Het interview met Diederik teruglezend, verbaast het me dat hij niet gevraagd heeft waarom ik zijn sombermakende crisis wil beschrijven. Met dezelfde inspanning zou ik mijn huis kunnen opschilderen en daarvan jaren genieten. Mijn enige antwoord is dat ik liever schrijf. Sommige mensen beklimmen in hun vrije tijd de hoogste bergen van de wereld. Schrijven is een goedkopere, laagdrempeligere en veiligere hobby. Een geschatte miljoen Nederlanders zet zijn zielenroerselen op papier. Voor zestigduizend mensen is auteur het favoriete beroep.
Een
loft in de Jordaan
Ik als eenzame, dichtende gymnasiast droomde ook van het professionele schrijverschap. Ik zou in Amsterdam wonen op een loft in de Jordaan. Daar zou ik de levensvragen bespreken met een promiscu gezelschap van bebaarde, pijprokende mannen en hippe, shagrokende vrouwen. De diepste gevoelens delen en wijn drinken uit kartonnen pakken. En natuurlijk verhalen schrijven die uitgetikt en opgestuurd gretig door literaire tijdschriften zouden worden opgepakt. Wat voor spannends ik zou schrijven, wist ik niet. De inspiratie zou wel komen als ik de author’s way of life had.
Ik als eenzame, dichtende gymnasiast droomde ook van het professionele schrijverschap. Ik zou in Amsterdam wonen op een loft in de Jordaan. Daar zou ik de levensvragen bespreken met een promiscu gezelschap van bebaarde, pijprokende mannen en hippe, shagrokende vrouwen. De diepste gevoelens delen en wijn drinken uit kartonnen pakken. En natuurlijk verhalen schrijven die uitgetikt en opgestuurd gretig door literaire tijdschriften zouden worden opgepakt. Wat voor spannends ik zou schrijven, wist ik niet. De inspiratie zou wel komen als ik de author’s way of life had.
Kwek
de Kikker
Eerder deze week vond ik op mijn werkkamer in een la mijn eerste schrijfsels. Mijn vader had er een schrift voor gemaakt en me een potje gekleurde inkt gegeven. Verder een stevige, dikke pen, want ik was pas negen. En daar schreef ik mijn eersteling: De avonturen van Kwek de Kikker. De openingszin was klassiek.
Er was eens een kikker die Kwek heette. Hij woonde in een sloot met andere kikkers. Hij wou wat van de wereld zien. Daarom sprong hij uit de sloot en sprong de wereld in. Na een tijdje kwam hij bij een dorp.
Een dorpsjongen vangt hem en doet hem bij andere dieren in zijn terrarium (moeilijk woord). Kwek vindt het eten niet slecht, maar de mugjes van vroeger waren lekkerder. Sociaal was het behelpen.
De schildpad sliep altijd en met de pad had hij altijd ruzie. Na een tijdje werd hij vriend met de salamander die Piet heette.
Eerder deze week vond ik op mijn werkkamer in een la mijn eerste schrijfsels. Mijn vader had er een schrift voor gemaakt en me een potje gekleurde inkt gegeven. Verder een stevige, dikke pen, want ik was pas negen. En daar schreef ik mijn eersteling: De avonturen van Kwek de Kikker. De openingszin was klassiek.
Er was eens een kikker die Kwek heette. Hij woonde in een sloot met andere kikkers. Hij wou wat van de wereld zien. Daarom sprong hij uit de sloot en sprong de wereld in. Na een tijdje kwam hij bij een dorp.
Een dorpsjongen vangt hem en doet hem bij andere dieren in zijn terrarium (moeilijk woord). Kwek vindt het eten niet slecht, maar de mugjes van vroeger waren lekkerder. Sociaal was het behelpen.
De schildpad sliep altijd en met de pad had hij altijd ruzie. Na een tijdje werd hij vriend met de salamander die Piet heette.
Een
soort Diederik
Op een goede dag laat de jonge verzorger het luikje open staan en kan Kwek ontsnappen. Hij jaagt daarbij nog iemand de stuipen op het lijf en arriveert weer bij zijn eigen sloot. Na dit happy end komt de sombere moraal van het verhaal.
Kwek sprong in het water en vertelde aan de andere kikkers wat hij beleefd had maar op het einde zei hij: ga nooit de wereld in, want je krijgt toch alleen maar akeligheid.
Geen vrolijk personage, die Kwek. Een soort Diederik.
Op een goede dag laat de jonge verzorger het luikje open staan en kan Kwek ontsnappen. Hij jaagt daarbij nog iemand de stuipen op het lijf en arriveert weer bij zijn eigen sloot. Na dit happy end komt de sombere moraal van het verhaal.
Kwek sprong in het water en vertelde aan de andere kikkers wat hij beleefd had maar op het einde zei hij: ga nooit de wereld in, want je krijgt toch alleen maar akeligheid.
Geen vrolijk personage, die Kwek. Een soort Diederik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten