Hel, Voorgeborgte en Hemel.
Lezen van
oude literatuur is duidelijk nutteloos als je de nieuwste romanmode wil volgen.
Wel kunnen de schrijvers van lang geleden je laten zien, hoe je een verhaal
vertelt. Daarin zijn ze onovertroffen, het feit dat ik ze ken en lees bewijst
dat.
Het reactieveld komt tevoorschijn als je
klikt op Opmerkingen. Probleem met
plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer
als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt
tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen.
Oude meuk lezen is altijd zinvol, Michiel.
BeantwoordenVerwijderenVeel woorden kennen uit oude tijden sterkt het karakter, zegt de I Tjing. Laat je figuren ook veel oude woorden tot zich nemen.