vrijdag 11 november 2016

Terugblikken op president Trump

Schrijven zou je moeten doen in een ivoren toren, wat dat betreft was ik op Lesbos nog te dicht bij GSM-masten en internetkabels. Ook daar zou ik ernstig afgeleid zijn door de verbijsterende verkiezingsoverwinning van Donald Trump.
Het zal mijn journalistenachtergrond zijn, maar ik moet daar dan over schrijven en de enige plek daarvoor is mijn roman. Daarin hebben eerder de aanslagen in Parijs en de vluchtelingencrisis een plaatsje gekregen, meer uit mijn professionele behoefte dan wegens de dwingende relevantie voor het verhaal. Wel zijn nieuwsfeiten illustratief voor de omgeving waarin mijn personages zich ontwikkelen. 



President Tsaar
Veel nieuwsfeiten zijn een hele roman waard, zoals A.F.Th. van der Heijden laat zien. Naar aanleiding van het neerschieten van MH 17 boven Oekraïne schrijft hij de NRC-feuilleton  President Tsaar op Obama Beach die als boek zal worden uitgegeven. Bij het vierde deel van de cyclus De tandeloze tijd liet hij zich mede inspireren door de dood van de verslaafde kraker Hans Kok in een Amsterdamse politiecel in 1985. Dit deel, Advocaat van de hanen, verscheen echter vijf jaar na Koks dood. Die had zijn actualiteit natuurlijk verloren. En dat is het probleem van nieuwsfeiten: tegen de tijd dat een boek verschijnt zijn ze vergeten of achterhaald.

A proud immortality
Dat probleem wil ik oplossen door Diederik en Claudia op te voeren als Trump twee jaar president is. Insjallah rolt Te grijs dan van de pers. Claudia heeft nooit verwacht dat de vastgoedtycoon in het Witte Huis veel voor elkaar zou krijgen. Als goed historicus heeft ze Democracy (1880) gelezen van Henry Adams over een president die net als Trump een outsider is. “He came to Washington determined to be the Father of his country, to  gain a proud  immortality – and re-election.” In de slangenkuil van D.C. ontdekt hij echter dat zijn macht veel te beperkt is om deze ambities te verwezenlijken.

Trumps zwakke score
Diederik verliest bijna de macht over het stuur als de nieuwslezer het meldt: de PVV is in de peilingen gestegen tot zestig zetels. Hij schreeuwt naar Claudia.
”Zometeen krijgen we nog een regering met die eikel aan het hoofd! Dan is de rechtsstaat zo afgeschaft.”
Maar zijn vrouw is niet onder de indruk.
“Weet je nog dat we in 2016 bang waren voor Donald Trump? We zaten toen ook in de auto, mama was gevallen. Jij zei: linke soep, Trump is dikke maatjes met Poetin en wil zich losmaken van Europa. En wat is er gebeurd?”
Met Wilders zo goed als aan de macht in Nederland vindt Diederik dit een irrelevant gesprek. Bovendien weet hij niet meer wat hij precies gezegd heeft. Claudia vervolgt: ·
“Toen Poetin groene mannetjes naar Estland stuurde, was de vriendschap snel voorbij. En Trump versterkte de Amerikaanse troepenmacht in Europa. En wat de andere beloftes betreft: die versnelling van de groei is er niet gekomen en Obamacare bestaat voort onder een nieuwe naam. Homostellen mogen nog steeds geen kinderen adopteren, die belofte is hij nagekomen. Geen score om wakker van te liggen.”
“Tenzij je een homostel met kinderwens bent.”
Diederik begrijpt zelf niet waarom hij dit zegt en vraagt: “Ben je dan echt niet bang voor Wilders?”




Geen opmerkingen:

Een reactie posten